- Life's a bitch.
Γνωστό και χιλιοειπωμένο.Ποτέ όμως τεκμηριωμένο, μόνο χιλιογκρινιασμένο. Φράση διεξόδου από την δυσκολία της στιγμής, με συγκατάβαση του κοινού της αρνητικότητας και εγώ χρειαζόμουν ένα θέμα.Έτσι να το ζορίσω για να ξεκινήσω,να μην ξεχάσω.
Να γράφω; Τελοσπαντων αυτό που κάνω.
Είναι μωρέ η άτιμη.Είναι.Ζητάς μια αγκαλιά και σου φέρνει στο πιάτο έναν γορίλα στην ομίχλη.Τον αγκαλιάζεις και συ και μετά καταλαβαίνεις ότι δεν ταιριάζουν τα καλώδια σας .Ζητάς πρόθυμα να σηκώσεις ένα βάρος να πάρεις μια ευθύνη και σου εναποθέτει ένα κιβώτιο δυναμίτη στα χεράκια σου να τον περάσεις απ το τελωνείο. Ζητάς να ζήσεις ελεύθερος,ξένοιαστος και η βρωμιάρα επεκτείνει το κλουβί σου μερικά χιλιόμετρα βάζοντας φοίνικες να θυμίζει χαμένο παράδεισο.
Αλλά λες και δεν της μοιάζουμε της κυρα ζωής. Λες και εμείς πάμε πίσω.Λες και δεν θυμίζουμε σκυλιά με τέσσερα κεφάλια.Δίνουμε κάτι κι αυτό λειψό μετά πειράζουμε την ζυγαριά, ζητάμε τα τριπλά και μας ξεφεύγει στα μουλωχτά ένα: "και χάρη σου κάνω".
Επειδή είμαστε "καλοκακομαθημένοι" που λέει και ο Tin της φερόμαστε σκάρτα. Όλοι να βγάλουμε τα απωθημένα μας.Τα ποθητά και τα ανακατωμένα μας.Με σιγουριά πως οι καιροί, δεν αλλάζουν, οτί μένουν ίδιοι, να κοιτάνε τα μούτρα μας και τα θέλω μας.
Ζήτησα κι εγώ ένα αχυρένιο ανθρωπάκι φτιαγμένο από φόβους,να με πάρει από 'δω από την ερημιά που ζω.Να κατέβω από το ξύλο μου, να αποκτήσω πόδια,να περπατήσω και ίσως κάποια στιγμή... να τρέξω. Μου το έκανε το χατήρι...μα μου 'δεσε μεταξύ τους τα κορδόνια μου.
Τώρα σκοντάφτω στην αφέλεια, στην ατέλεια, με μια έμφυτη εμμονή μου στην εντέλεια.
Σκέφτομαι να της πω κάποιες φορές, "ψωμί κι αλάτι κυρά μου", άσε με τώρα, σύρε να κοροϊδέψεις κανέναν άλλο. Δεν έχω την όρεξή σου για πλάκες.Το χαμόγελο μου ραμμένο είναι...μόνιμα δικό σου.
Ένα σκιαχτράκι λιγάκι απογοητευμένο σήμερα...
the scarecrow
