Δύσκολες μέρες, με δύσκολα λόγια.Οι αντιήρωες οδηγούμενοι από τον πόνο τους και οι ήρωες επαναπαυμένοι στις δάφνες τους.Τα σκιάχτρα και οι ντενεκέδες στο ράφι τους και τα μάτια προδομένα,αφανισμένα κάτω από τα βλέφαρα τους. Εισαγωγή της πλάκας και οι γιορτές δεν βοηθάνε να βρω τα αποθέματα μου.Ένα ημερολόγιο αναμνήσεων είναι κι αυτό που με ξοδεύει μα με κρατάει και μου θυμίζει τον μικρόκοσμο μου.
Ψιλορετρό μου βγαίνουν όμως σήμερα και με βαρέθηκα κομμάτι να γράφω και να σβήνω.
Ας αλλάξω τύπο,θέμα και χτύπο.
"Όποιος αγαπάει φεύγει" είπε ο βασιλιάς των ηλιθίων.Βρέθηκαν κι άλλοι τόσοι ηττοπαθείς και κάνανε κόμμα και σηκώσανε quote (κουότ). Εγώ νομίζω ό,τι, όποιος βαριέται φεύγει.Όποιος τα βρίσκει σκούρα φεύγει. Όποιος δεν γουστάρει φεύγει. Όποιου του ξινίζει φεύγει και όποιος κουράζεται φεύγει.
Τι είναι από όλα, αυτό, που φτιάχνει ένα "σε θέλω, σε ψάχνω" σε μια καρδιά,σε ένα σώμα και το κρατάει σαν χάμστερ σε τροχό να τρέχει;
Ουδεμία απάντηση.
Πάμε πάλι.
Μήπως είναι στην αρχή μυστήριο,μετά πάθος, μετέπειτα ασφάλεια, αργότερα εκτίμηση, στα ύστατα ανάγκη και άντε και καλή ψυχή;
Τα δείνουν(σωστά το γράφω είναι από τα "δεινά") κι άλλοι με διαφορετική σειρά και στο τέλος την ίδια γεύση αφήνει.
Για μένα το θέμα της επέκτασης, της κάθε μου προέκτασης είναι.. εσύ. Που είναι θέμα, γιατί είναι, εσύ. Που είναι πρόβλημα, γιατί πάνω στην ύφανση ξεχάστηκαν οι μοίρες και αφήσαν την χρυσή σου την κλωστή, χιλιάκτινο αστέρι, μα μακρινό στον τάπητα και πως να σε φτάσω...εγώ...το κρόσσι. Καλά τα λέω...σαν σκόρος και τρώω ότι βρω μπροστά μου χωρίς να με πιάνει η ναφθαλίνη.
Σήμερα μια μέρα και και σαν κάθε μία μέρα με άσχημο καιρό εσωτερικού, ψάχνω την πηγή μου,την ψυχή μου,την διέγερση μου...
...κι Έχασα τα λόγια μου μες το στενό κελί μου και ο ήχος αντηχεί προς τα πίσω...Tin...Tin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα εξεταστεί και θα αγνοηθεί.