Ίδιο και απαράλαχτο!

Θέλω ένα τέτοιο...
ίδιο...
αλλα να μην είναι σαν κι αυτό!

Εδώ ο ποιητής μάλλον ανακάλυψε και μας παρέδωσε την ουσία της ζήτησης, από προιόν ανούσιας συζήτησης.Το παραπάνω αν και αρκετά σουρεάλ, είναι πραγματικό συμβάν.Μου έμεινε και είπα να το πάω λίγο πιο πέρα.
Ίσως είναι το κάτι που όλοι ψάχνουν και κανένας δεν το βρίσκει όπως ακριβώς το θέλει.
Προσφορά και ζήτηση παντού.Στα αντικείμενα,στα όντα, στα συναισθήματα, στις γνώσεις. Έτσι κινούνται όλα. Όλα παζαρεύονται σε γύφτικο κλουβάκι και ότι σηκώνει η τσέπη σου και η καρδιά σου.
Ζεις και αγοράζεις είτε με μικρό τίμημα, είτε πουλώντας στις δόσεις το τομάρι σου, ψάχνοντας πάντα ένα, τέτοιο ίδιο...αλλά καλύτερο!

(Στην πιθανότητα να το αποκτήσεις μετά τι κάνεις;)

Η κουβέντα αυτή ταιριάζει πολύ στους ανθρώπους.Βέβαια αν χαλάσεις δεν αντικαθίστασαι δηλαδή με κάποιον τρόπο να πας να σε αλλάξεις και ας λένε οτί ουδείς...
Δεν υπάρχει κάποιος ίδιος, σαν εσένα, που να κάνει την ιδια δουλειά.
Επίσης το πρωτότυπο δηλαδή εσύ, δεν είναι το ιδανικό. Άντε, το πολύ να βαθμολογηθείς εννιά στα δέκα.Το ένα λείπει.Σίγουρα λείπει...Κάποιοι βέβαια ικανοποιούνται με το ένα στα δέκα(φτου σας(φτου μου))

Πολλά λέω και δεν ικανοποιείται το ανθρώπινο μυαλό, my dirty lady consience.Όλο ζητάει κι αυτοί που λένε "ζω ιδανικά, τα έχω όλα, δεν θέλω τίποτε άλλο" βλακείες λένε. Ή κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και αλοίμονο αμα ξυπνήσουν. Ή πάλι βολεύτηκαν στην limbo τους και βάλανε ηχομόνωση, κάτι τέτοιο.
Υπάρχει βεβαίως μία εξαίρεση σε όλο αυτό. Ένα συναίσθημα που πάντα ίδιο είναι. Ίδιο και απαράλχτο.
Για αυτό έχω έναν μικρό ενδοιασμό. Για αυτό το ξεβράκωτο με τα βέλη(τον έρωτα).Ίσως αυτός, μες την ατελειά του, δεν συμμετέχει στο γιουσουρούμ.
Ίδιος είναι πάντα και ας αντικαθίσταται. Δεν καταδέχεται. Εμφανίζεται στο πουθενά. Αυτός είμαι σου λέει, άμα θες και μην πληρώσεις τίποτα.Τσάμπα έρχομαι και όποτε θέλω φεύγω.

Γυρνώντας στο θέμα του ποιητή-πελάτη, που εκεί ήθελα να καταλήξω(απλά έβαλα λίγο γαρνιτούρα), έτυχε να τον μελετήσω και να διακρίνω το πάθος του με το αντικείμενο(και ίσως μια στεναχώρια από άλλα συναισθήματα, πάθη). Ξέχασε να προσθέσει ή το είπε μέσα από τα δόντια του(εγώ πάντως...το διάβασα στην κατηφιά του):

Ναι παναθεμά το. Που ανάθεμά το..., να μην είναι σαν κι αυτό!
(να μη χαλάει (((να μην φεύγει))))ρε το αναθεματισμένο...)

Tin.