Άνευ όρων

Έτσι υπογράφουν τα συμβόλαια οι γελοίοι, οι ονειροπόλοι και κάνουν όλα τα αυτά τα λάθη που δείχνουν προς την καταστροφή. Ξυπνάνε ένα πρωί και ασυναίσθητα φθάνουν στον δρόμο της οδύνης. Αυτές οι λίγες γραμμές δεν είναι χαρούμενες. Δεν φτιάχτηκαν για να αρέσουν και δεν ενδείκνυνται για ανάγνωση. Μια αλήθεια είναι στο όνομα της απόγνωσης από κάποιον απ' αυτούς που πήγε στο όνειρο και γύρισε.
Όλες οι πομπώδεις λέξεις των ονειροπόλων μαζεμένες εδώ:

Πρώτη λέξη "μόνος"
Δεύτερη λέξη "ελπίδα"
Τρίτη λέξη "ενδιαφέρον"
Τέταρτη λέξη "πεθύμησα"
Πέμπτη λέξη "φιλί"
Έκτη λέξη "ερωτεύομαι"
Έβδομη λέξη "πάθος"
Όγδοη λέξη "λάτρεψα"
Ένατη λέξη "ζω"
Δέκατη λέξη "αγάπησα"

Κι έτσι τις αντιστρέφεις, μόνο που το σημείο μηδέν το ξέρουν μόνο οι σακάτηδες, οι πληγωμένοι. Τις φωνάζουν στην αρχή και μετά τις ψιθυρίζουν στα αναφιλητά της ανάσας τους κάπως έτσι:

Σ' αγάπησα πιο πολύ από όσο με ένοιαξε να ζω. Λάτρεψα τα πάντα που θύμιζαν τον κόσμο σου. Πάθος ήταν σαν βροχή που έπεφτε σε ξερό χώμα κι αυτό την έπινε αχόρταγα...κι ακόμα ερωτεύομαι στην σκέψη μου τα μαλλιά σου μπροστά στα μάτια σου. Σαν φιλί δαγκωματιά στα χείλια μου. Στο ορκίζομαι το μόνο που πεθύμησα, ήταν να ζήσω μέσα σου. Δεν νοιάστηκα ποτέ και τίποτα, κάτι, όσο εσένα και τώρα απέμεινα χωρίς ελπίδα. Όχι μόνος...εντός μου μόνος. Σε ένα σημείο μηδέν γεμάτο πόνου άνοια, φαντασιώσεις-φαντάσματα και ηλίθια δάκρυα.



*********


Όσο πληγωμένοι και αν νιώσετε, όσος κι αν είναι ο πόνος σας, όποια κι αν είναι η έκβαση των πραγμάτων, πότε να μην αναιρέσετε στην καρδιά σας αυτά που νιώσατε. Ποτέ.



Από το σκιάχτρο των φόβων των επιθυμιών σας 

Ημερολόγιο(rewinded)

Δύσκολες μέρες, με δύσκολα λόγια.Οι αντιήρωες οδηγούμενοι από τον πόνο τους και οι ήρωες επαναπαυμένοι στις δάφνες τους.Τα σκιάχτρα και οι ντενεκέδες στο ράφι τους και τα μάτια προδομένα,αφανισμένα κάτω από τα βλέφαρα τους. Εισαγωγή της πλάκας και οι γιορτές δεν βοηθάνε να βρω τα αποθέματα μου.Ένα ημερολόγιο αναμνήσεων είναι κι αυτό που με ξοδεύει μα με κρατάει και μου θυμίζει τον μικρόκοσμο μου.
Ψιλορετρό μου βγαίνουν όμως σήμερα και με βαρέθηκα κομμάτι να γράφω και να σβήνω.
Ας αλλάξω τύπο,θέμα και χτύπο.

"Όποιος αγαπάει φεύγει" είπε ο βασιλιάς των ηλιθίων.Βρέθηκαν κι άλλοι τόσοι ηττοπαθείς και κάνανε κόμμα και σηκώσανε quote (κουότ). Εγώ νομίζω ό,τι, όποιος βαριέται φεύγει.Όποιος τα βρίσκει σκούρα φεύγει. Όποιος δεν γουστάρει φεύγει. Όποιου του ξινίζει φεύγει και όποιος κουράζεται φεύγει.
Τι είναι από όλα, αυτό, που φτιάχνει ένα "σε θέλω, σε ψάχνω" σε μια καρδιά,σε ένα σώμα και το κρατάει σαν χάμστερ σε τροχό να τρέχει;

Ουδεμία απάντηση.

Πάμε πάλι.

Μήπως είναι στην αρχή μυστήριο,μετά πάθος, μετέπειτα ασφάλεια, αργότερα εκτίμηση, στα ύστατα ανάγκη και άντε και καλή ψυχή;
Τα δείνουν(σωστά το γράφω είναι από τα "δεινά") κι άλλοι με διαφορετική σειρά και στο τέλος την ίδια γεύση αφήνει.


Για μένα το θέμα της επέκτασης, της κάθε μου προέκτασης είναι.. εσύ. Που είναι θέμα, γιατί είναι, εσύ. Που είναι πρόβλημα, γιατί πάνω στην ύφανση ξεχάστηκαν οι μοίρες και αφήσαν την χρυσή σου την κλωστή, χιλιάκτινο αστέρι, μα μακρινό στον τάπητα και πως να σε φτάσω...εγώ...το κρόσσι. Καλά τα λέω...σαν σκόρος και τρώω ότι βρω μπροστά μου χωρίς να με πιάνει η ναφθαλίνη.
Σήμερα μια μέρα και και σαν κάθε μία μέρα με άσχημο καιρό εσωτερικού, ψάχνω την πηγή μου,την ψυχή μου,την διέγερση μου...

...κι Έχασα τα λόγια μου μες το στενό κελί μου και ο ήχος αντηχεί προς τα πίσω...Tin...Tin

Multi

For old times sake

Άνθρωπος Multitasking,multiplicative,multi-opinional,multicultural και multinational.Worldwide,open wide to suggestions και multidimensional..(Θα μπορούσαν να γράφτουν κι άλλα.)
Όλα στο μούλτι.Σαν κρεμμύδια πετσοκομμένα και μετά προσθέτουμε την ντομάτα για να φτιάξουμε το μείγμα, της συνταγής της επιτυχίας.
Το πρωινό σε βρίσκει Ελβετό, με μια διπλή δόση, Ιταλού.Όσο περνάει η ώρα, διακτινίζεσαι στην Κίνα, χωρίς τον ανατέλλον ήλιο και κάνεις μια στάση ιαπωνικού διαλείμματος να θυμίζει χαρακίρι κάπου μέσα στο μεσημέρι.Συνεχίζεις σαν Ινδός να βγει το απόγευμα και κάπου σαν πλησιάσει το βράδυ λιγάκι Ιρλανδός.Νορβηγός για έξι μήνες και ερευνητής στην ανταρκτική του υπόλοιπους έξι.
Πολίτης της ζωής, με εθνικισμό χωρίς εξήγηση, καμία θύμηση,καμία εκτίμηση...και όνειρα, μέσα σε ένα όνειρο,μέσα σε ένα όνειρο..μέσα σε ένα όνειρο.
Μπερδεμένα τα λέμε πάλι. Εβδομήντα δυο ώρες χωρέσανε στο εικοσιτετράωρο και πάλι δεν βγαίνουν οι αριθμοί, υψωμένοι στο άπειρο και ακόμα παραπέρα, όπως έλεγε και ο σοφός buzz lightyear.
Κάτι ώρες βραδινές, φορώντας το σκωτσέζικο κίλτ σου και αράζωντας για λίγο στο υποσυνειδητό σου,ίσως και να νιώσεις ότι κάτι δεν πάει καλά.Ενώ τα έλυσες όλα σου τα θέματα, σαν γνήσιος υπήκοος της συνείδησής σου,κάτι κλωτσάει, κάτι δεν ταιριάζει.
Μπορεί να είναι αυτός που έχεις δίπλα σου(αν έχεις.Σιγά το πράμα,άσε που ροχαλίζει και πολύ.Ο ύπνος θέλει μοναξιά για τα υπόλοιπα..,βλέπουμε!).Μπορεί να είναι το ταβάνι που γυρίζει(αν ήπιες λιγάκι.Καλό κι αυτό.)Μπορεί να είναι η δουλειά σου(Σιγά την δουλειά.Αφού μικρός αστροναύτης ήθελες να γίνεις).
Ίσως να είναι μια λύπη,ένας φόβος, κάτι ανεκπλήρωτο,κάτι..κάτι.
Εμένα κάτι με τραβάει απόψε ξανά, να γράψω τις λίγες multiσκέψεις μου.Να τις βάλω σε ένα δρόμο, να σχολιάσω μια μέρα, σαν κάθε μέρα,με άλλο αέρα.Σαν αυτόν που φύσηξε σήμερα.

Όντας μικρό τενεκεδάκι, my mother used to tell me, "Αυτός ο τινάκος όλο υπερβολές και παραμύθια είναι".Το ήξερε αυτή,το ήξερα κι εγώ.Αλήθεια ήταν.
Έλα όμως που τώρα πιά τα παραμύθια, γίνανε αλήθεια και από σταρ της υπερβολής γίνανε "τα γύρω" μου common staff και γω ένα stuff και μισό.
Στα φέρνω με τακτ και διπλωματία my lady, γιατί θέλω να σου πω οτί καλά είμαστε..Δηλαδή τι καλά;Χάλια είμαστε,αλλά κρατάμε.Μέχρι πότε δεν ξέρω.

Το μόνο που ξέρω είναι οτί θα κάνω μικρά multiσχέδια. Σχέδια για σήμερα...άντε το πολύ μέχρι αύριο.
Και θέλω να τελειώνω με αυτό το κείμενο,γιατί έχω ανάγκη μια βόλτα ...Tin