Ετικέτες

Κυριακή 25 Μαΐου 2025

Διακυμάνσεις

σ ένα ερώτημα

αν είμαι άνθρωπος καλός,

σωστός, ευγενής και συνετός

με καλοσύνη αρνήθηκα την ανταπάντηση 

"ποιος είναι αυτός που ρωτά"

κι έτσι σωστά δέχτηκα την εξαπάτηση 

είναι ευγενές να προσγειώνονται στα μαλακά 

οι άλλοι, οι έτεροι ερωτητές μου

τιουτοτρόπως να μου επιτρέπουν 

συνετά να διαμένω στον πολύχρωμο ερωτά μου.


Όταν θα ξεσπιτωθώ θα σας ειδοποιήσω εγκαίρως 

σε τυπωμένη άϋλη ανακοίνωση κάπου κοντά σε καποιο θέρος 

αναλυσόδετος στην ίδια την παλιανθρωπιά μου

έχωντας επι του τέλους  βρει το νοημά μου 

γράφωντας ότι υ και η μάς αξίζει 

με λόγια ενός γνωστάγνωστου που διάλεξε το νιώθι του να σφετερίζει 

Σάββατο 17 Μαΐου 2025

Εαυτού φτώχεια(επαναλ/ήψεις)

 

https://www.youtube.com/watch?v=Fpd5Z_Q-4Vc&t=19s

 

Είναι αποφράδα η μέρα για αυτό και το μπάνι χοπ στον αέρα, είναι και η βία ανωτέρα...οπότε θα τσουλίσουμε δειλά και φτωχικά για κάπου παραπέρα.

Φτώχεια πολύ έχει έξω, φτώχεια πολύ έχετε, το ξέρετε; Το ξέρετε και τι να κάνετε; Μην μου παρεξηγείτε μόνο την λέξη μου. Φτώχεια δεν έχει η ζωή, μονάχα το μυαλό. Νομίζετε πως η λογική θα σας κάνει πλούσιους και έχετε φαλιρίσει. Ποιά λογική; 

Μεγαλώνετε όπως σας είπαν,στις ίδιες εικόνες, στα ίδια ερεθίσματα, στις ίδιες οπτικές και ιδέες, στα ίδια σάπια ήθη και ιδανικά και ακόμα μια άθλια λέξη "παράδοση" την περιφέρεται όπως σας βολεύει-λάβαρο στην δήθεν επαναστασή σας. 

Καλά περνάτε. 

Μα μετά γκρινιάζετε για τον κόσμο γύρω σας και πάλι ματαξανά φτωχοί. 

Μπακφλιπ. Εγώ ο πλούσιος, πιό φτωχός και από σκισμένη τσέπη, κρατάω μεγάλα χαρτονισμάτα φτιαγμένα από αέρα για να σας δανείσω. Τόκους δεν θέλω και μην μου τα γυρίσετε ποτέ σας πίσω, άσε που παίζει να σας τα χαρίσω και διπλά. Βέβαια τα χάνω κι εγω και μπατιρευω τόσα χρόνια μαζί σας, γιά δεν αλλάζετε.

Από μικρό είπα "θα γίνετε πιό όμορφοι μια μέρα" μα κόμ(μ)α την ίδια ασχήμια κουβαλάτε και τις ίδιες παραστάσεις δίνει το τσίρκο σας. Η μουσική σας χειροτέρεψε(κι άλλο), τα σχόλια σας έγιναν ζωή σας, οι σχέσεις σας ανεκδοτοποιήθηκαν, η συνειδησή σας κρυπτογραφέθηκε (σωστά το γράφω)και η αντιληψή σας κοιμάται νομίζω πιά στις φτέρνες σας. Σκατά αλλάξατε. Σκατά θ' αλλάξετε (προς κάτι καλύτερο).

Φλιπ τριακοσίων εξήντα και μπένιχάνα. Σαν ασθενείς όλα τα ρίχνετε στο περιβάλλον. Το τοξικό σας περιβάλλον με τους τοξικούς του ανθρώπους και τις τοξικές του ιδέες με το σύμβολο της νεκροκεφαλής και δυο κόκκαλα απο κάτω. Με μάσκα στο κεφάλι που χει δυο φίλτρα σαν κονσερβόκουτα στο πηγούνι κι εσείς μέσα αποστειρωμένοι, να μυρίζει μούχλα και μύκητα το κεφάλι σας. Ποιό περιβάλλον ρε; δεν είστε εσείς οι ίδιοι μέσα στο περιβάλλον σας; άμα σας ενοχλεί το περιβ/άλλον να φύγετε απ' αυτό. Όποιος σας ενοχλεί να τον ξεχάσετε κι άμα δεν μπορείτε, να πάρετε το μπακπάκ στον ώμο και άμε τον ανήφορο για μακριά...για κάποια "γη της επαγγελίας".

Απαγγελίες είναι αυτά που σας γράφω; Σαν από αγγελίες; οδηγίες; 

Τρελό μ' ανεβάζετε μαλάκα με κατεβάζετε 

κι ούτε που με ξέρετε, μήτε που με κοιτάτε. 

Πηδάω το μυαλό σας και χαζογελάτε.

Τι ωραία που περνάτε.   

Χαχανίζετε, δεν σταματάτε  

σε σλόου μόουσιον βλέπω πως αντικατοπτρίζεστε-ταυτίζεστε-τσατίζεστε  

κι αύριο δεν θα μ΄ αγαπάτε 

ε καλά...(να σκάσω μου 'ρχεται)μην μου μιλάτε.


 Υ.Γ:φιλιά μου...ο φτωχός εαυτός σας

Δευτέρα 12 Μαΐου 2025

Ο ελάχιστος εαυτός

 

Θλιβερό αυτό που ζω 

πως πρέπει να ταρακουνήσω 

με όση δυνάμη μου μένει 

την υπαρξη μου 

για να γράψω δυο λόγια

κι έτσι πάντα σε μια επανάληψη 

απ το πρωί μου να προσπαθώ να με σκοτώσω 

φτάνωντας στο βράδυ μου 

με το ζόρι 

να βγάλω ότι νιώθω σε δέκα το πολύ γραμμές

φτώχεια εξαναγκασμένη της καρδιάς

που μ' έφερες 

είναι δίκαιο ότι μου κλήρωσες;

κι αν ήσουν εδώ 

δεν θα μου χρειάζονταν τα λόγια

θα αστράφτανε στα μάτια μου

τι να σου πω;

κουράστηκαν κι αυτά να κοιτάζουνε το χώμα.

Με τον ελάχιστο εαυτό 

έτσι επικαλείσε την κάθοδο 

να πεινάει και να γουργουρίζει η ψυχή σου 

μέχρι να τυπώσει χρώματα και γράμματα για σένα

 

Πως να αντέξεις με το λίγο να ζεις

να κάνεις τα γραφήματα μη ανιχνεύσιμα 

πόση υποκριτική χρειάζεται 

να σιωπάς για της ζωής τα εύσημα

Ποιά είναι τα σωστά λεγόμενα 

και που θάβονται της καρδιάς τα δρώμενα

Που καλπάζουν συνέχεια οι σκέψεις 

και πως να μηδενίσεις το οτί θα φταίξεις 

 

Ελάχιστέ εαυτέ 

μου γινες αλήθεια και λύση

με το που μικραίνεις 

άραγε θα χωράνε πια μέσα σου 

μόνες του οι ομορφιές;