/""\
__/""\____/"" \____
Μπάνι χοπ στον αέρα, όπως κάθε αποφράδα μέρα, λόγια γρήγορα που χάνονται σαν κάποιος να άνοιξε μπουκάλι με αιθέρα. Καμία σχέση καμία ταύτιση καμία σχάση και καμία εξαπάτηση. Το αντίθετο μάλιστα, φυλάμε τα κύματα να 'ναι ήσυχα καθότι ποιητές δεν είμαστε, απλά φύτρωσε στόμα και μάτια η ψυχή μας.
Βλέπουμε τον κόσμο αλλιώς αποδεχτείτε το (Δεν μπορείτε). Όσο ασχολείστε με την κοινή γνώμη και σχολιάζετε τους σχολιαστές για να φτιάξετε καινούργια σχόλια που θα σχολιαστούν και θα μπουν μέχρι και στα σχολεία σας, για ελαφρά ασχολία σας, εμείς δεν θα ασχολούμαστε με τίποτα. Η τεμπελιά μας ως προς τα κοινά, να γίνει έχθρα προς εσάς και έξω από το κολοσσαίο νυσταγμένοι θα κρατούμε το πανό που γράφει
"Παρακαλώ περάστε απο δώ, PANEM ET CIRCENSES"
Δεν είμαστε πολλοί και μην ταυτίζεστε προς χάρην μίας όποιας είδησης, εμείς μπορούμε να χαθούμε στο κοινό σαν τρομοκράτες μιας συνείδησης. Ενώ εσείς;
Εννοώ εσείς. Που δεν ξέρω αυτή την στιγμή ποιος υπεροπτισμός είναι μεγαλύτερος, ο δικός σας ή ο δικός σας. Να ξέρετε σε εμάς απαγορεύεται να πούμε την φράση "βγάλτε το σκάσμο" κι αυτό συμβαίνει από τον πρώιμο μεσαίωνα που μας ήρθε το μπαρούτι απ την Κίνα. Από τότε κι εμείς ανατινάζουμε τα αυτιά μας και καίμε τα μάτια μας...να μην σας βλέπουμε...
Μπάνι χοπ __/""\__
Κι εγώ είμαι καλά
ήσυχος, τυφλός και κουφός(όχι βέβαια κουλός)
ουφ! κι ας έρχεται ένα πάσχα θρησκοτραγοπαποκατάνυκτης αηδίας
νιώθω όπως παλιά
ένα εξωγήινο πουλί με δυό τεράστια μεταλλικά φτερά
αδιαπραγμάτευτα ελεύθερος...
__/""\____________]....
[/:._______/""\___
Σαν να ήρθε η άνοιξη ε;
Ένα εκλεπτυσμένο ραφινάτο άρωμα γαργαλάει κάτι μυτούλες συναχομένες...
Χμμμμ, δεν κάνει για εισαγωγή. Πάμε αλλιώς
Εκεί που τρέχαμε σήμερα κάναμε χιλιάδες σκέψεις για σας, όπως κάθε μέρα βέβαια και η άνοιξη δεν βοηθά. Καλπασμός... κάτι σαν άλογα που τρεχουνε στην στέπα και εγώ το γαϊδούρι στο background να χαζεύω τα κοινά. Πανικός. Για αυτά που σας διακατέχουν μα μην ανησυχείτε υπάρχει φάρμακο γι αυτά.
Μαγκιά, έχει η άνοιξη το μόνο της στραβό, που και στραβό δεν λέγεται όταν στο πυροσφραγίζουνε τα μάτια της. Που αχ αυτά τα μάτια της...ανάθεμα τα μάτια της.
Ανοίξανε τα παράθυρα και μια ανατριχίλλα τρέχει από τον σβέρκο μου σ όλη την σπονδυλική μου στήλη.
Σκόρπια λόγια έτσι γιατί είμαι ότι νιώθω...
___]....
ζζζζζζζζζζζζζζζ
[/:._______/""\___
Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι. Προσπαθώ να κοιμηθώ στο ίδιο μαξιλάρι σας μα δεν τα καταφέρνω. Κάθομαι πάντα στο έδαφος, δεν ασχολούμαι με αυτόν τον τρόπο σε ποιον ανήκει η καρέκλα και από τα χαμηλά βλέπω τον κόσμο σαν παιδί. Αν νομίζεται πως μεγαλωσατε να το κοιτάξετε το πράγμα, ναι;
Μ' αρέσει να προλογίζω, μ' αυτόν τον τρόπο χτίζω κι ελπίζω σε πιό στέρεες δομές και φτιάχνω τον νου μου εργάτη. Σκλάβο σε όσα με προβληματίζουν, που είναι λίγα κι ίσως για σας ελάχιστα.
Αποφάσισα για συνέχεια αυτό. Οι... τοξικοί άνθρωποι.
Αλήθεια τι είναι ένας τοξικός άνθρωπος; Ξέρω ξέρω...ξέρετε πολύ καλά και θα μπορούσατε να μου το αναλύσετε με χίλια παραδείγματα δικα σας - προσωπικά σας, δέκα χιλιάδες παραδείγματα που σας είπανε και κάπου διαβάσατε ή πήρε το μάτι σας ή κάποια μάρκετινγκ ψυχολογάρα σας εκμυστηρεύτηκε.Ένα εκατομμύριο επίσης συναισθηματικούς λόγους αντίληψης και βάλε...Αλήθεια όμως τι είναι ένας τοξικός άνθρωπος που... "εισέβαλε στην ζωή σας" και την γέμισε πυρηνικά απόβλητα και ραδιενεργές μπανανόφλουδες; Τι είναι; Τι εστί; Ρητορικό μην θορυβείστε.
Κατα την γνώμη μου, που δεν είναι διόλου ταπεινή, ένα τοξικός άνθρωπος είναι η αδυναμία του εαυτού σας και τίποτε άλλο. Είναι το χάϊδεμα στα αυτιά σας όταν απλά την πατήσατε(την μπανανόφλουδα).Όταν απλά την πατήσατε και που να βρείτε τώρα ώμο να κλάψετε γι αυτό. Ναι.
Ο τ.α (βάζω συτνομογραφίες γιατί βαριέμαι) έστω στο ελάχιστο να σας χαϊδέψω κι εγώ γιατί σας πήρα από τα μούτρα στην αρχή) είναι μια κακή ανάμνηση, ήταν μια κακή επιλογή, μια παραπλάνηση, μια άσχημη λύση σε ένα διαφορετικό πρόβλημα, μιά ατυχής συγκυρία και πολλά άλλα. Ένας κακός κακός άνθρωπος οπλισμένος με δόλο ως προς το πρόσωπό σας με σκοπό να απομιζήσει από αυτό το υπέροχο εγώ σας.
Βλακείες και βαθιά μέσα σας το γνωρίζετε αυτό. Ως τώρα δεν γνώρισα κάποιον άνθρωπο να μην θέλει. Γιατί αυτό περιγράφετε με το αντίθετό του και ψεύτης δεν θα βγω. Κανένας δεν σας ορκίστηκε κι αν σας ορκίστηκε να μου πείτε που; για το πέρασμα του στην συναισθηματική σας οπή οτί δεν θα σας πονέσει ή δεν θα..."θέλει" κάτι από εσάς. Δεν γνωρίζω κάποιον/α να τα χει λιανά στο νου και στην καρδιά του, για την συγκεκριμένη αρχή και τέλος της έκβασης μιας οποιαδήποτε σχέσης. Ένας δρόμος είναι μόνο μιά....επιλογή.
Οι τ.α είναι μόνο μια φανταστική ονοματοδοσία από φανταστικούς τ.α που φανταστικά νομίζουν οτί είναι άρτιοι και ολοκληρωμένοι πάνω σε αυτά που θέλουν και αισθάνονται. ε; Τί είπα τώρα λοιπόν, εγώ, ο τ.α; Υπερασπίζομαι τον νόμο της ζούγκλας; Οχι, απλά δεν γνωρίζω κανέναν που να μην έχει μια ζούγκλα αισθημάτων μέσα του, δεν γνωρίζω δηλαδή κανέναν άνθρωπο που να μην είναι άνθρωπος. Ένα ζώο δηλαδη με μπόλικο μυαλό.
Στο δια ταύτα γιατί αργώ και πρέπει να καβαλήσω το skate μου. Να μάθετε χωρίς ονοματοδοσίες τι φταίει στην ψυχή σας, τι φταίει στο κορμί σας και τι φταίει στο μυαλό σας και να αφήσετε τις αηδίες σε κάποιους που καταλαβαίνουνε με την πρώτη ματία τι είναι αυτό που φταίει ή και όχι στην ριμάδα την υπαρξή σας
φιλιά
___]....
[/:._______/""\___
Ταδε εφη el Gato
Ησυχία παρακαλώ στο ακροατήριο γιατί ομιλεί εξέχον πρόσωπο στον άμβωνα των δακτυλίων της ελλειπτικής τροχιάς μου
Αγαπώ μέχρι εκεί που μπορώ και επιτρέπεται. Νοητά αγαπώ μέχρι εκεί που θέλω και φαντάζομαι την καλύτερη εκδοχή της αγάπης. Ετσι αγαπώ, έτσι σε αγαπώ. Στις ιστορίες μέσα, σε ρόλο πρωταγωνιστικό.
__/""\__
Λαιμαργία
Χόρτασα δεν θέλω άλλο... αργότερα σκεπτόμενος... "λίγο ακόμα ρε γαμωτο".
Τι στο διάολο νεύρωση είναι αυτή δεν την βρήκα πουθενά γραμμένη. Κάτι με τα όρια πάλι και τέτοιες αηδίες.
Τιμής ένεκεν "το νόημα της ζωής είναι να ψάχνεις το νόημα της ζωής" συμφωνώ αλλά και το νόημα της ζωής είναι να σταματήσεις να ψάχνεις το νόημα της ζωής. Κάπου...στα μισά (?) Cheers
Δεν έχω πολλά να πω σήμερα μόνο ότι δεν είμαι ένα παιχνίδι από φθηνό πλαστικό φτιαγμένο από ανήλικα πεινασμένα χέρια. Την τελευταία φορά που με κοίταξα, κοιμόμουν, έβλεπα όνειρα κι είχα ακόμα ένα κομμάτι ψυχή.
__/""\__
Ο Βέγας(ωραιος αστέρας) λέει ότι όλα για το ψυρισμα γίνονται και η κάθε μία αλλαζει ποσότητα, συχνότητα και τακτική. Διαφωνώ. Ο Σανσαϊν είπε μια φορά "εκεί που πας, αυτό θα βρεις, όχι κάτι άλλο και μην γελιεσαι". Συμφωνώ. Ο χώρος όμως έχει τέσσερις διαστάσεις μαζί με τον χρόνο του. Τον χρόνο δεν μπορείς να τον ελέγξεις, ούτε να τον επιλέξεις, ούτε να τον δωροδοκήσεις κι ούτε να τον παγώσεις.
Ζωή λοιπόν και τρέχεις άλλοτε σε καινούργια κι άλλοτε σε παλιά μέρη με ίδιους η και διαφορετικούς ανθρώπους.
Cheers
https://www.youtube.com/watch?v=Ou-C_tTeCTs
__/""\__
Όλα στο μπλέντερ
https://www.youtube.com/watch?v=dsFpUW48Tnc
αλλά τι σας παίζω στο τζάμπα ρε γαμώτη μου
****
https://m.youtube.com/watch?v=3BeKhlUzPUc
κοίτα ο χοντρούλης! non stop ακούγεται ακόμα και τώρα :P
Η αγάπη παχαίνει άμα φας πολύ; Θυμήθηκα μια μικρή ιστορία λίγο άσχετα σχετική...γρήγορα-γρήγορα λοιπόν.
Ο κυρ Αντώνης αγαπούσε πολύ τον εγγονό του. Τον δεύτερο, όχι τον πρώτο. Τον δεύτερο, όχι τον συνονόματο του. Φυσιολογικό βεβαίως γιατί ο δεύτερος δεν του άφησε τίποτα...όλα του τα πήρε, σαν να μην ήθελε ο θεός σας να χάσει τέτοιο γέλιο και έφτιαξε το sequel. Φοβερό. Μάγουλο, διαστάσεις, χαμόγελο, σκανταλιά, τσατίλα και αντιδράσεις όλα ίδια! Όπως επίσης και ο έρωτας με την...χωριάτικη ντοματοσαλάτα.
Μια μέρα οι δυο τους οι αχώριστοι, παππούς και εγγονός ξεκίνησαν πρωί. Ο πρώτος πήγε τον δεύτερο στο γιατρό γιατί κοκκίνιζε ο πιτσιρικάς και αγκομαχούσε, αφύσικο βεβαίως για ένα 8χρονο και μια ανησυχία όσο να 'ναι, ε; υπήρχε. Για συμπαράσταση έκανε και ο παππούς εξετάσεις μαζί του και με τα αποτελέσματα αν χείρας, γελώντας όπως πάντα, κάθισανε και οι δυο μπροστά στον παιδιάτρο (σαν τα βρεγμένα τα γατιά...εντός τους).
(Γνωστός και φίλος ο παιδιάτρος)
-Κυρ Αντώνη ξέρεις οτι είμαι παιδιάτρος. Πάνε καμιά 60αριά χρόνια που δεν χρειάζεσαι την ειδικότητα μου. Αν και...απ' 'οτι βλέπω εδώ...χρειάζεσαι όλες τις υπόλοιπες τις ιατρικής.
-Ιέλα μωρέ πως κάνετε έτσι όλοι, μην δείτε άνθρωπο να τον φάτε! Του πιδί γιατρέ, του πιδί! Σαν κόκκινο είναι, σαν πρισμένου.
- Ναι, έχει ανεβασμένη χοληστερίνη και για την ηλικία του είναι αφύσικο.
- Πω πωωωω.
- Απο διατροφή πως τα πάει;
- Στο χωριό γιατρέ, καλοκαίρι είναι, απ' ούλα τρώει το παιδί κι ζαρζαβάτια τρώμι κάθε μέρα.
- Δεν εξηγείται... αλλά κυρ Αντώνη καλοφαγά τον βλέπω σαν εσένα.
- Ε μικρό παιδάκι είναι πεινάει. Αλλά δεν τον ξέρεις, είναι διάολος, όλη μέρα τρέχει, όλο μπράτσο είναι και μούσκλα. Μεσημέρι-βράδυ μισό καρβέλι ψωμί βουτάει στην ντοματοσαλάτα.
- Μισό καρβέλι βουτήμα στην ντοματοσαλάτα;!!!!
- Και το βράδυ 2 αυγουλάκια τηγανιτά.
- Με άλλο μισό καρβέλι να υποθέσω...
- Πνάει τι να τουν κάνω;
- Θα τον κάνω εγώ μην ανησυχείς. Άγγελε; ΔΙΑΙΤΑ. Επίσης κάτι τέτοιο θα σου γράψει και σένα ο παθολόγος σου τον οποίο θα πάρω τηλέφωνο μόλις τελειώσω το γράψιμο κυρ Αντώνη.
Ο γιατρός έγραψε τι κόβει, τι μπορεί να τρώει και πότε θα τρώει το παιδί. Απλά, λιτά και κατανοητά την ώρα που μικρές σταγόνες δακρύων άρχισαν να κυλάνε από τα ματάκια και των δυο τους. Βγαίνοντας, ο μικρός Άγγελος με μάτια ανοιχτά σαν άγγελος γυρνάει στον παππού του και ρωτάει μέσα στα αναφιλητά :
- Και...τέρμα οι βούτες...παππού;
(Επίσης μέσα σε αναφιλητά)
- Τέρμα οι βούτες...
...και για τους δυό μας
Μην γυρίσεις κιαρατά και με πεις ποτέ οτί θελτς να γίντς γιατρός, θα πεθάνω πριν την ώρα μου.
Μια ιστορία μικρή. Anyway σαν να πεθύμησα μια χωριάτικη με μπόλικο λαδάκι. Φιλιάαα
****
Μπανι χοπ για την γωνιά της καλοσύνης. Οχι αυτής της ψεύτικης της ελεημοσύνης. Εγώ αυτή την κυρία δεν την ξέρω και ούτε θέλω να την μάθω, αυτήνε τηνε ξέρουν μόνο κάτι εγωπαθείς βλαμμένοι. Anyway. Καλοσύνη λοιπόν...
Την συνάντησα πρώτη φορά μικρός πάνω στο σκέιτ μου. Ετσι της ήτανε...μικρή, λιτή και όμορφη. Με δέκα κρεμάστρες μπρούτζινες και μια ζωγραφιά ενός κοριτσιού με ένα μπαλόνι στα χέρια. Δέκα πλαστικές σακούλες που κάνανε τον κυκλό ζωής του πλαστικού και μέσα τους ένα αλουμινένιο πακετάκι με φαγητό. Ενας ανώνυμος θεός σε συσκευασία 400 γραμμαρίων, χωρίς δόλο, με την λέξη ανιδιοτέλεια γραμμένη κάπου χαμηλά με ψηλά ψηλά γράμματα.
Καλοσύνη, μια λέξη γλυκιά και πονεσιάρα, σαν κλώσσα που φυλάει τα ξένα τα παιδιά... που ναι παιδιά της και θα δινε και την ζωή της ακόμα για αυτά. Η καλοσύνη και η ανιδιοτέλεια είναι συνώνυμα όντα που δυστυχώς έχουν καταντήσει in danger and near extinction species. Που να βρεις πιά καλοσύνη χωρίς πρόστυχη ελεημοσύνη και που να βρεις ανιδιοτέλεια χωρίς ιδιοτέλεια; με ρώτησα πάνω στην σανίδα μου ενώ σκούπιζα τα μάτια μου.
Δεν έχω πολλά να πω. Μόνο ότι πάει πολύς καιρός από τότε που συνάντησα ξανά αυτή την γωνιά στον κόσμο και σήμερα χρειάστηκα την θύμηση της.
Μπανι χοπ και σπιν όλι για ενα σκιαχτράκι πολύ απογοητευμένο σήμερα.
****
Τι λέγαμε?
[/:._______/""\___
Χαθήκαμε
και είναι εν γνώση μας πως δεν χαιρετηθήκαμε
λιγάκι κλισέ το παραπάνω δεν νομίζεις;
είναι που σαν ανοιχτό παράθυρο στην εξοχή μυρίζεις
χωρίς να ακολουθεί το "που να γυρνάς και που να στρίβεις"
"γιατί δεν πρόσεξες, γιατί μ' αφήνεις"
ποϊήματα γράφονται πάντοτε στα τυφλά
μοναχικά παραπονιάρικα κι απλά
δίπλα σου σε κανέναν να ελπίζεις
...είναι δικά σας λόγια αυτά
Τα δικά μου;
τα χρόνια μου τα χιόνια μου τα συναισθηματά μου
Δικά μου
λέω να σας τα δώσω, να τα εκδώσω...
σκέφτομαι όμως, ίσως δεν είναι ανταξιά μου
Δικά μου
ποτέ να τα σκαλίζω να μην τα δυιλίζω κι αύριο θα χαθούν είναι αποκτηματά μου
κι όλα παιδιά μου, τα γαμημένα τα ατοπηματά μου
Μόνο δικά μου
έτσι γιατί ειλικρινά μου κρίθηκα στο αν είναι γνήσια η χαρά μου
Αλλά... τώρα που τα ξαναματαδιαβάζω...κι αυτά δικά σας είναι
(βραδιά ποίησης; τι είναι πάλι τουτό; άντε άντε καληνύχτα σας)
****
Μου αρέσει να κουράζομαι πολύ, έτσι επιβραδύνεται ο ρυθμός που συναισθανομαι και σκέφτομαι. Υπέροχη γλυκύτατη κούραση κι όμορφα λόγια για να ξεχαστώ. Να βρω την ουτοπία μου να θυμηθώ.
Και... Καληνύχτα
/""\
__/""\____/"" \____
Είναι αποφράδα η μέρα για αυτό και το μπάνι χοπ στον αέρα, είναι και η βία ανωτέρα...οπότε θα τσουλίσουμε δειλά και φτωχικά για κάπου παραπέρα.
Φτώχεια πολύ έχει έξω, φτώχεια πολύ έχετε, το ξέρετε; Το ξέρετε και τι να κάνετε; Μην μου παρεξηγείτε μόνο την λέξη μου. Φτώχεια δεν έχει η ζωή, μονάχα το μυαλό. Νομίζετε πως η λογική θα σας κάνει πλούσιους και έχετε φαλιρίσει. Ποιά λογική;
Μεγαλώνετε όπως σας είπαν,στις ίδιες εικόνες, στα ίδια ερεθίσματα, στις ίδιες οπτικές και ιδέες, στα ίδια σάπια ήθη και ιδανικά και ακόμα μια άθλια λέξη "παράδοση" την περιφέρεται όπως σας βολεύει-λάβαρο στην δήθεν επαναστασή σας.
Καλά περνάτε.
Μα μετά γκρινιάζετε για τον κόσμο γύρω σας και πάλι ματαξανά φτωχοί.
Μπακφλιπ. Εγώ ο πλούσιος, πιό φτωχός και από σκισμένη τσέπη, κρατάω μεγάλα χαρτονισμάτα φτιαγμένα από αέρα για να σας δανείσω. Τόκους δεν θέλω και μην μου τα γυρίσετε ποτέ σας πίσω, άσε που παίζει να σας τα χαρίσω και διπλά. Βέβαια τα χάνω κι εγω και μπατιρευω τόσα χρόνια μαζί σας, γιά δεν αλλάζετε.
Από μικρό είπα "θα γίνετε πιό όμορφοι μια μέρα" μα κόμ(μ)α την ίδια ασχήμια κουβαλάτε και τις ίδιες παραστάσεις δίνει το τσίρκο σας. Η μουσική σας χειροτέρεψε(κι άλλο), τα σχόλια σας έγιναν ζωή σας, οι σχέσεις σας ανεκδοτοποιήθηκαν, η συνειδησή σας κρυπτογραφέθηκε (σωστά το γράφω)και η αντιληψή σας κοιμάται νομίζω πιά στις φτέρνες σας. Σκατά αλλάξατε. Σκατά θ' αλλάξετε (προς κάτι καλύτερο).
Φλιπ τριακοσίων εξήντα και μπένιχάνα. Σαν ασθενείς όλα τα ρίχνετε στο περιβάλλον. Το τοξικό σας περιβάλλον με τους τοξικούς του ανθρώπους και τις τοξικές του ιδέες με το σύμβολο της νεκροκεφαλής και δυο κόκκαλα απο κάτω. Με μάσκα στο κεφάλι που χει δυο φίλτρα σαν κονσερβόκουτα στο πηγούνι κι εσείς μέσα αποστειρωμένοι, να μυρίζει μούχλα και μύκητα το κεφάλι σας. Ποιό περιβάλλον ρε; δεν είστε εσείς οι ίδιοι μέσα στο περιβάλλον σας; άμα σας ενοχλεί το περιβ/άλλον να φύγετε απ' αυτό. Όποιος σας ενοχλεί να τον ξεχάσετε κι άμα δεν μπορείτε, να πάρετε το μπακπάκ στον ώμο και άμε τον ανήφορο για μακριά...για κάποια "γη της επαγγελίας".
Απαγγελίες είναι αυτά που σας γράφω; Σαν από αγγελίες; οδηγίες;
Τρελό μ' ανεβάζετε μαλάκα με κατεβάζετε
κι ούτε που με ξέρετε, μήτε που με κοιτάτε.
Πηδάω το μυαλό σας και χαζογελάτε.
Τι ωραία που περνάτε.
Χαχανίζετε, δεν σταματάτε
σε σλόου μόουσιον βλέπω πως αντικατοπτρίζεστε-ταυτίζεστε-τσατίζεστε
κι αύριο δεν θα μ΄ αγαπάτε
ε καλά...(να σκάσω μου 'ρχεται)μην μου μιλάτε.
Υ.Γ:φιλιά μου...ο φτωχός εαυτός σας
https://www.youtube.com/watch?v=yvzKKZp3usE
****
(Χ)έλιποπ και ριπίτιντ νόλι ένα χιλιοστό απόσταση από ένα παρελθόν που κατοικείτε όλοι. Που προσπαθεί βεβαίως να γίνει μέλλον μα είναι πολλά τα χιλιόμετρα ίσως και έτη φωτός αν το ξανασκεφτείς.
Ποτέ δεν ξέρω που θα με βγάλει ένα κειμενάκι. Συνήθως ο ένας χαρακτήρας μου υπαγορεύει στον άλλο τι να γράψει κι έτσι το μόνο που κάνω είναι να μεταφράζω και να φράζω, λάθος, τις ανακατεμένες σκέψεις ενός στριμωγμένου μυαλού που ξεχύνονται.
Λίγο δύσκολα τώρα τελευταία. Είναι Αύγουστος και τα μέταλλα διαστέλλονται λόγω θερμοκρασίας έτσι οι βίδες λασκάρουν περισσότερο και οι ήχοι των κρούσεων λεπταίνουν. Πως συνδέονται αυτά; Δεν έχω ιδέα.
Bandit
50ml άθλια αγκοστούρα
κι έτσι αυτό μας οδηγεί σε μεγάλη δόση καραμέλας
20ml σιρόπι καραμέλας
βάρυνε η γεύση θέλει χρώμα
20ml σιρόπι πορτοκαλιού
τσαχπινιά δεν παίζει;
10ml στον πάτο της μεζούρας πουρέ φράουλα και απο πάνω άλλα 10ml falernum
βουτάμε το δάχτυλο στο βάζο με την μαρμελάδα βερίκοκο 2 φορες και αλείφουμε τα τοιχώματα του shaker
...ήσυχα δεν θέλει ζόρισμα
ποτήρι 300άρι
έχει ένα θολό μπεζ-ροζ χρώμα...
δεν οδηγούμε μετά το δεύτερο, φιλιά
****
Θα μου λείψετε αυτές τις μέρες. Βέβαια δεν έχω ιδέα ποίοι είστε, αλλά θα μου λείψετε.
Τελικά-τελικά πατρίδα είναι εκεί που κατοικεί η καρδιά και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Τον νόστο τον νιώθεις εκεί που ερωτεύτηκες, εκεί που αγάπησες και πόνεσες, εκεί που ξέχασες και πάλι θυμήθηκες οτι κάπου κάπως κάποτε ήθελες να ανήκεις. Γιατί έτσι μόνο ανήκεις... με κανέναν άλλο τρόπο...και η καρδιά δεν είναι σκλάβος, δένεται σε συρματόπλεγμα και άμα την ζορίσεις σκίζεται και φεύγει.
Πολύ γλυκανάλατα τα λέμε σήμερα λόγω ευαισθησίας ματιών. Δεν ξέρω τι να σου γράψω. Καιρό τώρα. Σκούριασα φαίνεται και το μυαλό μου κοιμάται στην δικιά σου πατρίδα.
****
\ 웃 /
Μπορεί να κάνω και λάθος. Η πατρίδα καθενός να 'ναι όπου πατούν τα πόδια του και ο κανένας να 'μαι εγώ που το αμφισβητεί. Ο Δανός πρίγκηπάκος που μεγάλωσα μαζί του, που τόσα πέρασε στην ζωή του, μου έβαλε γυαλιά μεγαλύτερα απ' αυτά που φοράει τωρά.
Πάντα το έκανε.
Αντίστροφα από τους δείκτες του ρολογιού μου θυμίζει και μένα ακόμα οτί προλαβαίνω... κι ας είναι μια αστραπή η ζωή μας. Εδώ θα σταματήσω να αυτολογώ θα πω μόνο για σένα γιατί άσχημα πολύ σου φέρθηκα όταν ήσουνα μικρός και να με συγχωρέσεις ποτέ δεν πρόλαβα να σου εξηγησω.
Άσχημος δεν ήσουνα ποτέ ρε, απλά την ομορφιά σου δεν μπορούσαμε να την αντέξουμε και ζηλεύαμε πολύ. Πως ήταν δυνατόν να 'σαι τόσο μικρός και τόσο τέλειος. Κράμα που όσο το χτυπούσες τόσο έδενε μέσα σ εκείνη την κόλαση. Λευκόχρυσου η πιο σκληρή πλατίνα υπόμενες επέμενες να βγεις από την λούπα και τα κατάφερες. Να ζήσεις, όπως σου αξίζε όπως σου αξίζει και ας είναι η ανεκτίμητη η αξία σου. Αγουρίνα υπέροχη του πατέρα σου εσύ το καλύτερο του το παιδί. Μοναξιά μεγάλη, τεράστιε αδερφέ μου, με τα δάχτυλά σου τα πληγωμένα να αρπάζεις τον κόσμο και να τον σφίγγεις να λες "δικός μου, μόνο δικός μου". Γαμώτο τι να πρωτοπώ για σένα; Απ' ολα σου τα άπειρα χαρισμάτα ξέρεις ποιο είναι το τελειότερο; Να ορίζεις το να σε αγαπούν. Να το επιβαλείς σαν το οξυγόνο που ανασαίνουν τα πνευμόνια τους. Άντε μωρε μούσι... που ψέματα δεν έλεγες ποτέ. Άντε μωρε λουιτζάκο μου...που σε λένε μάριο και είναι τόσο όμορφο το ονομά σου.Άντε μωρέ όγκρ...που είσαι ο ομορφότερος από όλους μας και έφτασες να μην το πιστευεις ούτε εσύ. Άντε μωρέ που σ' αγαπώ κι εγώ μαζί με τόσους άλλους και τώρα πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορώ συχνά να σου το πω.
Να ζήσετε, να στε τυχεροί.
Να κάνετε κι ένα σαν τα μούτρα σας, τέτοιο ίδιο ή μιά άλλη version quantum compatible ξέρωγω.
Φιλιά
/[-_____ and...we move on
****
Δεκαπενταύγουστος
Και θα λεγα τώρα τίποτα για τις Παναγίες σας γαμω τις ιστορίες σας και ξέρετε πολύ καλά ότι για αλλού το πήγαινα αλλά έχε χάρη που είστε πολλοί και δεν σας κάνω καλά όλους μαζί.
Εγώ που λέτε, τον πέρασα χωρίς θρησκολαγνεια και χρονιαπολλαδικα και είμαι πολύ καλά αχαριστώ. Είχα κάτι τηλέφωνα να πάρω αλλά χεστηκαν αυτοί και το ίδιο έπραξα κι εγώ.
Το μόνο που κρατάω είναι πως άσχημη μέρα σαν κι αυτή δεν ξαναεζησα κι ο χρόνος γύρω μου σταμάτησε. Μπορεί να σκότωσα το παιδακι το χαζορομαντικο μα κέρδισα ένα αλλο καλύτερο. Θεοτρελο μα δυνατό, έξυπνο και προσεκτικό, ανελέητο κι ανθεκτικό. Ποσο τον αγαπώ...
Αναφορά ακόμα ενός Δεκαπενταύγουστου έλαβε τέλος, πάμε παρακάτω.
****
Γενικά πάντως να το ξέρετε, δεν είναι τίποτα να πεις συγνωμη ή σε συγχωρώ ή σ' αγαπώ ή σε σκέφτομαι ή σε μισώ ή μου λείπεις ή αμε στο διάλο ή οτιδήποτε. Μια ανάσα φράση είναι, να μην πω τίποτα άλλο βρώμικο. Ενα ουφ και το είπες. Τι σε μέλει ο τύπος ο κτυπος και ο αντίκτυπος; λόγια είναι και κάθε μέρα ακούς και λες χειρότερα απ αυτά και πληγώνεις και πληγωνεσαι περισσότερο με άλλα.
****
Γαμώτο μου
Μεγαλώνω...
Βέβαια στο σκέϊτ μου, ακόμα καλά ισορροπώ.Το δοκίμασα τις προάλλες(ναι-ναι αυτές ή τις άλλες) σε ένα χύμα μπιτσόμπαρο, απ αυτά με λίγο κόσμο που χει μπαφίδια κάτω απ τον πάγκο για να βγει η δουλειά του μπαρμάνου...εναλακτικά. Ωραία σανίδα, ξύλο όρεγκον αμερικάνικο, τα ρουλεμάν τσίλικα καλοσφιγμένα.
Γαμώτο μου μεγαλώνω και κάνω παραχωρήσεις και νιώθω να μου ξεφεύγουν κάτι ρήσεις λίγο δικές μου λίγο δανεικές λίγο ανόητα επιβλητικές πιάνωντας τον εαυτό μου στα κρυφά να γουστάρει. Λείπουν και οι φίλοι να μου δώσουν μια κλωτσιά ή μια κοροϊδία να συνέλθω απ αυτήν την αηδία...έχουν να μεγαλώσουνε παιδιά.
Γαμώτο μου μεγαλώνω και τα "αν το έκανα αλλιώς", η πικρία τους, γλυκαίνει σαν το campari και σταματάνε να σε νοιάζουνε σαν γεύση κι ίσως το μόνο που ζητάς πιά, είναι να γυρίσεις λιγάκι ζαλισμένος. Αν το έκανα αλλιώς, ίσως αλλιώς να το έκανα στα θέλω μου ξανά.
Γαμώτο μου μεγαλώνω. Πολύ μεγαλώνω και μπρος στο μεγεθός μου παραβλέπω, αδιαφορώ και διαβλέπω... και βολεύομαι μα ακόμα δεν ξεχνώ. Είχα ορκιστεί άμα ξεχάσω να φύγω από δω, μα φοβάμαι κάπως μην δεν το θυμηθώ.
Γαμώτο μου μεγαλώνω
****
__/""\__/""\__/""\__/""\__
Μπάνι χοπ επί τέσσερα
Κάποιες φορές οι αποστάσεις είναι ένα μεγάλο πρόβλημα κι όταν οι αποστάσεις δεν λύνονται ακόμα μεγαλύτερο. Τρένα, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, ποδήλατα, σκέιτ και πάλι ένα σωρό λακούβες γαμώτο μου. Βέβαια υπάρχουν και οι αποστάσεις του μυαλού που είναι χειρότερες από αυτές που διανύονται.
Αυτές δηλαδή πως να τις διανύσεις; Πόσα πακέτα τσιγάρα δρόμος; πόση σκέψη και πόση προσμονή; Το κοντά είναι μακριά και το μακριά πάλι κοντά. Περίεργα πράγματα και πως ακριβώς να τα εξηγήσεις.
Α ναι! Μην ξεχάσω και τις άλλες τις αποστάσεις.Τις αποστάσεις στις αποστάσεις. Δηλαδή εκεί που τα κατάφερες και λες "φτάνω...ωραία", μετά καταλαβαίνεις οτί π@π@ρια(ξέχασα το μπιπ*) θα φτάσεις... έχει κι άλλο τόσο. Περίεργα πράγματα, ακόμα και με ή χωρίς... τις εξηγήσεις.
Τέλοσπαντων, μουά ένα γειά ήθελα να πω και πίσω πάλι στις γραμμές μου
ούφ
****
όξινα ναι
συνήθως θα ντραπώ
μα όταν αλλάζω εαυτό και πιά δεν ντρέπομαι
κοιτάζω
κοιτάζω επίμονα και τα μάτια μου καίνε
διαβρώνουν σαν γαστρικά υγρά
γιατί πεινάω,
πρέπει να φάω
να χορτάσει η ψυχή μου
που γεμίζει με ψύχουλα
αυτά που πετάτε
τα σκόρπια συναισθηματά σας
και μετά παθιάζομαι
και ύστερα ερωτεύομαι
και δεν ξεχνάω
συνώνυμο του έτσι έμαθα να αγαπάω.
****
https://m.youtube.com/watch?v=W7WDUB3ZojE
ε τιν/ακάνω; Είναι οι μέρες που βγάζω το ψωμί μου!
το σκέιτ μου διαμένει αυτόν τον καιρό στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και το τρώει η σκόνη. Ούτε ένα δέκατο ρολάρισμα, ούτε μισό όλι... το ανοίγω το κοιτάζω-με κοιτάζει και γκάπ όλο και κάποιος με ψάχνει.Αμμοβολή συναισθημάτων ο σεπτέμβρής, τα έχουμε πει αυτά και τα χέρια μου δεν κλείνουν απο τα σύρματα που έδεσα σήμερα. Μεροκάματο, μάλλον μεροκάματα, γιατί δέκα άνθρωποι δεν φτάνουν να καλύψουν την ηλίθια την ευθυνομανία μου. Ζήτω.
"κι έτσι οι μέρες περνούν...τα χρόνια κυλάνε, στους ίδιους ρυθμούς μα κάπου κρύβεται η αγάπη κι εσύ την ακούς"
δεν τα πιστεύω τα τραγούδια όλο ψέματα λένε, γιατί δεν σε εμφανίζουν όσο συχνά θέλω και μένω παραπονεμένος παραπονιάρης.Έ...καλά
φιλιαααα πάω να σβήσω
****
Βρήκα χρόνο κι έκανα και λίγες σκέψεις
Οποιαδήποτε σκέψη φυγής απαλύνει έναν φορτισμένο νου και του χαρίζει ελπίδα. Ένα ψυχικό παυσίπονο που δίνει διέξοδο όταν χτυπιέσαι στους τοίχους του εαυτού σου.
Γιατί πάντα μπορείς να εγκαταλείψεις, πάντοτε μπορείς να φύγεις...έτσι είναι.
Άλλη μία είναι οτί εμείς που δεν ξεχνάμε, είμαστε εμείς που δεν θυμόμαστε και εμείς που ξεχαστήκαμε. Ε;
Μπάνι χοπ με ξεφούσκωτα λάστιχα και το βενζινάδικο έχει κλειστό το κονφλέρ.
Απλή μηχανική ζωής
Για όσο κάνεις
τόσο κι εγώ θα κάνω
(μπορείτε να παίξετε όσο θέλετε, με χρόνους, καταλήξεις και συμπλήρωματικές λέξεις στο παραπάνω γράφημα)
Au Revoir
****
Δεν μου αρέσουν οι παροιμίες, γιατί δεν θεωρώ τον ελληνικό λαό σοφό ή έστω στο ελάχιστο οτί υπερέχει σε εξυπνάδα από τους άλλους. Αποψή μου. Ο αρχαίος ελληνικός λαός είχε πει οτι το "δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" κι αυτό αναιρεί κάθε ψίγμα σοφίας του νεότερου ελληνικόυ λαού.
Μ αρέσει όμως μία... πάρα μα πάρα πολύ. Λέει: "Καλό είναι να 'ρθει η συμφορά, μα να 'ρθει μοναχή της, μην έρθει με την μάνα της και με την αδερφή της."
Αυτή ναι...την παραδέχομαι. Όμως επειδή πάντοτε την φοβόμουνα, εμμονικά έμαθα να προετοιμάζομαι για το σόι της κι έτσι ξέχασα να ζω πάνω στην αναμονή. Όταν ύστερα έμαθα να ζω ήταν αργά κι όταν πέτυχα το να ζω μετά βαρέθηκα.
Μπάνι χοπ και αλλαγή θέματος προς αποφυγήν του δράματος διότι είναι η χαρά και η λύπη αδερφές εξ αίματος κι ο λόγος μου βατός σας το υπογράφω εγώ ένας πρώην καταθλιπτικός :P
[/:._______/""\___
Η αλήθεια είναι οτί αργώ να πάρω μπροστά. Πρέπει να ζεσταθώ πρώτα.Στην αρχή το μυαλό και μετά η μηχανή του κορμιού μου,που δεν χαμπαριάζει ποιος την προσπερνά η το πότε. Ξέρει. Χίλια έτη φωτός μακριά και πάλι θα φτάσω.Μετά θα προσπεράσω και κεφάλι δεν θα γυρίσω να χαιρετίσω γιατί είναι που παραγνωρίστηκαν τα μάτια μου με τις πλάτες σας...
κάτι τέτοιο...χωρίς ψίγμα παραπόνου...ίσως με μια ελαφριά ικανοποίηση.
[/:._______/""\___
https://www.youtube.com/watch?v=pq47_j82iEo
Όσα σκέιτ τρικ και να βγάλω νομίζω πιά με ξεχνάει η γραφή μου. Φυσιολογικό. Τόση βροχή συγκεντρωμένη έφτιαξε ποταμό χειμμαρο και κόντρα του δεν μπορώ να πάω. Λένε πως η αποδοχή είναι μια αρχή, να αρχίσουν να ριμάρουν πάλι οι λέξεις ...να μείνω σε αυτήν την ελπίδα.
Μπάνι χοπ για κάπου παραπέρα πηδώντας ακόμα μια φορά, μετέωρος από την στράτο...σφαίρα(?). Παραβατικά. Ναι γιατί όχι...παραβατικά να ζούμε...να υπάρχουμε, στα κρυφά να αγαπάμε να προσδοκούμε κι ας γινόμαστε γραφικοί.
Μου έχει τελειώσει η τύχη κι ας μην βλέπω τα μελλούμενα. Ξέρω πότε φεύγει το κορίτσι αυτό γιατί ξέρω οτί δεν μένει για πολύ. Να φεύγω μου ψυθιρίζει τα βράδια κι ας μην μιλάει κι ας μην έχω εγώ τάσεις φυγής.
Τα υπόλοιπα τα χω ξαναπεί και κουράζω
Λίγο έξω θέλω, λίγο γέλιο, λίγο να προκαλώ, λίγο να αγαπάω, λίγο να ζω και πάλι.
__/""\__
Μπανι χοπ στον αέρα για ακόμα μια εσπέρα
ανεβασμένος ένα στρώμα παραπάνω κι από την ιόνοσφαίρα.
Τόσες άπειρες λευκές σελίδες και εγώ τις κοιτάζω χωρίς να μπορώ να τις λερώσω.πιά. Να με σκουντίσω, να βγω έξω, να μαζέψω σκόνες. Μαύρες, γκρίζες, λευκές και πολύχρωμες. Την κινητήρια δυναμή μου το ρεύμα μου. Νιώθω σαν υπολογιστής μέσα σε αποθηκή ή σε μια βαλίτσα...άχρηστος αδούλευτος. Χωρίς ρεύμα.
Τι είναι η ζωή χωρίς ανησυχία;,
χωρίς το χωρίς;
Πως νιώθουν αυτοί που τα έχουν όλα λύσει;
έτσι στο τσάτρα πάτρα
Που 'χουν ξεχάσει τον ελεύθερο τον σκοπευτή που επιβάλλει αυτό το "μείνε εν κινήση"
αλλιώς πέθανες.
Έχω λερώσει όλα μου τα ρούχα με χρώματα
Πράσινο μαύρο και μολυβί
κι όλες οι δουλειές μου γίνονται αυτόματα
κάπως σαν την αναπνοή
και το παραθυρό μου καθαρό μες το κελί
αυτό που μπαινοβγαίνω
και λίγο να γέρνω το κεφάλι όποτε θυμάμαι...να περιμένω
βολή
χαρηστική
Όλο με κοροιδεύω γιατί ποιήματα δν ξέρω να γράφω κι όλες οι λέξεις τραντάζονται σε κάθε λακούβα πάνω στο σκέιτ μου. Κουμάντο δεν ψήνομαι να κάνω και ο ντενεκές μου συνέχεια με μαλώνει.
Καληνύχτα δεν θέλω να μιλήσω άλλο απόψε.
__/""\__
Τα συναισθήματα έχουν μια ιδιότητα, όσο κι αν τα πλύνεις,τα τρίψεις, τα ποτίσεις με χλωρίνη, τα βουτήξεις στο άκουα φόρτε δεν θα γίνουν ποτέ πεντακάθαρα και αστραφτερά.Πάντα θα έχουν λεκέδες και βρωμιές.Ίσως και να υφάνθηκαν έτσι και κανείς δεν είναι τόσο καλός ράφτης...
__/""\__
Μπάνι χοπ με λίγο κακία ίσως και λίγο αηδία
εσείς φταίτε για αυτό...οι είκοσι πλας σάμθινγκ ή θέρτι μάινους σάμθινγκ
Έχει εξαφανιστεί η έβδομη τέχνη και ο λόγος είναι ένας κι όχι όχι δεν είναι τα χρήματα και η εμπορευματοποίηση που την εξαφάνισαν. Η έβδομη τέχνη πάντα της ήταν δειλή φοβόταν. Ήταν η μικρότερη κάποτε και ζούσε από τα βλέματα. Μέχρι να βρει την ανεξαρτησία της γιατί ήταν πιτσιρίκα συνεχώς κρινόταν.Περάσαν χρόνια για να ωριμάσει και να ομορφύνει...να γίνει ντίβα λουσμένη στα πάθη και στα χειροκροτήματα. Όταν όμως τα κατάφερε πιά, της μείνανε ανασφάλειες οτί μπορεί να ξεχαστεί κι αντι να περπατήσει όπως ήξερε, ρωτησε ποιόν; εσάς, τι αρέσει...κι αν αυτό που εκφράζει το καταλαβαίνετε.
Τι αρέσει;
Τι καταλαβαίνετε;
Εσείς δεν καταλαβαίνετε άμα ξημέρωσε, δεν γνωρίζετε τις αρεσκείες σας αν δεν κοιτάξετε γύρω σας να δείτε αντιδράσεις και να τις μιμηθείτε.
Η τέχνη, τουέντι πλας νάθινγκ, δεν πρέπει να σου εξηγεί, πρέπει εσύ να μην την καταλάβεις (σωστά στο γράφω) πρέπει να μην σε καλοπιάνει, να βάλεις το μυαλουδάκι σου να την σκεφτεί και να σε τσατίσει για να πας με τα δικά της τα νερά. Είναι μεγαλύτερή σου και έπρεπε να σε γράφει στα παλιά της τα παπούτσια και να τρέχεις από πίσω της κι όχι να σου κάνει τσιμπούκια για να την προσέξεις για να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Πως να το κάνουμε; έτσι δεν θα ναι πια τέχνη ρε!
Αυτό βλέπουμε κι εμείς μαζί σας, κακομαθημένα πλάσματα. Την πτώση. Την μη τέχνη, την ατεχνία. Κάτι δηλαδή που καταλαβαίνετε εσείς κι εμείς δεκάρα δεν δίνουμε γιατί είναι σαν να ακούμε τον μπαρμπαμήτσο να παίζει τον Πάμπλο Εσκομπάρ πάρτ τάιμ μετά την λαχαναγορά.Ε ναι. Δεν είναι σνομπιά απλά...υποφέρουμε.
Η τέχνη όπως έλεγε και ο ταρκόφσκι γεννιέται από την κακοτεχνία.Γαμώτο...τόση κακοτεχνία πότε θα ξαναδούμε πάλι λίγο τέχνη;
Η έστω μια μαλακία της προκοπής...
__/""\__
__/""\__
Είδα μια ωραία ρομαντική ταινία. Να την δείτε όταν τελειώσετε αυτά τα επίσης ρομαντικά πράγματα που κάνετε...
(blind date νομίζω, γαλλική)
anyway
Δεν φταίτε μωρέ (όπως επίσης κι εγώ) τον ρομαντισμό πρέπει να τον ζεις μέχρι...να τελειώσει μάλλον... και μετά ξανά πάλι απ την αρχή.
Σαν τον καφέ ένα πράγμα. Απ' τον γλυκό στο μέτριο και μετά πάλι γλυκό και μετά πάλι μέτριο. Στο σκέτο μην γυρνάτε, γιατί κοροιδεύετε τον εαυτό σας. Το "δεν τον πίνω έτσι" και "καλύτερα να φας μια πάστα" δεν είναι δικαιολογίες, ούτε οι ζαχαρίνες και το "με μαύρη" θα σε γλυτώσουν απ το ζάχαρο.
Κάθε πρωί το καφεδάκι σας, μαζί με το κρύο ή τα σύννεφά σας ή τις βροχές σας ή ότι άλλο θέλετε εσείς.
Προς το παρόν
καληνύχτα σας
__/""\__
Μπάνι χοπ του θα μου λείψεις γιατί ήσουν υπέροχος.
γιατί ο γερο γούντης πέθανε, ο γερο γούντης πάει και ελαφρά να 'ναι τα σύννεφα που του σκεπάζουν τα φτερά...
Για την υστεροφημία σου έχω φροντίσει γιατί όσοι ξέρετε τα μούτρα μου ξέρατε και για αυτόν.
Λίγα λογάκια γιατι λιγούλικος ήταν κι αυτός και λίγο έζησε μα και μεγάλη η αγάπη μας για αυτόν γαμώτο. Γαμώτο. Γαμώτο ελπίζω να σουν ελεύθερος μέσα στην αγάπη σου, να ακουσες πολύ μουσική να πέταξες αρκετά κουζίνα-σαλόνι-δωμάτια και να έφαγες πολλά μήλα και να σου άρεσε η τροφή που σου έφτιαχνα.
Καλό δρόμο παρεάκο μου.
__/""\__
Ναι τι?
Πρέπει να πω και γω κανένα βρωμόλογο? Από αυτά τα ελεεινά που ζέχνει ο κωλότοπος?
Μην περάσουμε για αναίσθητοι?
.
Ποιος φταίει?
Όταν το κολοσσαίο δεν λειτουργεί, φταίει το χώμα της αρένας που δεν είναι καλά κοσκινισμένο? Το σωματείο των μονομάχων απεργεί? Δεν ρίξανε πάνω τους αλατοπίπερο οι χριστιανοί ή είναι τα λιοντάρια φαγωμένα?
Καποιος πρέπει να φταίει. Ε? Ε βέβαια...
Το έχετε απαντήσει ήδη ο καθένας με την δικιά του παραλλαγή. Η δικιά μου είναι ότι φταίτε όλοι εσείς οι μπούληδες.
Κι έτσι στο κέντρο της αρένας εγώ ο κομπάρσος γελωτοποιός θα πω.
Φταίτε
Για κάθε φορά που σκεφτήκατε να δουλέψω...αλλά όχι πολύ...
Φταίτε
Για κάθε στιγμή που χρήσατε τον εαυτό σας ότι αξίζω μια καλύτερη εργασία ενώ μέσα σας,ξέρετε, οτί ούτε για μασάζ δεν κάνετε.(Συγνώμην προσβάλω και επάγγελμα που τα λιώνει τα χέρια του)
Φταίτε
Για κάθε μέρα που μετατοπίσατε την ευθύνη σε κάποιον άλλο γιατί εσείς δεν γνωρίζατε δεν ξέρατε
Φταίτε
Γιατί βγήκατε να διαμαρτυρηθείτε μαζί με αυτούς για τους οποίους έγινε η διαμαρτυρία
Φταίτε μωρέ και τι να κάνουμε τώρα ε;
Η ευθύνη, μια παλιόλέξη που δεν σ αφήνει να κοιμηθείς αν καταλάβεις το νόημα της. Το ποσοστό του φταιξιματος που καταλαμβάνει χώρο στο προσκέφαλο σας και ο μόνος λόγος που μένετε ξάγρυπνοι τα βράδια. Τι να σας πω; Σε λίγες μέρες θα τα χετε ξεχάσει όλα και life goes on.
Σήμερα εγώ, το ποταπό σκιαχτρακι θέλω να εκδηλώσω την απέχθειά μου, σε ότι σας είπε ο μπαμπάς σας και η μαμά σας, σ ότι γαλουχηθήκατε να... Γιατί όποια αληθινή αξία ήταν λίγο δύσπεπτη για την περιπτωσή σας και η αποδοχή είναι μόνο για τους άλλους.
Γειά σας.
__/""\__
___]....
_____/))))/--_____/""\__
κι όλο το πρόβλημα πάντα, στο που να ανήκεις.
Ας μην ανήκεις πουθενά για μια φορά
Έτσι να κάνεις την διαφορά
Στο συρτάρι με τα αζήτητα που λένε
Ησυχία, χωρίς την μεταχείριση
την κακομεταχειρηση λόγω ανθεκτικοτητας
Βλέπεις, την ικανοποίηση την παίρνεις από αλλού
Από το ιλουστρέϊσιον εξώφυλλο σου
Από την αταξία των εντύπων σου
Από την λησμονιά της συλλεκτικής αξίας
Από τα περίεργα μεγάλα μονογραμματα που σφραγισαν τα κεφάλαια σου
Ίσως όμως...
Αν γίνεις παραμύθι βέβαια...
Από κάτι βλέμματα αστραφτερά που γουρλωνουν τα μάτια πάνω στις εικόνες και στα ονειρόλογά σου...
cut
Μόνο δελτίο αποστολής αποστολής μπορώ να σου κόψω.
Αδυνατώ να τιμολογίσω ξέρεις, στα μαύρα πάντα.
Δεν θέλω να φαίνεται πως να στο πω;
Που τα βρήκα;
Τα είχα από παλιά, βρέθηκαν μέσα μου χωρίς να το καταλάβω. Έρχονταν τα πετούσαν και φεύγανε. Ήσυχοι ότι κάποιος τα φυλάει.
Βλέπεις δεν τα αναζήτησαν ποτέ οι δικαιούχοι και ξέμειναν.
Αν μου ανήκουν;
Τι να σου πω; δεν τα θυμαται κανένας και τώρα τα σκοτώνω όσο όσο...
Δελτίο.
Για τον δρόμο.
Μην σε σταματήσει κανένας και τι να τους πεις.
Σκραπ,σίδερα,συναισθηματα
Όλα από Σ αρχίζουν κι όλα υλικά ανακύκλωσης είναι στο τέλος.
Κάποτε ήταν θεμέλια σου, σε κράταγαν
Τώρα μόνο σκουριά έχουν πάνω τους
Σγουριά
Κι αυτή από σίγμα αρχίζει.
Σκουροποΐηση tin
__/""\__
Σύντομο μπάνι χοπ επεξήγησης-διευκρίνησης και προσδιορισμού
Τα γεμιστά, το φαγητό γεμιστά, έχει ρύζι και ΣΤΑΦΙΔΕΣ.
Δεν έχει κιμά. Γιατί αλλιώς είναι άλλο φαγητό, έχει άλλη ονομασία.
Έχει πολύ λαδάκι, έχει σταφίδες και ρύζι. Το ξανάπα αυτό ε; Δεν πειράζει να το εμπεδώσουμε.
Τον μαλάκα που θα ξαναπεί οτί "εγώ το τρώω έτσι...",θα του χυμήξω στην μέση του δρόμου και έστω θα τον κάνω να ξανασκεφτεί άν ξαναποκαλέσει τις ιερόσυλες εκδοχές του, ως γεμιστά.
Οι πετυχημένες ατάκες τύπου "τι; σκέτα,ορφανά θα τα φάμε;" να λείπουν γιατί είναι τόσο φτωχές όσο η αίσθηση της γεύσης στο στόμα σας.
Τα φαγητό γεμιστά, έχει ρύζι και σταφίδες. Να βρείτε άλλο όνομα να αποκαλείτε το χάλι που τρώτε εσείς.
Τέλος.
Κουβέντα.
Έρχονται και εκλογές, δεν ψηφίζω, πρέπει να εξηγώ το γιατί δεν ψηφίζω και είμαι λίγο ευέξαπτος.
.............................................................................................................................
Ναι δεν είναι εύκολο
εσύ πως το κάνεις πες μου
κλικ
κι όση αυτοπεποίθηση πέθανα για να βρω
στα σκουπίδια...
Τα ίδια
ολόϊδια
απαράλλακτα
μια απ τα ίδια δηλαδη και κάποια στιγμή σκέφτηκα μην λιώσεις πάνω στο μπράτσο μου και δεν μπορώ να σε φτιάξω κόμπο κόμπο πάλι.
δεν σε έβγαλα ποτέ από πάνω μου
δεν είναι και ευκολο
εσυ πως το κάνεις πες μου
Πως με κάνεις να μαζεύομαι
Να μετανιωνω
Να τρώγομαι με τα ρούχα μου αυτά που δεν με χωράνε
Όχι σαν αυτά τα δικά σου που κλέβουν τις παραστάσεις.
Ήθελα να σου πω
Μα πάλι δεν είχα τρόπο
Δεν ήθελες κι εσύ
Ποτέ δεν ήταν εύκολο
Πως γίνεται το ξέρεις μόνο εσύ
Ενθύμια μου μείνανε
Κι αυτά μόνο θυμάμαι
το χέρι μου
Που δεν μου ανήκει
Και ένα σ αγαπώ τελευταίο
Ένα βράδυ που Χαθήκαμε
Τοσο δυσκολο για μενα
σκέτο μαρτύριο να το διαιωνίζεις
Τοσο εύκολο για σένα
που μπορείς την σκέψη μου και οριζεις
https://www.youtube.com/watch?v=bPO2vIC8UkE
Η ποίηση
Λόγια λίγα και πηχτά
έτσι είναι η ποίηση
έτσι την καταλαβαίνω εγω
η ακρόαση της
σαν να 'σαι το παιδί που αφαιρείται και κάποιος του μιλά μα οι ήχοι εξαφανισμένοι
αυξήσανε ταχύτητα και τρυπάνε μόνο τα μάτια του.
μπαίνωντας μέσα
σαν φωτόνια
με δυσκολία το νόημα
χάνεται στην μετάφραση
γιατί η ψυχή
ασπίδα
βάζει το σώμα της μπροστά
γιατί οι λέξεις
μπαίνουν στο κελί της
της παίρνουν το οξυγόνο
κι αυτή τις ανασαίνει
μην ξεβολευτεί..
__/""\__
__/""\__
__/""\__
Μπάνι χοπ διαφορετικών υψομετρικών, υψηλών βαρομετρικών επιθυμιών και εγωκεντρισμών
Δεν είμαι πια γι' αυτά.
Δεν δύναμαι πως το λένε.
Είναι ψηλός ο τοίχος και ένα ποτήρι νερό ποιος θα σου δώσει όταν ανεβαίνεις;
Το παγούρι σου δεν φτάνει
δεν μπορείς δηλαδή να σε φιλήσεις
και πόσο να χαιδέψεις τον δικό σου σβέρκο;
Πόσο να πεις ¨γειά" στο πουθενά
να λες θα βρω ηχώ για να γυρίσει πίσω
πόσες σκηνές που τις κρατάνε άχυρα να χτίσω;
είναι και πλαγιά
Είναι και οι πέτρες κρύες παγωμένες δω σ αυτό το ύψος
Χιονοστοιβάδα να μην τύχω
και να ξεχάσω την υψοφοβία μου να θυμηθώ
κι όλο μεταλλοπέταλα καρφιά να βάζω να μην πέσω
Να κατεβώ δεν θέλω
Να μείνω δεν θέλω
Να ανέβω
η μια υπόσχεση ανάβασης
δεν ζήτησα να ρίξεις τα μαλλιά σου
μόνο ένα τόσο δα σκοινί
ξεπάγιασα να σε βλέπω
μέσα στα σύννεφα
__/""\__
Άμα λέω εγώ οτι χάλασα. Ε δίκιο θα έχω.
Μπορεί να ναι και το τσίρκο ντεμοντε
Δεν κόβει εισητήρια πολλά
Που να ταίζεις τίγρεις,ελέφαντες, μαϊμούδες; κι άμα σε μηνύσει καμιά φιλοζωική;
η πυρίτιδα για τον άνθρωπο κανόνι, κοστίζει
οι ακροβάτες γίνανε ντίβες
και οι κλόουν όλο μακιγιάζ
δεν είμαι και το σερκ ντε σολειλ...
Μια σανίδα από όρεγκον μου απέμεινε και τα φαρδιά μου ρούχα
κοίτα τι βρήκα γραμμένο από κάτω
"Χάθηκε ο κόσμος να ζούνε όλοι κάτι απλό;
Κάτι που σβήνει,
κάτι που δεν θα ξεμείνει απωθημένο πίσω απ' τα μάτια ορφανό;
Χάθηκε ο κόσμος να μην χρειάζεται να γράφω
να μην είναι ανάγκη μου συνέχεια να καλώ;
κι όλες οι ιστορίες μου σαν ήχοι να πέφτουν στο κενό"
__/""\__
Πως δεν το έβρισκα τόσο καιρό;
Τώρα πως το γράφουμε αυτό να βγει σωστό και να καταλαβαίνετε
τα συναισθήματα είναι μνήμες μέσα σε μνήμες
πσσσσσσσσ
αυτό θέλει επεξεργασία
__/""\__
Τα πάντα πληρών μπορώ(και στο τζάμπα κιολας), το πανταχού παρών δεν μπορώ. Τώρα όσων αφορά αυτό το να κατασκηνώσω μέσα σας, ποιος μαλάκας από σας το σκέφτηκε, με ξεπερνάει.
Αυτό θα έλεγε κι ο θεός σας αλλά σιγά να μην το πεί, με την ξεροκεφαλιά δεν τα έβαλε ποτέ. Αντίθετα βοηθά μόνο την εξέλιξη και την πρόοδο.
Τώρα για την βασιλεία των ουρανών δε είν κακό...
Νομίζω πως την έχει εφαρμόσει και επι γης
απλά είμαστε τόσο βλαμμένοι για να το καταλάβουμε αυτό.
Η μπαμπαζ μ, μου είχε μάθει ένα ωραίο ρήμα
"συνεχίζουμε"
__/""\__
/""\
__/""\____/"" \____
Μπανι χοπ στον αέρα
Μέχρι την δύση ,μέχρι την λήξη
Ενός υπερκαινοφανούς αστέρα.
Άλματα πάνω από αγάλματα που ειναι αμαλγάματα ζωών του τίποτα και του "δε βαριέσαι γάματα".
Κανένας δεν τρέχει, μπροστά ερημιά, πίσω ούτε ψυχή και πάνω σβήνουνε τα άστρα. Μεσιασε ο χρόνος και ούτε ένα λαμπάκι, μα βρήκα χαμόγελο που σπινθηρίζει και κάτι φαίνεται μέσα στην νύχτα.
Ίσως να κλείσει και αυτό το μαγαζί
Μα πρώτα να ταξιδέψω, να δω τον κόσμο αλλιώς,εντελώς και εντελώς αλλιώς
https://m.youtube.com/watch?v=uSuCWq0ruuk&pp=ygUhZGlkIGkgZXZlciBsb3ZlIHlvdSBsZW9uYXJkIGNvaGVu
fin
