Ετικέτες

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2021

Οι κατα φαντασίαν δυστυχείς

 Ο τίτλος είναι δανεικός. Θα μπορούσαμε να πούμε κλεμμένος μα κάτι το όμορφο μόνο δανείζετε, δεν κλέβεται δεν χαρίζεται και δεν ανήκει. Σωστά; Οκάτα;

Κατά φαντασίαν δυστυχείς ίσως να είμαστε όλοι, drama queen or not γιατί έχουμε αυτήν την τάση λίγο να κλαιγόμαστε πως τάχα είμαστε δυστυχισμένοι ή έστω να παραφράζουμε το ότι εσκεμμένα δεν είμαστε τόσο ευτυχείς όσο μας "άξιζε" να είμαστε ή κάτι τέτοιο. 

Κάτι θα ειπωθεί και εδώ, κάτι θα εξομολογηθεί, μιζέρια να υπάρχει κι όλα καλά θα πάνε 

Καληνύχταα       

 

 

*******

Όταν ήμασταν μικροί δεν θυμάμαι να έδινε δεκάρα κανένας για το τι είναι η γλουτένη. Δεν ξέραμε καν την λέξη και κάπου στο 2000κάτι ξέσπασε μια μαζική υστερία για την διαβολική της ύπαρξη και εξάλειψη

το 2021 προς 2022 στο λήμμα "Κοιλιοκάκη" θεοί και δαίμονες κάνουνε φιέστα 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7#%CE%A0%CE%BF%CF%8D_%CE%B2%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9_%CE%B7_%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AD%CE%BD%CE%B7


είστε εντελώς ηλίθιοι...

 

κι όταν διαβάζεις την ενότητα : Κοινωνικά και θρησκευτικά Θέματα 


αν σου 'χει μείνει μια σταλιά μυαλό δικαιολογείς τον άμεσο αφανισμό του ανθρώπινου είδους.

Κάποιοι απαγορεύεται να κυκλοφορείτε ελεύθεροι...

Γιατί στο κάτω κάτω(μάλλον στο πολύ κάτω) της γραφής, αν σε πειράζει το γαμημένο... μην το τρως

Οκάτα;

 

 *******

Όταν γράφεις θα πρέπει και να το διασκεδάζεις, αυτό σκεφτόμουν πριν ξεκινήσω. Η αντίληψη της καθημερινής ροής των πληροφοριών είναι τόσο μπερδεμένα επίπονη που κάθε φορά λες, όταν πας να γράψεις κάτι... "τι να πεις...άντε ντε και και πως να το πεις". 

Πάμε πάλι. 

Οι κατα φαντασίαν δυστυχείς , 

οι λίγο ασθενείς 

κι ο μήνας δις, μας πάει-πέρασε 

κι ακόμα να δακρύσει καμία παναγία. 

Οι τόσο ευτυχείς 

που εμφανίζονται σαν tweets

και που προσεύχονται

πότε θα στάξει από τον ουρανό καινούργια μαλακία.

Έχει γεμίσει ο τόπος με τόσους ευφυείς

για μας γωνία δεν απέμεινε 

είχαμε μείνει τρεις κι ο ένας ξέμεινε

και τώρα δυό μας φαγωνόμαστε για ξένα και οικεία 

 


Οκάτα;

 


 *******


Αλήθεια είναι πως χάλασα λίγο. Δεν ξέρω πώς είναι να μην είμαι ο τραγικός ποιητής, οκαταφαντασιανδυστηχης 

κι έτσι ήθελα να πω κάτι απλό.

Αν θέλετε να είσαστε αξιοπρεπείς, αλώβητοι, απρόσβλητοι, ακέραιοι και να στέκεστε πάντα στο ύψος σας, να μην ερωτεύεστε! Κάνετε κακό και σε μας τα ρετάλια που σφουγγαρίζουμε το πεντακάθαρο παρκέ σας με όσες ίνες μας απέμειναν από το τέντωμα και το στύψιμο που υποστήκαμε για να συγκινήσουμε τις καθωσπρέπει καρδιές σας!  

 

Οκάτα;

 

*******

 

Καλή χρονιά στα μούτρα σας βρε!

Να γκρινιάζετε, να μολύνετε, να βρίζετε, να βρομίζετε, να κρατάτε κακία (ταυτόχρονα να το παίζετε ιστορία), να περνάει η χρονιά και να λέτε "να ναι ευτυχισμένος ο επόμενος χρόνος" μιας και θα τα θαλασσώσετε πάλι.

Οόόόχι τέτοια πράγματα!

Όλα τα φιλιά του κόσμου για να χετε πιο πολύ τύχη αυτή την φορά!

και...μια αγκαλιά από μένα το αχυρένιο ρετάλι σας.


*******

 

Έχουμε καιρό να γράψουμε κι αρχίζουμε να σκάμε...γιατί όπως και να το κάνεις είναι μια ψυχοθεραπεία κι αυτό.

Μα πως να τα οδεύσεις; το πρωί τρέχουν και το βράδυ μουλαρώνουν. Θα μου πεις λόγια-παιχνίδια είναι κι ένα λογοπαίγνιο σαν και τούτο μπορεί από παιχνίδι να γίνει τσακωμός, γερός, σαν και τότε που ήμασταν σπόροι. Πως γίναμε από σπόροι όμως κατά φαντασίαν δυστυχείς, αυτό είναι το μόνο που μας κρατάει στην ροή του θέματος. 

Η ζωή στον Άρη...

(όχι όχι πάμε πάλι)

Η ζωή στον Άδη, άδικα διορθώνεται σε ένα σαρδάμ εσκεμμένο. Θέλει να προδώσει μια πραγματικότητα του "έχω μπλέξει τα μπούτια μου" σε αυτά που θέλω με αυτά που μου λένε κάποιοι ο,τί θέλω. Στοχασμοί. Στοχασμοί; Το θέμα είναι πως έξω κυβερνά το χάσμα και περνάμε καλά με αυτό. Φυσιολογικό γιατί πάμε μονίμως coolαρισμενοί και λέμε όλο καλημέρες αντί να πούμε φωναχτά "γειά και χαρά σου και σε σένα βρε βλαμμένε!"

Χιόνισε...πολύ. Αντί να καταλάβουμε το πραγματικό γεγονός, δηλαδή ότι χιόνισε, γεμίσαμε τον τόπο με φαντασίας δυστυχία λόγω ενοχλήσεως και μιας αναπόφευκτης περιπέτειας. Αντί να καταλάβουμε πως δεν είναι ζωή αυτή που ζείτε 5 εκατομμύρια ποντίκια μέσα σε μια φάκα καβαλήσαμε το σουρεαλισμό οτί περάσατε δύσκολη μέρα λόγω χιονιού μέσα στην φάκα σας. Νερό δεν έχετε να πιείτε, αέρα να αναπνεύσετε, σύρματα να απλώσετε την μπουγάδα σας, βόθρο να θάψει τα σκατά σας, μα έχετε...γουάι φάι και data! Το οποίο θα σας βοηθήσει να ταΐσετε τον όχλο μέσα σας με δημαγωγίες, ξερολίκια, αρρώστιες, βιασμούς, ινσταγκραμιές, φανταστικούς εχθρούς και όπου σας βγάλει.

Μου φαίνεται περίεργο ο,τι σας ενοχλεί κάτι που λάθος ξέρετε και δεν σας ενοχλεί οτί σωστά δεν το ξέρετε και δεν σας τρώει και να το μάθετε. Που βασικά..δεν ξέρετε τίποτα αλλά επιμένετε οτί τα ξέρετε ήδη και έχετε περάσει μάλιστα σε άλλο επίπεδο σοφίας και διδαχής, βεβαίως.

Είχαμε πει κάποτε 

Για να εκφράσεις μιά σου
κρίση 
πρέπει να έχεις και μία 
λύση
ίση 
με αυτή της βαρύτητας, της απήχησης, της κρίσης σου.

Αλλά στα γεννητικά σας όργανα... κι εγώ ας αλλάξω θέμα γιατί είμαι κρύος κυριολεκτικά και μεταφορικά

Άσχετο αλλά έκανα μια φτωχούλα σκέψη τις προάλλες

Η έννοια ρίσκο έχει μονάχα εφαρμογή όταν επιλέγεις να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο μέσα σου. Αποκλειστικά και μόνο τότε παίρνει κάποιος αυτό που λέμε ρίσκο. Σε καμία άλλη περίπτωση. Τα άλλα είναι μόνο μαθηματικά του νου.

 

 

Οκάτα;

*******

         

Η ίδια ερώτηση...

τόσο συχνά αυτόν τον καιρό

"τι φοβάσαι;"

Η ίδια απάντηση...

τόσο απλά όπως εκείνο τον καιρό

"Το να μου λείψεις" 

Κάποιοι είστε πολλοί τυχεροί. Δεν σας είναι πρόβλημα να καίτε το νευρικό σας σύστημα με ανεπαίσθητα ηλεκτροσόκ χιλιάδων βολτ και να ξυπνάτε ευτυχισμένοι. Σε πιο μπουκάλι, μαζί με τι σημείωμα, τυλίξατε και σφραγίσατε την καρδιά σας; Σε ποια θάλασσα το πετάξατε; Ρωτάω, μην τύχει και κολυμπήσω κάπου εκεί, άμα το βρω τι να το κάνω. 

Αλλά δεν γαμιέται...θα το ξαναρίξω πάλι μέσα. Θα είχατε λόγο που βρομίσατε τις θάλασσες.   

 

Οκάτα;


*******

 

 Οκάτα[(γι)Ο(κάτ)τα]= yokatta = よかった = in english has a meaning such as "i am glad", could also be translate as “glad to hear that”

Το νόημα του τοποθετούμενο σε ερώτηση θα λέγαμε πως είναι κάτι σαν το δικό μας "Καλώς;"   

Ο κατα φαντασίαν ευτυχής ίσως είναι συνώνυμο αλλά ταυτόχρονα και αντίθετο του κατα φαντασίαν δυστυχή. Δυο χαρακτηρισμοί με έξι νοήματα.


*******


 

Ο κατα φαντασίαν δυστηχής είναι σύμφωνα με υπολογισμούς το 2% ενός ολόκληρου ανθρώπου. 2% χρειάζεσαι για να αναπνεύσεις, να ξυπνήσεις, να συγυριστείς, να εργαστείς, να φας, να ινσταγκραμιστείς, να βγείς, να πας να γαμηθείς (ή και όχι)...και στο τέλος να κοιμηθείς. 

Το 98% λείπει.

Το κομμάτι δηλαδή που υπάρχει και δεν βλέπεις. Είσαι μια θάλασσα ολόκληρη γεμάτη ευτυχείς συγκυρίες αλλά από τους καπνούς κηλίδων πετρελαίου που καίγονται κάπου αχνά, στον ύφαλο που άραξες, χάνεται ο ορίζοντας σου. Πλάι σε άλλους ύφαλους ομοίων σου.    



Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021

Τα κατά συνθήκη ψέματα

...και για να το πούμε λίγο πιο λιανά κακά τα ψέματα, 

νεύματα, μιας περισσότερης αλήθειας από αυτή που είναι κρυμμένη πίσω από κάτι βλέμματα.

Μπορεί και όχι...σιγά, λες και τα καταλάβατε ποτέ...


Με κακώς κείμενα θα παίξουμε και μονάχα με ψέματα λόγω του μεταβλητού τους βάρους μιας και οι αλήθειες είναι βαρετές και ξέρουν πάντα πόσο ζυγίζουν. 

Αυτά για αρχή και κλείνουμε πάντα με:

 

Οπότε...ψέματα.

 

 웃ღ웃

   

Τα κατά συνθήκη ψέματα από μια οπτική αληθοψέματα, θέματα που στο κάτω κάτω της γραφής ποιος δίνει δεκάρα στο τι σημασία έχουν. Δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αν για αρχή δεν είχαμε αυτήν την μοναδική περσόνα. Τον FeelG τον μεγαλοπρεπή το γούρι κάθε κειμένου.

Στην βρωμόχωρα αυτή ένα πράγμα που μας μαστίζει είναι η ομοιότητα των αρσενικών ονομάτων. Έχει γεμίσει δηλαδή ο τόπος μήτσους, γιάννηδες, γιώργαρους, κώτσους, νίκους, σάκηδες, τάκηδες και ότι άλλο...πρωτότυπο. Έτσι τα αγοράκια που διαθέτουν ένα λιγότερο κοινό όνομα που δεν αντιλαλεί δηλαδή στα λαγκάδια στις θάλασσες και στα βουνά έχει ίσως μια ξεχωριστή τύχη από τον υπόλοιπο συφερτό. Καλή η κακή; ενδιαφέρον δεν έχει για αυτό το κείμενο.

Περίεργο παιδί για αυτούς που δεν ξέρουν ή ξέρουν, κοινό πάλι για αυτούς που ξέρουν ή δεν ξέρουν. Όλοι θα πάρουν την αλήθεια τους ή το ψέμα τους με την σειρά τους από αυτόν κι αυτός δεν θα τους δώσει τίποτα. Θα πάρουν δηλαδή ένα τίποτα με την σκοπιά του εαυτού τους, θα χαρούν ή και θα λυπηθούν σε αυτό το mirroring κι "όλα καλά-και τα παιδιά καλά-όλοι καλά".  Ζηλευτό, το να μην σε ενδιαφέρει ο άλλος. Θαυμαστό, να ξεχωρίζεις τα συναισθήματα των άλλων και να επιλέγεις αυτόματα να ξεσκαρτάρεις την επιρροή.

Όχι όχι βαθείς στοχασμούς, τα περίεργα αυτά αγόρια σαν και τα μουτράκια του έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και προβάλλονται μόνο σαν μουσειακά κομμάτια. Θέση πιά έχουν ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Γιάννης και you get my point. Alas (να το και το σεξπιρικό) curioCity...killed...the cat and not a single complain about it. 

-Τι φωτογραφία είναι αυτή; Που ήσουν ρε με αυτές εδώ; 

-Με τον τινάκο ήμουν ρε πήγαμε για μπάνιο. Να δεν τον βλέπεις.

-Στην πισίνα; κι αυτές τι; φυτρώσανε; 

-Όχι ρε εκεί τις βρήκαμε κάτι φίλες του.

 

...εδώ σταματάμε, την ιστορία να την συνεχίσετε μόνοι σας, να μην μας πείτε την επιλογή σας και να μην σώσετε να θυμηθείτε πως πράξατε μια φορά κι έναν καιρό σε αυτό το κατά συνθήκη ψέμα σύμφωνα με τους έρωτες σας, τις ορμές σας και το βαθύτερο σχέδιο σας.

 

 

 Οπότε... ώρα για ύπνο(?) 


웃ღ웃

 

 

Ψέματα μόνο ψέματα. Χωρίς αυτά ο κόσμος θα ήταν γραμμικός πουθενά μια καμπύλη.  Ούτε μια μουτζούρα, κανένα λάθος, καμιά επιστροφή.  


웃ღ웃

 

Σε τι μήκη απλώνονται τα χέρια ενός ανθρώπου; Πόσο ύψος έχει ένα ανάστημα; τα κατά συνθήκη ψέματα φτιάχτηκαν πάνω σε ένα ψέμα. Οτι είναι κατασκεύασμα των μεγάλων προς τα παιδιά για την αποφυγή μιας άσχημης αλήθειας. Ψέμα...Αλλάαχ, Βούδα, θε μου πόσο ψέμα; ψέμα κι εσύ που αναρωτιόμαστε σε... σένα, τι είναι αλήθεια ένα ψέμα;

Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα κι αλήθεια σε όλα αυτά τα βήματα είναι πως δεν υπάρχει, ούτε άσπρο, ούτε μαύρο πόσο μάλλον γκρί... υπάρχουν μόνο πολύχρωμοι άνθρωποι σαν το ουράνιο τόξο ή μονοχρωματικοί.

-Θα μου λείψεις.

(μέλλοντας χρόνος )

-Σταμάτα πιά με αυτές τις μαλακίες, έχω σιχαθεί.Να το σκεφτόσουνα νωρίτερα πριν γίνουν όλα αυτά.

 

Ερώτηση λοιπόν προς κάθε ενδιαφερόμενο/η 

αλήθεια 

ψέμα 

ή 

κάπα σίγμα ψι.  



 Οπότε... όλο τέτοιες αηδίες θέλετε να ακούτε άντε και καλή ψυχή 



웃ღ웃

 

Αλήθεια είναι πως ο πλεονασμός των δυο αυτών λέξεων θα επικρατήσει, σε αυτή την ενότητα, μα πως αλλιώς να περιγράψει ένας γραφέας του χειρίστου είδους ορισμένες παρεξηγήσεις.

Σήμερα μια ιστορία μονολογικής βλακείας.

Πολύ τυφλωμένος. Δεν μπορούσε να δει, τίποτα πέρα από το ανάστημά της. Ερωτευμένος άρρωστος και αγουροξυπνημένος, ο χειρότερος συνδυασμός σκέτο ψυχιατρείο δηλαδή .

(επειδή μιλήσαμε αρκετά κόσμια ήρθε η ώρα να αλλάξουμε για λίγο μοτίβο σε αυτόν τον εξωτερικό μα και εσωτερικό λογο)

-Ε σιγά ρε, ψιλομπαζάκι είσαι,το παίρνεις και πάνω σου...είναι κι άλλες καλύτερες με ακόμα καλύτερο το... όλο αυτό. Μην κορδώνεσαι χωρίς λόγο!

(μα το μέσα του τα λέει αλλιώς)   

Μαλακισμένο, λες και μου έμεινε άλλη επιλογή να αμυνθώ απέναντί σου...βλέπω πως σε έχασα και πιά δεν ξέρω τι βλακεία να πω να μην νιώθω τόσο νεκρός. Γιατί ρε βολεύει; Πόσα εκατομμύρια φορές μύτιασα την σκόνη σου γαμημένη νεράιδα; Γελάνε και τα νύχια μου ούτε ένα ψέμα της προκοπής δεν μπόρεσα να πω. Ούτε ένα ψεγάδι λες και δεν σε γέννησε μάνα εσένα, άστρο που ξέβρασε η θάλασσα γιατί δεν άντεξε την αντανάκλαση του κι έσκυψε να την φιλήσει.

Αυτό είναι το ανάποδο του ΚΣΨ ίσως μια κατά συνθήκη αλήθεια; Μα έρχεται η "αλήθεια" και βρομίζει το "κατά συνθήκη". Άρα μόνο ένα ψέμα στην περίπτωση αυτού του μισότρελου ανθρώπου. Δεν είναι εμπειρία ούτε ντοκουμέντο μην ταλαιπωρείτε το νου σας, είναι μόνο μια φριχτή πραγματικότητα.

 

 Οπότε... κάπου το χάσαμε...δε γαμιέται συνεχίζουμε!

 웃ღ웃

 

 

Το να ακούς τον ψεύτη είναι τρομακτικά χειρότερο από το να καταλαβαίνεις το ψέμα.  Το να πρέπει να παίξεις τον συμπρωταγωνιστή μαζί με τον ψεύτη στο ίδιο του το ρολάκι είναι ακόμα πιο διεστραμμένο. Παρακαλώ; Τι; Δεν το έχετε κάνει ποτέ; Μπράβο μπράβο. 

- Κολλητήήή.(φιλιά σταυρωτά) Έχω πάθει την πλάκα μου. Μουνάρα είσαι!!!. Ε tin; Που είσαιιι, που χάθηκες;

-Σε ένα τέταρτο ετοιμάστηκα.

-Γάμησε το διχτάκι. Δείξε μου το τατού. Φοβερό... του Δημήτρη;

-Ναι αλλά δεν με πρόσεξε ρε συ.

-Μαλάκας ώρες ώρες το ξέρω κι εμένα τα ίδια μου έκανε στο πρώτο, αλλά είμαι μπάστι κι έπρεπε να το γεμίσει έλεγε, τα μισά λεφτά του έδωσα και μετά έβαλε μπουκάλι γιατί το παιξα παρεξήγα, που πάμε; Μιλάω πολύ το ξέρω σε τρέλανα, Θα 'ρθει κι ο Αντώνης δουλεύει κι αυτός έξι στα επτά σαν κι εμένα αλλά ταίριαξε σήμερα, μουνάρα σου λέω κολλητή, που πάμε;

-Μωρό μου κι εσύύύύ.

 -........

-...

-.............................................................................................................................................................

 

 Τάδε Έφη an influencer friend and a friend of the influencer friend.! Aλλά ας μην σταθούμε εδώ, πάμε λίγο πιο πέρα. Εδώ τα κατά συνθήκη ψέματα βρίσκονται πιά στο cloud. Μπορείς να τα κάνεις download, ghost mirroring, recall, publish, story και οτιδήποτε άλλο θελήσεις. Δεν είναι ανοησίες ούτε συζήτηση να γίνεται, είναι    

        

to be continued 

 

웃ღ웃

 

intermission με αληθινά ψέματα και εγωισμούς του γραφέα

 

Είδες; Μπορώ να γράψω κι αλλιώς, χωρίς εμένα 

μα πάντα αναρωτιέμαι τι νόημα έχει

θέλησα μόνο να γράφω εξαιτίας ενός εσύ και μόνο για σένα

ακόμα και τα τόσα πρόσωπα μπροστά μου θα ναι πάντα τίποτα.

Δέχτηκα πως δεν θα γίνω ποτέ ένας ευτυχισμένος μαλάκας 

κι αρκέστηκα να γίνω αυτό εδώ 

προσπάθησα να σε δω ξανά και ξανά και ξανα και μετά πάλι γύρναγά εδώ εδώ κι εδώ

δεν είμαι μια ντράμα κουίν απλά ένας βλάκας

ένας μόνιμα ερωτευμένος μαζί σου βλάκας

 

α κι ένας πεφωτισμένος

 "Σου είπα ένα σωρό πράγματα αλλά εκείνο που ήθελα να πω και με έκανε να μουτζουρώσω τόσο χαρτί, δεν το είπα. Είναι σκληρή και άδικη η ζωή χωρίς εσένα" 

Γιώργος Σεφέρης

 

Άλλος ψεύτης απο κεί!

 

intermission's end    


νεράκι εμφιαλωμένο γιατί το άλλο της βρύσης δεν πίνεται  και συνεχίζουμε 


웃ღ웃

 

Κάποια βαθυστόχαστη μα ερωτευμένη και βαθιά πικραμένη τύπισσα είπε για τον πέτσινο μαλάκα της κάποτε:

"Αχ εσύ γλυκό μου ψέμα" 

Ταυτόχρονα μέσα σε πέντε απλούστατες λέξεις υπάρχουν τόσα εκρηκτικά όσα μπορεί να πέσανε μια φορά κι έναν καιρό στο Σαράγεβο. Ένα κοκτέιλ σε ποτήρι αναστεναγμού, στρέιτ, χωρίς  εγωισμό με γυναικείο άρωμα και ντριπς αλητείας...μα χαλασμένο στο τέλος εξαιτίας μιας λέξης

ή και όχι 

ας ελπίσουμε πως όχι, 

καλό βράδυ

 

 웃ღ웃     

 

"όλακαλάκαιταπαιδιάκαλάόλοικαλά" 

Όλο αυτό μονοκοπανιά, with one breath, yes! Κάποιοι που βιώνουν τον σουρεαλισμό με έναν διαφορετικό τρόπο θα το χαρακτήριζαν ως το λίκνο του ψέματος. Το κρεμ ντε λα κρεμ, τον ανθό του βουτύρου από το βούτυρο του γάλακτος, την τελευταία πνοή του ξεψυχίσματος της ελπίδας της αναζήτησης κάποιου ελάχιστου κοινωνικού επιπέδου.

Είναι όμως ταυτόχρονα κατά συνθήκη ψέμα (το οποίο δεν ενοχλεί), ψέμα(παύση) και καταστρεπτικά βλακώδη αλήθεια. Ίσως όλα αυτά επειδή θεοποιήθηκε η αλήθεια οτί τάχα είναι μια marie claire και αφού δεν μπόρεσε ο συρφετός να μεταφέρει με λόγια την προσωπική του εσωτερική πραγματικότητα κατασκεύασε υβρίδια 

 

Οπότε... ο σεβάχ ο γάτος μου έχει διαλύσει τον καναπέ και πρέπει να πάρει τον μπούλο για μπαλκόνι μεριά.


웃ღ웃


Απ' όλα τα κορίτσια μόνο η χιονάτη ξηγήθηκε σπαθί στον Πινόκιο, γιατί πεινούσε και γνώριζε την αξία του ψέματος.  


Οπότε...κούραση κόπωση και πολλά άλλα που αρχίζουν από Καπα.


웃ღ웃


Ιντερμισιον και σύντομο βιογραφικό σημείωμα του σκιάχτρου

Γεννήθηκα μέσα από ενα τσίγκινο καλάθι γεμάτο ψέματα. Ψεύτικα άκρα ψεύτικο κεφάλι ψεύτικα μάτια και στόμα και ψεύτικη καρδιά. Μεσα απο το μυαλό ενός ψεύτη απέκτησα υπόσταση και μέσα απ το κορμι του εδώ και 7 χρόνια βαδίζω στον κόσμο σας. Γεννήθηκα από τον τρόμο και μεγάλωσα από το μίσος μα η λαμαρίνα που με ξέρασε μου μάθαινε συνέχεια πως είναι η αγάπη. 

Οι γύρω μου, σαν σκιάχτρο μου είπαν πως πρέπει να διώχνω τα πουλιά πως αυτός είναι ο ρόλος μου και πως έτσι θα βρω την ευτυχία. Μα τόσα χρόνια μάταια και επώδυνα ψάχνω τον αληθινό σκοπό μου. Ισως τον είχα βρει κάποτε μα με ένα κεφάλι από άχυρα τι να το κάνεις;... τον έχασα. Άλλοτε κακός, άλλοτε τρομακτικός χόρτασα κι εγώ σκουριά  και βρώμα. Μάζεψα εμπειρίες έκανα βλακείες και ψάχνω την αλήθεια μες τα ψέματα. Η μπορεί και το ψέμα μέσα στις αλήθειες.

 ...

Οποτε.. Να τα μαζεύω λοιπόν 


웃ღ웃

Υπέροχο είναι να ζεις μέσα στο ψέμα. Μέχρι βεβαίως να έρθει κάποιος και να σου πετάξει την αλήθεια σαν τούβλο από ουρανοξύστη αμερικάνικο. Συχνά πυκνά ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να ζει το ψεματάκι του, κάνει καλό στο ρομάντζο του, κρατάει τα μπόσικα, αργότερα παίρνει την αλήθεια του σε δόσεις, πέφτει, και μετά εκτοξεύεται. Όπως πάντα.

Το πρόβλημα πάντα ήταν στο feedback του ψέματος. Αν π.χ η ικανοποίηση έρχεται με το "πάρε το τούβλο σου να δω τι φάτσα σου και να γουστάρω" δυστυχώς η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική είναι μεταξύ ενός "ποσό δυστυχισμένος/η είσαι με τα χαλια που έχεις δίπλα σου" και του "πόσο να λυπηθώ για σένα και την αλήθεια σου". 

Anyway αυτα είναι για έξυπνα παιδιά που βαριούνται αφόρητα μέσα στο ίδιο τους το μυαλό και γουστάρουν το ψέματακι τους να έχει ρομαντικό αντίκτυπο.

 웃ღ웃

 

Η freedom μας είχε μάθει πως όταν ζήσεις ένα φανταχτερό υπερψεμα τότε πολύ δύσκολα συμβιβάζεσαι με τις αλήθειες του σωρού. Άσχετα άμα πέφτεις συνέχεια σε όποια γελειοδεστατη αλήθεια βρεις μπροστά σου. Σαν να προσπαθείς να στοκαρεις γκαρνταρόμπα για να την μπεις στην κολλητή.

Ξεφτιλιακια πράγματα...

Η Φρινταμ την είχε πατήσει και μίλαγε με εμπειρία 

Μα εμας τα μάτια μας κλείνουν και πρέπει να αποχωρήσουμε 



웃ღ웃

 Ψέματα είναι πως...

 Οι άνθρωποι είναι απλά μαθηματικά για κάποιους άλλους. 

Ένα παράδειγμα. Παίρνεις τον προβληματικό παράγοντα F ο οποίος έχει την τάση και το θετικό πρόσημο, καλλιεργείς ένα προφίλ σχεσιακό σαν τρίτος προς αυτόν και το αφήνεις να ωριμάσει σύμφωνα με αυτό που τον ιντριγκάρει. Ύστερα περιμένεις να συσχετιστεί στην εξίσωση E. Αφού συσχετιστεί μιας και είναι μόνο ένας αριθμός σε μια γελοία εξίσωση βάζεις ένα ίσον και παίρνεις ένα αποτέλεσμα. Αυτό το αποτέλεσμα είναι μόνο μια αρχή σε μια καινούργια εξίσωση για έναν μαθηματικό που βαριέται τόσο μα τόσο πολύ που κανένας δεν μπορεί να καταλάβει το σκεπτικό του και αναγκάζεται να εξηγεί τα μαθηματικά του αυτήν εδώ την στιγμή.

και τι να κάνεις;...μικρές ικανοποιήσεις λύνοντας ασκησούλες του δημοτικού. 

 

Αλήθεια είναι πως...

Όταν η μεθοδολογία των ανθρώπινων διαπροσωπικών ασκήσεων σε οδηγούν στο σωστό επιθυμητό αποτέλεσμα δεν νιώθεις ποτέ ικανοποιημένος που το έλυσες...και δυστυχώς ζητάς πιο δύσκολες ασκήσεις. Λες και αυτό θα είναι ποτέ η λύση στο κυρίως πρόβλημα.

 

Κατα συνθήκη ψέμα είναι πως...

τα παραπάνω γραφθέντα είναι αληθή.


Οπότε... σας έκαψα τελείως ε;  

 

웃ღ웃

 

Το "Θανάσης" γράφεται με "η" ΟΧΙ ΜΕ "ι"!!! 

Είναι το όνομα σου FOR FUCKS SAKE. 

Αυτά είναι τα αρχίδια μου και μου τα έχετε κάνει ζέπελιν από το πρωί.

 

 Οπότε...δεν πληρώνονται κάποιες δουλειές παιδιά να το ξέρετε...   

 

 웃ღ웃


Αλήθεια είναι πως τα ψέματα κάνουν τους ανθρώπους πιο συναισθηματικούς ενώ οι αλήθειες πιο μαλάκες και σκληρούς. Από την άλλη τα κατά συνθήκη ψέματα είναι αυτά που τους βοηθούν σε ορισμένες δόσεις βεβαίως, να πορεύονται. Σιγά την διαπίστωση(αλλά...τι σας παίζω ο άτιμος και στο τζαμπα ε;) μα το θέμα δεν είναι εκεί. Αν γνωρίζατε ανά πάσα στιγμή πιο από τα 3 είναι τότε τι θα ήσασταν; 

Μήπως λιγάκι δυστυχείς; 

Μια αγκαλιά παρηγόρησης να ξέρετε, θα την βρείτε εδώ.

Οπότε...ψευτρακια  μου εγώ πάω να κοιμηθω γιατί στα ψεύτικα ήθελα το κορίτσι χτες και σήμερα και δεν το είχα.


 웃ღ웃

 

 Ουφ τι ζούμε;

ίσως το πείσμα του να γίνει ένα ψέμα αληθινό να είναι κάτι τίμιο και ιπποτικό(whatever).Ίσως κι ο πεισματάρης με την σειρά του, να είναι μόνο ένας ψεύτης που προσπαθεί να βγει αληθινός λές κι η ζωή του ολόκληρη στηρίζεται σε αυτό το ψέμα.

 

intermission για σένα or maybe a short brake


πάλι τα ίδια θα λέμε; αντε καλά. Περίεργα πράγματα ρε συ, να μην θέλω να μιλήσω καθόλου. Απ' τη μια το ψέμα κι απ την άλλη η αλήθεια. Να μιλήσω να πω ψέμα ή να με βαριέμαι να λέω αλήθεια; Διάλεξε εσύ.

Δεν θέλω να γράψω καθόλου, όποτε γράφω σκατά τα κάνω. Δεν μπόρεσαν ποτέ οι λέξεις να πω αν νιώθω χαρά η λύπη η τι στο διάλο σκέφτομαι. Χαίρομαι όταν σε βλέπω, αρκετά, αυτό θα πω. Καλό είναι, δεν ενοχλεί. τίμιο. Αν θέλω να σε δω πάλι; Ναι.

I need a fucking drink άντε καλά ψέματα, 3 γιατί οδηγούμε και πρέπει να προσέχουμε.

You re still you, maybe an evolved version but...you

Μια και κάναμε μια παύση

"Τυχεροί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να κρύψουν αυτό που νιώθουν η να μην νιώθουν αυτό που η ψυχή τους προβάλει"

웃ღ웃

 

Δεν θα μπορούσαμε σαφέστατα να συνεχίσουμε αν δεν αναφέραμε και σε αυτό το τιποτένιο κείμενο την ευτυχία.

-Τινακο τι φάση εδώ;

- Cult αγουρίνα μου, πιο cult σε πιάνουνε τα κλάματα. Κουβάλησες και τις τσόντες; Άντε ρε μαλακά χώσου.Τι έπαθες ρε και κατσούφιασες;

- Περιμένω την Ευτυχία!...

Το απλανές βλέμμα του στοχασμού του Δημήτρη σήμαινε μια αστεία μα γενικότερη αναμονή. Μια και το φόρτε του είναι τα μεγάλα κυβικά (όπως μας έχει αποδείξει) αυτά που η γκρίνπις τα ξαναρίχνει στη θάλασσα (ιιιιι ντροπή) ανέμενε το "τυχερό" του. Έτσι λοιπόν για ακόμα μια φορά έννοια και όνομα ταυτίστηκαν σε μια κατάσταση. Μια προσωρινά αληθινή κατάσταση μα μακροπρόθεσμα ψεύτικη. 

Πολλά κατά συνθήκη ψέματα για να φέρουν μια αλήθεια πως δεν υπάρχει αλήθεια η ψέμα μόνο το κυνήγι της Ευτυχίας. Ψυχούλα ο Δημήτρης. Την άνευ όρων αγάπη μου γιγαντακο μου 


Οπότε... Μας βρήκε το πρωί ξαπλωμένους σε ένα παγκάκι νηστικούς και δηλητηριασμένους.

웃ღ웃

 

Intermission σε κρίση ψευτισμού

Έφτιαξα έναν virtual φανταστικό διάλογομονολογο όπως περπατάμε να διασχίσουμε την πόρτα του γραφείου μέχρι το τελευταίο κτήριο.

-Ξέρεις τόσο καιρό παλεύω να σε ξεχάσω. "Χάλια πολλά" το ξέρω. Ηθελα να σου πω τοσα πολλά από αυτά τα χάλια, μα χρόνο δεν εχουμε και...(θόρυβος από μηχανές δεν ακούγεται τιποτα

Πάντα σ αγαπούσα, χωρίς να σε ενοχλώ. Πολύ προσπάθησα για το ανάποδο. Ακόμα σ αγαπώ ακόμα και τώρα που ανασαίνω που μιλάω. Ιστορίες για λύκους το ξέρω μα είναι αλήθεια και ήθελα να το πω.

-Τι είπες;

- Δεν ακούγεται τίποτα λέω.

  ψέματα ψέματα όλο ψέματα πάμε παρακάτω


웃ღ웃

 

 Έφυγε και η κυρία Κατερίνα σαν σήμερα. Αν κι εγώ μόνο για κάτι τελειωμένους έρωτες τραβιέμαι να γράφω, θα κάνω μια προσπάθεια τιμής ένεκεν.

Πάνε τόσα χρόνια που έφυγες κι ο κόσμος δεν άλλαξε 

μπέσα σου λέω

φτήνυνε μόνο, 

έγινε κώλος παχύσαρκος να μην χωράει στις καρέκλες και στο αεροπλάνο να πληρώνει διπλό εισιτήριο

για σένα μόνο θα ξεκίναγα το κάπνισμα πάλι 

θα σουτάριζα εσένα, βρωμιάρα ηρωίνη μου, μέσα-πάνω στις κόρες των ματιών μου.

Η μοναξιά και η δυστυχία και ο αγώνας-ο όποιος αγώνας δεν τέλειωσε ποτέ 

μας έμεινε ο χαρακτηρισμός "γραφικότητα"

και μας τον πήρανε κι αυτόν 

τον βάλανε μάσκαρα την ώρα που σουφρώνουν τα χείλια. 

Καλά που πέθανες 

θα σου δίναν βορτιοξετίνη και θα 'σουν ευτυχισμένη 

μα ποτέ ξανά η κατερίνα...

Εμάς που μας έπιασε το εμβόλιο σου 

εμείς που κλαίμε όταν δεν βρέχει 

σου στέλνουμε σιχτίρια κι αγάπη να μας θυμάσαι στα χάλια που βλέπεις 

μάλλον από ψηλά

πως φτιάξαμε.

  

웃ღ웃

 

 Γιατί έγινε άραγε η λέξη "αγαπώ" τόσο αποκρουστική, τόσο τρομακτική ταυτόχρονα σπάνια και ίσως υποτιμητική και δυσεύρετη μέσα στην ψευτιά και by default κάλπικη; Ανέβηκαν οι μετοχές της στο χρηματιστήριο; Τελειώσανε τα αποθέματά της σαν το πετρέλαιο; Έγινε άρρωστη και αρρωστημένη; Προσβάλει; Φοβίζει; 

What the fucking fuck?

Εσείς να το λέτε 

κι άμα ντρέπεστε να σφυράτε μετά αδιάφορα ή να λέτε "αχ συγνώμη λάθος...σε μισώ ήθελα να πω" 

το ίδιο είναι

 

Οπότε... πάει κι αυτή η εβδομάδα.Όμορφη πολύ ήτανε...

웃ღ웃

 

Απ την αρχή

 

- Μπαμπά κουράστηκα!

-Ψέματα.

-Μπαμπά κουράστηκα σου λέω, ήταν πολύ άσχημη μέρα.

-Δεν θέλω να ακούω ψέματα!

-Τι ψέματα μωρέ; Αυτοί ρε ξέρεις τι μου κάνανε σήμερα;

-Πως εκφράζεσαι έτσι για ανθρώπους ανώτερους σου; Σταμάτα να μιλάς δεν θέλω να σε ακούω άλλο.

-Ούτε νερό ρε. Ούτε νερό δεν μου δίνε ρε. Ξέρεις πως συμπεριφέρονται αυτοί; Αυτοί που τους έχεις τόση εκτίμηση, που τους έχεις για άγιους ξέρεις τι άνθρωποι είναι;

-Και θα μου πεις εσύ; Τι είσαι εσύ;

- ...

(Πιά θα σου έλεγα, αλλά εκεί στο διάολο που βρίσκεσαι εγώ αργώ μάλλον λίγο ακόμα να ρθω να σε βρω!)

Τα κατά συνθήκη ψέματα  είναι 2 ειδών. Τα hardcore που σε σμιλεύουν και σε ξάνουν να γίνεις τομάρι τραχύ μα και γυαλιστερό και τα softcore που σε κάνουν μαλακογκαύλη και κατηγορείς μονίμως το κομοδίνο που χτύπησες το πόδι σου σαν μαλάκας κι απρόσεκτος που ήσουν. Νορμάλ πάντως δεν σε κάνουν. Τα hardcore για να τα σερβίρεις πρέπει να έχεις πειστεί, να έχεις παραμυθιάσει τόσο τον εαυτό σου που να τα λες όπως την αλήθεια. Τα softcore τα λέει κι ο κάθε πικραμένος.

Βέβαια όχι οτι αν σου πουν την αλήθεια, θα περάσεις καλά. Αντί να δομήσεις κάποιον εαυτό, το πολύ πολύ να τον σοδομήσεις και μετά να σε τρέχουν για εξαέρωση.

Γιαυτό λοιπόν μόνο ψέματα ορίτζιναλ, βαρβάτα, θεόχοντρα, να κάθεσαι να το ψάχνεις ή και όχι το πράμα κι ότι σε φωτίσει ο κάθε χαζός.


웃ღ웃

 

 Σήμερα δεν σας λέμε τίποτα γιατί είστε παλιόπαιδα και λέτε όλο ψέματα...


Οπότε... είναι ώρα για ύπνο για μας που εργαζόμαστε πολύ αυτές τις μέρες. Φιλιάάά

 

웃ღ웃

Και;

Πάμε παρακάτω

Το κατά συνθήκη ψέμα πρέπει να έχει φινέτσα, να μην είναι μπατήρικο να είναι πλουμιστό με τα φτερά του, τα ξωφτερνά του, μες στα κόλπα του και την ομορφιά του. Να σκάει μύτη να αφήνει εντύπωση και μετά να εξαφανίζεται. 

Ίσως και όχι αυτό το "να εξαφανίζεται". Αν εξαφανιστεί μένει μια πικρία χειρότερη από κάθε αλήθεια 

Στενάχωρη σαν αυτό τον καιρό που έχει έξω, είναι και η φάτσα του γραφέα και που να βρει καινούργια να φορέσει. Αξιοπερίεργο είναι ότι ένα ζευγάρι μάτια ίσως και με ένα ζευγάρι γυαλιά μαζί, αφήνουνε λίγο ρεύμα να περάσει στην σπονδυλική του στήλη. Ο έρωτας ή ότι ψέμα είναι αυτό, πρέπει να περνάει πάντα από το νευρικό σου σύστημα(πιά καρδιά και αηδίες δηλαδή) 

Τέλοσπάντων η σοβαρότητα δεν είναι το φόρτε μου

μα το μόνο που με ρωτάω κάθε γαμημένη μέρα που ξυπνάω 

είναι τι άλλο να κάνω;

τι άλλο μου επιτρέπετε 

πως να ξεφύγω απ' αυτό το λίγο το ελάχιστο 

πως να σταματήσω να ξεπουλάω τι νιώθω στις λέξεις 

πως να χωρέσω πάλι στην ανάσα σου 

 

εσένα που ανάσαινες τους κόσμους που ζωγράφιζε η ψυχή μου 


Οπότε... ναι ναι ψέματα...αύριο να θυμηθούμε να πούμε καμιά αλήθεια ε;


웃ღ웃

 

 Για μια φορά έχει φιέστα σ' αυτό τον κωλότοπο κι όλοι γκρινιάζετε.

-Πότε θα σταματήσει να βρέχει;

-Που είναι ο ήλιος τόσες μέρες;;; Γ@μήθηκε να βρέχει!

-Ε αμάν πια λούτσα γίναμε!

Θα σας κάνει ήλιο πάλι βρε! Μέσα στο καταχείμωνο, θα ιδρώνουν τα μπουτάκια σας πάλι. Δεν θα ξεχωρίζετε άμα είναι φθινόπωρο ή άνοιξη ή καλοκαίρι. Τι σας έπιασε; 

Το πιο απαίσιο πράγμα είναι να λες ψέματα ότι λυπάσαι για κάτι, ενώ μέσα σου χορεύεις τσίτσιδος, νύχτα, σαν ξωτικό πάνω από κάποια φωτιά, ναι. Χαραμίζεις κομμάτι της χαράς σου, που είναι όλη δικιά σου,  γελάνε και τα αυτιά σου κι εσύ κρύβεις τα γέλια σου.

Γιατί;

Μην σε παρεξηγήσουνε; Μπορεί η αλήθεια σου να είναι απλά αυτή...κι αυτοί να έχουν λάθος, να 'ναι αυτοί οι ψεύτες. 

Γιατί απλά είναι φθινόπωρο 

κι αυτοί το ξέχασαν 

και τα βάζουν με τον θεό τους

μήπως απλά δεν έχουν το θεό τους 

 

Οπότε... καλά όταν το βρω θα το συμπληρώσω    

 

웃ღ웃 

 

viva la surealismo

Θα 'θελα να ήξερα ποιος/ποια είπε την φράση "με τα ψέματα δεν γίνεται τίποτα, με τα ψέματα δεν πάει το πράμα"; Παιδιά...με τα ψέματα πάει το πράμα εδώ και πάρα μα πάρα πολύ καιρό. Βασικά μόνο με τα ψέματα κινείται αυτός ο κόσμος και ο πιο μερακλής βρίσκει ένα ακόμα καλύτερο από το προηγούμενο and life goes on. Μάλιστα είναι τόσα πολλά που όποια αλήθεια και να ακουστεί χάνεται σαν φωτάκι στο διάστημα. 

 ας πούμε και μια αλήθεια να πάρουμε μια ανάσα

έρχεται και ένας τριτοτέταρτος και λέει:

- Μου λείπεις. Δεν υπάρχει ευτυχία μακριά σου(δεν νιώθω καλά ή όποια άλλη παπαριά αφήνει να εννοηθεί)

-Κι εμένα μωρό μου.

Έχετε δει ποτέ την ευτυχία; Η ευτυχίες σας το ορκίζομαι, ή το προγούλι είναι ένα συσσωμάτωμα με την φάτσα ή καθυστερημένες είναι ή αλλήθωρες. Ως τώρα δεν βρήκαμε μιά να 'ναι στρωτή και νορμάλ, μπέσα. Δηλαδή αν οι ευτυχίες είναι έτσι....καλύτερα δυστυχισμένος βρε παιδιά! Με αυτό το bold σχόλιο μπαίνουμε σε επικίνδυνα νερά και καλό είναι να μην βραχούμε.

Σήμερα είπα σε κάποιον αυτό που δεν ξεστόμισα ποτέ. Το πόσο σ' αγαπούσα και πόσο μου στοίχισε που έκανα τα πάντα να σε χάσω για να κρατήσω την πιο ψεύτικη κι άσχημη και απαίσια ευτυχία που γέννησε ποτέ η κοινωνία. Αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω από τον εαυτό μου.  

εκ των υστέρων λοιπόν

αν εσύ ήσουν η δυστυχία μου 

για να ξαναγίνω λιγάκι ακόμα πάλι δυστυχισμένος

αύριο γαμώτο μου σας παρακαλώ

μην σώσει να ξαναξημερώσει.... 


Οπότε... αύριο(γαμώτο) θα ξημερώσει κι ο γραφάκος αυτός θα συνεχίσει να γράφει για τα κατά συνθήκη ψέματα με πιο χαρούμενο ύφος.

 

웃ღ웃  

Τα μεγαλύτερα υβρίδια ψέματος, τα ποιήματα

 

Θέλω κι εγώ έναν θεό 

μα καινούργιο 

όμορφο κι αγαθό

και του το υπόσχομαι 

προκαταβολικά άπληστος πως δεν θα 'μαι 

δεν θα τον φωνάξω ποτέ μου για κακό

 

άμα θα 'ρθεί θα του το πω

τα καταφέρνω μόνος μου, ευχαριστώ

μόνο βρες μου εσύ τα λόγια τον τρόπο τον σωστό

πως λένε στη γλώσσα της 

ακόμα μου λείπεις ακόμα σ αγαπώ


την τελευταία λέξη πες την όπως θες εσύ

κάνε την ζητώ, 

ψάχνω, 

σκέφτομαι, 

αναζητώ, 

ότι ρήμα θες, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί 

 


Οπότε... τι περιμένεις; ποιήματα...καλοδουλεμένα ψέματα.    


웃ღ웃  


Τα ψέματα, επίσης, σε σμιλεύουν, σε πλάθουν, σε διαμορφώνουν. Είναι το σφυρί και το αμόνι που χτυπάει το ζεστό σίδερο και το μυαλό σου, αυτός ο ήσυχος μάστορας δουλεύει την καθαρότητα και την σκληρότητα του εαυτού σου. Μέχρι να φτάσεις στο σημείο σαν γιαπωνέζικο ατσάλι να φτιάχνεις κι εσύ όμορφα, υπέροχα, φανταχτερά κατά συνθήκη ψέματα.

Η αλήθεια είναι μια μασημένη τροφή, ένα τίποτα, μυαλό δεν θέλει να την επεξεργαστεί.


Όμως

Στο ζύγι της ζωής 

όσα ψέματα θα πεις

τόσες αλήθειες θα λουστείς...

 

Που τα βρίσκω ο πούστης; Είναι που με το ίνστα δεν τα πάω καλά, δεν έμαθα ακόμα να πουλιέμαι σωστά. Φυσιολογικό γιατί από φάτσα δεν λιποθυμάς κιόλας αν και τα μαλλάκια μου τα έχω όλα και για ένα κορμί πασχίζουμε. Anyway μετά το intermission μέσα στο intermission ξέροντας να δουλεύουμε σωστά τα white lies θα πούμε και μια αλήθεια για τους τυπολάτρες αναγνώστες.

Η Πάτι μπορεί να είναι busty αλλά έχει και μυαλό...και το απέδειξε.(κι ίσως πολύ περισσότερο από τον γραφέα)

-Περνάς καλά ρε; Τρίχα είσαι σήμερα, Κοκέτ. Με το γκοφρέ το μπουφανάκι σου, το μπουκαλάκι σου τα προβατάκια σου να περιφέρονται, πουλιέσαι σωστά.

-Σκιαχτράκο μου καλά. Όχι, αλήθεια καλά. 

-Καλώώώς.

-Αλλά ρε συ μπούχτισα απ τα PR και τις γοβές και τα κορμάκια...εγώ να φύγω ήθελα και το κανα. Μια στο τόσο τώρα καλά είναι.Την ηρεμία μου...

-Μαλακίες να λέμε. Δεν σου λείπει;

-Όχι.

(Σοβαρεύει)

Εγώ θέλω συζητήσεις και φιλαράκια να αράζω, να πετάω κάνα σχόλιο να παίρνω τον μαλάκα μου να τον συστήνω κάπου να μην ντρέπομαι. Ξες επισημότητες... και σε κανένα γάμο να τον κουβαλήσω να κάτσω και λίγο σπιτάκι μου που το έχω πένα, να βαρεθώ το γαμήσι που λένε. 

- Με ξαφνιάζεις...

-Εσύ είσαι τρελός με χαρτί ρε που τα πουλάς αυτά;

(Κλίση στο viberάκι, σηκώνεται στρώνει συνεχώς μαλλί, δίνει σε ένα προβατάκι να κρατάει κινητό χαμηλά και κουνάει συνέχεια τον κώλο της μέχρι να βαρεθεί και ίσως να καυλώσει ο μαλάκας στην άλλη άκρη της γραμμής που χει παραμερίσει την σφουγγαρίστρα που καβάλαγε πιο πριν)

Good god in heaven έτσι είναι οι αλήθειες, την μια έτσι την άλλη αλλιώς...και πάντα cult.

 

Βγήκαμε χτες Οπότε... σήμερα πρέπει να μαγειρέψουμε και να συμμαζέψουμε.


웃ღ웃  


Ένα στερνό της νύχτας βρώμικο τσιγάρο(heater μάλλον γιατί τσιγάρο γιόκ).

Αλήθεια είναι πως ψάχνω κανένα ψέμα της προκοπής. Φοβάμαι πως έχω επηρεαστεί από όλη την καλτίλα αυτή και δεν θα μπορώ να ανακάμψω...μα anyway κακό σκυλί ψόφο δεν έχει ποτέ.

 Τα ίδια και τα ίδια ψέματα σε επανάληψη 

κάτι σαν κατά συνέχεια ψέματα , 

ίδια ακουστική με διαφορετικές φωνές 

μισιάζουν 

μεσιάζουν 

μισάζουν


Im too fucking tired 

 

Στο στερνό της νύχτας ψεύτικο τσιγάρο βλέπω αργά και βασανιστικά το επίπεδο της σκέψης και της ζωής να κατακρημνίζεται. Βλέπω σαν την Κασσάνδρα, τα μελλούμενα ευτελών βίων να μισεύουν και nobody gives a fuck about it...κι εμένα ακόμα με νοιάζει. Πρέπει κάποια στιγμή να μάθω γιατί με νοιάζει.

Στο στερνό της νύχτας ψεύτικο τσιγάρο αποδομώ ανθρώπους. Μετά αποδημώ σε μέρη όμορφα το νου μου με ψεύτικο ουρανό και θάλασσες, ελπίζοντας να βρω μακριά εκεί την φιλοσοφική μου λίθο την αλχημίστρια μου-την μάγισσα μου, αυτήνε ντε, που δεν ρωτάει πιάνει τα μάγουλα μου με τα κρύα της χέρια για να ζεσταθεί.

Στο στερνό της νύχτας ψεύτικο τσιγάρο φυσάω τον καπνό σκυμμένος, να ανεβεί στο πρόσωπό μου να θολώσει τα κατα συνθήκη ψέματα μου που λένε ψέματα στις αλήθειες μου 

τάχα πως σκοτώνουνε τις σκέψεις μου

 

intermission's end 

 

  웃ღ웃  


"Ίσως όλο αυτό που ζούμε να ναι ένα ψέμα", είπανε πολλοί...Ποιό "όλο αυτό"; Το Όλο το γενικό μάλλον.

Ψέμα είναι σας το λέω κι εγώ...και μάλιστα κακό ψέμα, απ τα χειρότερα του είδους.

Αισθάνομαι σαν Αφρικανός στο χωριό του καταμεσής στη ζούγκλα, μόλις είδα για πρώτη φορά λευκό παπά, που ήρθε να με προσηλυτίσει στον χριστιανισμό αλλά επειδή ως τώρα χέστηκα για τους θεούς αλλά με έχει κόψει λόρδα λόγω ξηρασίας και χαμένης σοδειάς, ακούω τον κάθε μαλάκα να μου εξιστορεί το δικό του παραμύθι.   

Μέσα από αυτή την ψεύτικη αίσθηση εκφράζονται κάποιες αλήθειες. 

Δεν είμαι λάχανο, 

ξέρω πότε με δουλεύουν,

δεν ξέρουν οτι ξέρω πως με δουλεύουν

αν ξέρουν οτι ξέρω πως με δουλεύουν δεν γνωρίζουν σε ποιο βαθμό θα συνεχίσω να τους το επιτρέπω 

μα πεινάω 

Θέ μου(για να συνδέσω την αίσθηση)...πόσο πεινάω; 

 

 웃ღ웃  


Να σας πω την αλήθεια... χεστήκαμε αν είστε εμβολιασμένοι ή ανεμβολίαστοι! Στα π@π@ρια μας αν έχετε πιστοποιητικό, σέλφ, ράπιντ, πι σι αρ και ότι μαλακία συζητιέται. Να κάνουμε καμιά δουλειά θέλουμε, να βγούμε έξω θέλουμε, να πάμε κανένα ταξίδι θέλουμε, να είμαστε άνθρωποι όπως πριν θέλουμε. Στο διάλο λοιπόν οι πεποιθήσεις σας, οι σκατένιες πολύτιμες ζωούλες σας, οι ευαισθησίες σχετικά με το τομάρι σας και ότι μαγκανία ακούτε κάθε μέρα που θέλει να σας στρατοπεδεύσει οπουδήποτε για να ταΐζετε την Ίντριγκα την ρωσίδα πουτάνα μέσα σας! Αυτό.

Έχει γίνει ατάκα ευγενής για μένα για να μην μπαίνω διστακτικά στο φαρμακείο να ζητήσω την μισητή μάσκα μου: "Είμαι εμβολιασμένο αγόρι, μπορώ να μπω να πάρω μια μάσκα;;;"  Εγώ που ήθελα να την εκσφενδονίσω στο διάστημα να μπει σε τροχιά κίνησης πέρα απ' τον milkyway, την ζητάω ταπεινά με χαμηλωμένο το κεφάλι σαν χούφτα με νερό στην έρημο..  Όχι για την υγεία μου, κάποια στιγμή θα σταματήσω να βρομίζω τον κόσμο, μα γιατί οι δικές σας κοστίζουν για σας περισσότερο απ' των πλησίων σας...

Τι άλλο να πω; τα είπα. Πάντως μια κοψιά είστε, στο ίδιο καζάνι κολυμπάτε, μισοί είστε καρότα κι άλλοι μισοί είστε πατάτες και που θα βρείτε αλατοπίπερο να σας νοστιμίσει την σούπα.   

 

Άτε άτε, καλές καραντίνες.

 

Ρε μαλάκα πισπιράκο γράψε το σίκουελ "Όχι ρε πούστη μου πάλι με μάσκα;;;!!!"

 

웃ღ웃 


Μέσα σε όλα τα ψέματα το πρώτο μας stand-up comedy script είναι έτοιμο, όταν αλλάξουμε πορεία και προορισμό θα χαρούμε να σας το παρουσιάσουμε. 

Μα να αφήσουμε τις κωμωδίες και να πούμε κανένα θλιβερό όπως ότι τα κατά συνθήκη ψέματα τελειώνουν σιγά σιγά όπως και ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω εδώ...

να ευχαριστήσουμε τον john    

https://www.youtube.com/watch?v=n1bKGaj71aw


웃ღ웃  

 

Ντρεπόμουν πολύ όταν εξηγούσα και ντρέπομουν ακόμα περισσότερο όταν εξηγούσα το πως ένιωθα. Έχω υπάρξει εθισμένος στην ντροπή και κάποτε αν θυμάμαι καλά, ντρεπόμουν για το ότι ντρεπόμουν. Μάλιστα κάποτε ντράπηκα τόσο πολύ για μένα, που εξάντλησα τα αποθέματα ντροπής που διαθέτει ένας άνθρωπος για να ξοδέξει σε όλη του την ζωή, σε μια στιγμή. Δεν έχω πια ντροπή. Όχι. Μου τέλειωσε. Έχω πιά μόνο θάρρος-θράσσος και κάτι χαλασμένα σκόρπια συναισθήματα.

Αυτό όμως δεν με κάνει ειλικρινή. Για να 'μαι ειλικρινής πρέπει να λέω ψέματα κι αυτοί που νοιάζομαι και αγαπώ να βλέπουν πίσω απο αυτά τα "κατα συνθήκη ψέματα".


****

Τα κατα συνθήκη ψέματα 

κάτι σαν καλά πνεύματα 

που σε προσέχουν να μην παραστρατήσεις 

και πάλι  να ζητήσεις 

να χαθείς στα μάτια της 

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

Σπρέι βαφής

Σπρέι βαφής, μιας ακατανόητης γραφής, 

δημιούργημα μιας ενοχής, 

ίσως και μιας αλλόκοτης εποχής. 

Όλα αυτά;

κι ακόμα περισσότερα

της προσαρμογής...της απροσαρμοστικότητας

της αποδοχής...της αναποφασιστικότητας

και αυτής...της αβεβαιότητας.      

 

Λευκό. Λευκότατο. Όπως κάθε άνοιξη που δεν μπορείς να την μυρίσεις εδώ μέσα μα ας όψεται που είναι για αρχή. Τι κάνετέ; Καλά, ευχαριστώ. Χωρίς να συνεριστώ τίποτα από όλα αυτά και ελπίζοντας να είμαι λιγάκι μόνος εδώ, να πιάσω το σπρέι βαφής μου το ανεξίτηλο και να συνεχίσω το δύσκολο μου δρόμο αυτόν.

Μην τρελαθούμε κιόλας, κακά θα είναι τα κείμενα όπως κι ο γραφέας αυτός που πάλι εκοιμήθει. Εκοιμήθει. Ένα έ, ψιλόν, βάζεις μπροστά και απογειώνεται η ριμάδα η λέξη. Anyway.

Έρχεται λοιπόν και δεν κρατιέται, το μόνο κορίτσι που δεν ξέρει τι θέλει(η άνοιξη το έγραψα πιο πάνω) κι εγώ εμμονικά κάνω σχέδια επάνω της. Ίσως να ζήσω πάλι κάνα έρωτα ή να τα ισοπεδώσω όλα, όπως ξέρω πολύ καλά να κάνω. Θα δούμε. 

Άντε καλή συνέχειά μου.    


☯☯☯☯

 

https://www.youtube.com/watch?v=Zhat9FAPhk8

Σπρέι ανεξίτηλης βαφής. Όπως όλα τα σημάδια που έμειναν απάνω μου. Μεταλλοχρώματα, απρόσβλητα από τον ήλιο. Η ημερομηνία είναι κάτι, ενός απριλίου, ενός άχρηστου έτους. Ξέχασα πάλι υποσυνείδητα εσκεμμένα οτι ο χαλκός εκτός από το ρεύμα, μεταδίδει τόσο απίστευτα και την θερμοκρασία κι έκαψα τα δάχτυλά μου μαζί με τα αποτυπώματά μου. 

Περίεργο πράγμα. Δεν πονάω μα νιώθω ακόμα το κάψιμο.Αν ο πόνος είχε υφή θα ήταν ίδια με του χαλκό. 

Ίδιο χρώμα κόκκινο σαν το ηλιοβασίλεμα 

έτσι σκληρός και εύκαμπτος,

να βρίσκεται στο σώμα σου,

όσο κι αν τον ξεχάσεις πάντα να βρίσκεται εκεί

να ενώνεται εύκολα και να κραμμώνει

και να μεταδίδει...να βραχυκυκλώνει...και πιά να κοστίζει τόσο μα τόσο ακριβά...

 

 

☯✽⚘☯



Το σπρέι βαφής σήμερα γκριζάρισε απότομα κι ίσως ξέφυγε λιγάκι από το επιτρεπτό. 

Ποιον γελάω; Μαύρισε. Μαύρισε γαμώ την ψυχή μου και η μικρούλα η ντόροθυ σήμερα θα κοιμηθεί μόνη της, χωρίς τον padre της. Συγνώμη εκ μέρους της συγνώμης μου για αυτήν την αναφορά. Βαθιά-βαριά συλλυπητήρια κι από μένα και δεν θα πω τίποτα άλλο εκτός από το δάκρυ μου.  

Να θυμηθώ...

Ένας τελευταίος φόβος που θέλει εξορκισμό είναι αυτός. Επειδή πάντα είμασταν ο άνθρωπός, μετά τους επικήδειους, μετά τα συλλυπητήρια, μετά την τελευταία φτυαριά χώμα και μετά της αγρύπνιας, μήπως κάποια στιγμή δεν φτάσουν οι δυνάμεις να τελέσουμε το καθήκον.Το μετά.

Καληνύχτα Άλεξ, σε ευχαριστώ που άκουγες τις γκρίνιες μου. Συγχώρα με άμα σε παίδεψα.φιλιά.   


 

 ☯✽⚘☯

  

Καβάτζωσα και τρύπα ρε επιτέλους.Τσαρδί. Κονάκι. Φωλιά. Όχι, όχι φωλιά, με νευριάζει η λέξη. Κεραμιδιά. Καλύβι. 

ΚΕΛΊ

Ναι μωρέ επιτέλους. Να κοιτάζει τα άστρα και τον ουρανό. Να πέφτει η βροχή στον φεγγίτη και το ξημέρωμα στα μάτια. Ημέρωμα για την ψυχή που τόσα χρόνια σκασμένη βρήκε επιτέλους κάπου να κατοικεί, μια και το σώμα αυτό πάντα θα θέλει και δεν θα μπορεί.

Θυμήθηκα σήμερα. 

Πως όλα μου τα έκλεψα. 

Τέχνες, όνειρα, δύναμη και ελπίδα   

Τίποτα δεν κέρδισα και τίποτα δεν μου δόθηκε. 

Κλεψιά και αλητεία μόνο.

Βρώμα, σαν τον κόσμο που ζω.     

 

Να δικιολογηθώ... μικρός ότι και αν ρομαντικονειρεύτηκα ποτέ δεν ήρθε, ποτέ δεν έγινε, ποτέ κανένα σύμπαν δεν συνωμότησε, ποτέ καμιά "συν Αθηνά" δεν κούνησε το κουλό της.

Να κλείνω ε;

Θα 'θελα να 'βλεπες κι εσύ αυτό που νιώθω τώρα...μα πάλι...δεν έγινε και τίποτα.

 

☯✽⚘☯    

 

 

Να 'με πάλιιιι... σπρέι διάφανης βαφής σήμερα.

Αναρωτιέμαι για τον κόσμο κάποιες φορές. Πως υπάρχει, πως σκέφτεται, πως ζει. Επιπλέον του δίνω εγώ χαρακτηριστικά και άλλες φορές του τα αφαιρώ. Ίσως είναι γενετήσιο μια και το μυαλό δεν σταματά ποτέ. Πάντα φτιάχνει χάρτες και ζωγραφιές και σκίτσα.

Το βαθύ μου βίτσιο όμως είναι οι καρικατούρες, αυτές δεν χορταίνονται με τίποτα...

θα συνεχίσω ίσως μια άλλη στιγμή...   



☯✽⚘☯   

 

Μια και έχουμε άγιες μέρες...

Σπρέι βαφής ακάθαρτης νιτρογλυκερίνης. Έτσι δηλαδή για να μην υπάρχει λόγος να πατήσεις το κουμπί του πυροκροτητή. Το πάσχα (που αν δεν βάλω π μικρό μου το βγάζει ως λάθος στο autocorrect) είναι για μένα η πιο ανούσια γιορτή. Ίσως γιατί κάθε πάσχα από μικρός και άγουρος δεν πέρασα ποτέ ξεκούραστα και ανέμελα.

Το χρώμα αυτού του σπρέι περιέχει μέσα την πιο μισητή λέξη, αυτήν που με κάνει να εκρήγνυμαι σε απόλυτη ηρεμία. -Κοίτα να δεις που πρέπει να την γράψω κιόλας.- Την λέξη "ευλογημένο".

Πάντα δούλευα, μόνο δούλευα αυτήν την περίοδο της άνοιξης, σαν διανομέας αγροτικών εφοδίων. Δύσκολη δουλειά μιάς και αυτήν την περίοδο, η βαμβακοκαλλιέργεια ξεκινούσε με την σπορά. Μεγάλος φόρτος εργασίας, μεγάλο πελατολόγιο, μεγάλες αποστάσεις, απίστευτες ώρες εργασίας ακόμα και ξενύχτι, καταπόνηση λόγω βάρους, ανακατωμένες υποθέσεις, αλαλούμ και πανδαιμόνιο.(ουφ να πάρω μια ανάσα)...Όλα αυτά μέσα στην μεγάλη εβδομάδα. Πάντα μέσα στην μεγάλη εβδομάδα. Εβδομάδα παθών κανονική, όχι νοητή.

Κι ας ήταν Μάρτης 

κι ας ήταν Απρίλης 

κι ας ήταν Μάης 

Μέχρι το μεγάλο Σάββατο κάποιες φορές και Κυριακή πρωί του πάσχα... διανομή και σύγχυσή. Χρόνια, πολλά χρόνια και κάποια στιγμή πάνω στο σκάσιμο μου, πάνω στο γιατί ρε γαμώτο, να μην καθίσουμε κι εμείς μια φορά, το ρώτησα σε ένα αρχίδι που είχα αφεντικό.

-Ρε συ, θα μπορούσαμε νωρίτερα ή και αργότερα, γιατί τώρα;

 

- Όχι, όχι. Έτσι πρέπει,  για να 'ναι "ευλογημένα" (τα σπαρτά).

 

Έτσι λοιπόν πιά κι εγώ κάθε φορά που ακούω αυτήν την λέξη και ότι σχετιζόμενο με αυτή, σκάω με 1300 φορές μεγαλύτερη πίεση και εικοσαπλάσιο δημιουργούμενο ωστικό κύμα για όλες αυτές τις φορές που σπατάλησα να εξυπηρετώ κάτι θρησκόληπτα ζώα σαν και του λόγου σας. 

Να ναι ευλογημένα λίγες, οι ώρες που το προβληματικό μυαλό σας, θα ταλαιπωρεί τον πλησίον σας τούτες τις άγιες μέρες χωρίς τσίπα, μόνο για τον χριστιανόκωλό σας. 

Την αμέριστη αγάπη μου.

https://isixavre.blogspot.com/2015/09/w00.html

 

 

☯✽⚘☯   

 

 

Σπρέι οικολογικής βαφής. Αυτή που δεν βλάπτει το περιβάλλον, βεβαίως. Είναι σίγουρο πως στα καλά μου δεν στέκω, από απομεινάρια του παρελθόντος μου, που κάθε φορά με πρεσάρει σαν σκουπίδια στο μεταγωγικό της ανακύκλωσης.Ναι.

 

Σπρέι Προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης.

Σήμερα καλά, βολτάρες και φίλοι. Χτες ήταν το πρόβλημα όμως. Μία φράση. Ένα brandname. Αποκαλούμενο "κουλούρι Θεσσαλονίκης". Άραγε ποιος ηλίθιος το σκέφτηκε αυτό;

Όταν ήμουν μικρός(ξέρω έχω καταντήσει γραφικός...αλλά στα αρχίδια μου) στο κυλικείο του σχολείου ή στον φούρνο, ο δόλιος, ζήταγα πάντα ένα κουλούρι... αυτό με το σουσάμι.

-Γεία σας κύριε.

-Γειά σου αγόρι μου, τι θα ήθελες;

-Ένα κουλούρι. Να αυτό-αυτό, το μεγάλο.

-Ορίστε.

Εδώ που μένω λοιπόν μα και σε άλλα μέρη της Ελλάδος που έτυχα να έχω φίλους, όλοι μας κουλούρι το λέγαμε. Κουλούρι το ξέραμε. Κουλούρι το ζητάγαμε. Γιατί ποιος χέστηκε στο κάτω κάτω της γραφής; Ένα κουλούρι ήτανε. Θα μου πείτε, που θες να καταλήξεις; Θα απαντήσω με ερώτηση.

Πότε βρε ανούσια πλάσματα απέκτησε brandname το δόλιο το κουλουράκι; Ε;

-Καλημέρα σας.

-Καλημέρα.Ένα κουλουράκι παρακαλώ.

-Κουλούρι Θεσσαλονίκης θα θέλατε;

-Όχι.

-Μα μου μόλις μου είπατε...

-Θέλω ένα κουλούρι σκέτο.

-Ναι, ορίστε, εδώ είναι, κουλούρι Θεσσαλονίκης.

-Πιο σκέτο δεν έχετε;

-Χωρίς σουσάμι;

-Όχι, χωρίς Θεσσαλονίκη.

-Με δουλεύεται;

-Καθόλου.  

-Ναι...έτσι λέγεται κύριε!

-Από πότε; Το φέρνετε από εκεί; Κάνει τόσα χιλιόμετρα κάθε πρωί; Πολυταξιδεμένο! Μόνο 50 λεπτά; Δύο ευρώ να το βάλετε. Το αξίζει. Αφού τσουλάει μέχρι εδώ, ε;

-'Οχι εδώ το φτιάχνουμε.

Είναι η πρώτη φορά που έφαγα κουλούρι με επίθετο. Βέβαια το ίδιο μου φάνηκε γιατί απλά ήταν ένα κουλούρι και τίποτα άλλο. Με το στανιό brandname δεν γίνεται. Κάτι τόσο απλό όπως ο αέρας που αναπνέουμε δεν μπορεί ο κάθε μαλάκας να το ονομάσει και να του δώσει ταυτότητα. Γιατί απλά είναι παντελώς άσκοπο.

 

☯✽⚘☯         

 

σπρέι αϋπνίας

 

Ίσως γιατί δεν βολεύει το μαξιλάρι. Που ποτέ δεν βολεύει κι όταν έχεις να το μοιραστείς...σιγά την παρέα. Ε, ναι. Αλήθεια είναι πως ποτέ δεν θέλησα να μοιράσω τον ύπνο μου. Τον θεωρώ δικό μου, κάτι τόσο προσωπικό όσο και τους εαυτούς μου. Να χωράω κι όχι να ταλαιπωρούμαι. Να είναι μεγάλο το κρεββάτι κι ας πιάνω μόνο μια γωνιά.

Μα μόνος; χωρίς να κοιτάζω κάτι να με γαληνεύει; σκατά ύπνος κι αυτός.Μια οθόνη κινητού δεν με γέμισε ποτέ. Όσα κι αν διαβάσω, όσα πρόβατα και να μετρήσω, όσες σκέψεις κι αν κάνω... δεν θα με βάλουνε ποτέ για ύπνο.

 

☯✽⚘☯         



Είχα μια συζήτηση με τον συν/γραφέα μου για όλα και για τίποτα. Ήθελα να μάθω το τι να περιμένω, το που πηγαίνω κι αν άλλαξε κάτι ή αν όλα είναι τα ίδια κι απάντηση δεν πήρα, όπως πάντα Αν αξίζει που ακονίζω το κορμί μου, αν αξίζει που ακονίζω το μυαλό και την ψυχή μου. Απάντηση δεν πήρα.

κι αυτό το πρόσωπό σου 

που χωρίζει την νύχτα μου στα δύο

και διαλέγει πάντα τα χρώματα και τους ήχους που θα ακούσω 

     

Είναι στιγμές που δεν μπορώ να περιμένω να έρθει το πρωί. Γιατί βράζει η πουτάνα η ανυπομονησία μέσα μου και θεριεύει. Γιατί ξέρω το πρωί δεν θα μαι ο ίδιος με τα μούτρα που είχα χτες. Δεν συμμετέχω στην συνουσία του μαξιλαριού μου και τα μάτια μου μένουν ορθάνοιχτα να πιάσουν το λίγο φως που ξερνάνε τα αστέρια. Το ξέρω... Κλισέ. Μα είναι η αλήθεια στο μισοσκόταδο και δεν βρίσκω αλλά λόγια να το κλείσουν. "Κλείσουν" έστω. 

Η Βασουλα μου είπε μια ιστορία πικρή και γλυκιά και θέλω τόσο πολύ να την κάνω λέξεις και αισθήσεις μα δεν ξέρω αν είμαι ικανός. 

Ποιος ανυπόμονος ήταν ποτέ του ικανός 

 

 ☯✽⚘☯

 

Αγαπάω την  βροχή γιατί είναι η μόνη που πατάει το pause σε όλο αυτόν τον τυφώνα των σκέψεων και των πεπραγμένων που δεν μπορώ να ακολουθήσω. Είναι το άλλοθι μου, το "αυτό δεν το σκέφτηκες, την πάτησες " και όλη αυτή η σιγή μου. Το "χαλάρωσε αυτό δεν χρειάζεται να το ελέγξεις" η ηρεμία μου, το ξέπλυμα μου. Της οδοντόκρεμας το τέλος.


 

Σπρέι βαφής της βροχής λοιπόν. 

Αυτήνε ντε που σε μουλιάζει πιο πολύ απ το πλυντήριο 

Όταν αφήνεσαι να βραχείς όμως 

Αυστηρά και μόνο τότε 

Προσοχή όμως, πάντα και με πρόσχημα ότι καλοκαιριάζει

Αργεί να βραδιάσει 

Και είναι πολλές οι ώρες να σε επικαλεστώ

Ώρες πολλές τροφή της αφαγίας μου 

Ξέρεις γιατί σ αγάπησα;

Γιατί είχα κάτι να περιμένω. 

Κι όσο αργούσες τόσο περισσότερο σε ήθελα.

Κι όσο χανόσουν τόσο σε ζητούσα 

Κι όταν εξαφανίστηκες τότε έγινα μετεωρίτης πέτρα στο σύμπαν ορφανός. 

Να γυρνώ στα νεφελώματα  να βρω ένα αστέρι 

Να ζω στην υποψία να σου μοιάζει.

 

 ☯✽⚘☯

 

 

Να 'μαστε πάλι...σπρέι βαφής μιας ανησυχίας βραδινής .

Χωρέσαμε πάλι, βέβαια ήταν λίγο στενά, αλλά τα καταφέραμε. Αύριο να φύγουμε είμαστε έτοιμοι και μαζέψαμε και τα πράγματά μας. Κρίμα... γιατί ο χρόνος που ελπίσαμε ότι εδώ, θα είναι καλά, ήταν συντομότερος από τις άλλες φορές. Έτσι θα πάει η ιστορία τώρα; Χρειάζομαι λίγο ρομαντισμό να νιώσω άνθρωπος.

 

Φοβάμαι.

Θυμάσαι όμως, που δεν χρειάζονταν να σκεφτώ καν μια τέτοια λέξη;

την εξαφάνιζες από το λεξιλόγιό μου.

Που να το ξέρεις; 

Σε ενδιέφεραν οι δικές σου, οι απλές. 

Οι δικές μου ήταν πολύπλοκες και αδιάφορες.

Δεν σε κατηγορώ. Ποτέ δεν το έκανα, απλά σκέφτηκα πως με έκανες να νιώθω 

Θαυματοποιό, χωρίς τα θαύματα του

καθίκι με ήθος

τέρας χωρίς τα δόντια του.

Μισές δουλειές ρε συ, γιατί ήσουν τόσο εσύ που έπρεπε να εξηγήσω πως είναι το εγώ.

Λες κι εγώ ήξερα. Μόνο να σ' αγαπούσα ήξερα και να μην φοβάμαι.

...και τώρα γαμώτο πόσο φοβάμαι...   

  

  ☯✽⚘☯

 

 

 σπρέι μιας κλοπής, αλλά ψιλοχέστηκα για τα πνευματικά δικαιώματα 

 

Μανία που την έχουν οι άνθρωποι να μη βάζουν τελείες.. να κάθονται εκεί κ να περιμένουν κάτι άλλο να συμβεί .. ανεξάρτητα αν μπορούν να ανταποκριθούν.. κατσικωνονται εκεί στη μέση του πελάγους ,
κλείνουν κ μια λωρίδα κυκλοφορίας μπορεί κ 2 καμιά φορά, κ δε λένε να το κουνήσουν ρούπι..

Μα καλέ μου, μα χρυσέ μου γιατί δε φεύγεις, αυτοί εκεί .. πηγή και αιτία τσακωμού, νευρώσεων και λοιπών - ωσεων...

αφού σ λέει δε μπορείς να με αγαπήσεις με το έτσι θέλω, και αφού εγώ αλλιώς τα θέλω, θα μείνω εκεί να σε πρήξω να με θυμάσαι τουλάχιστον απ την ανάποδη.


Να βάζετε τελείες ρε.. τι σκατά τις έχει το πληκτρολόγιο.. 

 


 ☯✽⚘☯ το αγαπημένο μου


κι εδώ τελειώνει το σπρέι βαφής ☯✽⚘☯