Προς εαυτόν

 
Η προβολή σου με κουράζει.Με εξαντλεί.Δεν έχω χρόνο να ψάξω να βρω που είσαι μέσα σε όλο αυτό τον πλανήτη από ονόματα και πράγματα που σε πλαισιώνουν, σε απαρτίζουν.Προχωράς χωρίς να με προσέχεις μιλώντας για άλλους και άλλα. Ποτέ για σένα.

(αντιμεταβίβαση)

Εγώ; Που είμαι εγώ; Εγώ είμαι εδώ σε ένα  μέρος που προσπέρασες, να σε κοιτάζω, να ελπίζω μην χαθείς.   

Ενδιαφέρομαι για σένα. Για σένα μόνο. Όχι για το επάγγελμα σου.Δεν με νοιάζει...και δεν δίνω δεκάρα για το status σου, την εμφάνισή σου, την ηλικία σου, τα λεφτά σου, τα κεκτημένα σου, τα δανεικά-ιδανικά σου.
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Ενδιαφέρομαι για σένα. Με δόλο για να κλέψω απ' το χαμογελό σου. Να φωλιάσω και γω στην απλή ευτυχία σου. Στον αέρα σου. Στον ήλιο σου. Στης μέρας τις ανάσες σου.
Ναι ενδιαφέρομαι για σένα, για να σου πω πως όλα τα προβλήματά σου είναι δικά σου και με γειά σου, μα μην μείνεις πολύ σε αυτά ή έστω κάνε ένα διάλειμμα μαζί μου και ξαναγυρνάς σε αυτά σε δέκα λεπτά... αύριο... μεθαύριο... μακάρι-ίσως ποτέ.

Τι είναι αυτά που λέω; Μήπως σε κοροϊδεύω;
Μπορεί.
Το κάνω από αγάπη όμως.
Γιατί είμαι ο εαυτός σου.
Δικός... σου.
Το παιδί σου.
Η ψυχή σου.
...και σου εύχομαι η μέρα σου να είναι διαφορετική κι ας είναι στενάχωρη
και δεν αργεί,
να πέσει βροχή-Βροχή μέσα στα μάτια σου, χαρά σαν βραχυκύκλωμα, μια αντίδραση απλή.
...σε αυτή σου την ανόητη ροπή...
να αφιερώνεσαι σε πράγματα, που ζουν-απομυζούν από εσένα και δεν τα νοιάζει καν... αν είσαι εκεί!



Tin and the scarecrow

Χωρίς θέμα

Χωρίς θέμα να ξεκινήσεις είναι δύσκολο, μα δεν σε ενδιαφέρει αν θα βγεις εκτός θέματος.
Βέβαια όποιος νομιζει πως αυτο ειναι εύκολο κάνει λάθος.Πλανάτε πλάνην οικτραν.

Χωρίς θέμα βαδίζεις κάπου στο πουθενά που βρίσκετε δίπλα στο τίποτα κάπου μετέωρο σε νυχτερινό ορίζοντα. Δεν έχεις αρχή και σίγουρα δεν έχεις τέλος.
Τρέχεις κάπου στο άπειρο χωρίς πυξίδα και υψομετρητή μα πάντα θα ορίσεις ένα σημείο, μια τελεία, μήπως το χρειαστείς.
Να ξέρεις ως ταξιδιώτης που ξεκίνησες και που μπορείς να επιστρέψεις.

Κάτι να χωρέσει μέσα εκεί λοιπόν και γράφεις Εσύ. Το πληθαίνεις λέγοντας εσύ,εσύ...εσύ. Το φωνάζεις μέσα σου τόσο που να αντιχήσει έξω. Όταν τελειώσεις το επαναλαμβάνεις και όταν κουραστείς, απλά δεν το ξαναλές.

Περιμένεις. Στο τίποτα. Χωρίς να ξέρεις τίποτα.

Μα περιμένεις...

Σαν να φορούσε τα αστέρια στα ρούχα της.
...
Μα αυτό είναι μια σκέψη που θα χαθεί.(Να προλάβω).

Σαν να φορούσε τα αστέρια στα ρούχα της
και κάθε ανακάτεμα στα μαλλιά της άλλαζε τις εποχές του χρόνου
αυτή
τώρα θυμάμαι; ή το ζω με κλειστά τα μάτια;
πρέπει να κοιμηθώ... το ξέρεις;