Χωρίς θέμα

Χωρίς θέμα να ξεκινήσεις είναι δύσκολο, μα δεν σε ενδιαφέρει αν θα βγεις εκτός θέματος.
Βέβαια όποιος νομιζει πως αυτο ειναι εύκολο κάνει λάθος.Πλανάτε πλάνην οικτραν.

Χωρίς θέμα βαδίζεις κάπου στο πουθενά που βρίσκετε δίπλα στο τίποτα κάπου μετέωρο σε νυχτερινό ορίζοντα. Δεν έχεις αρχή και σίγουρα δεν έχεις τέλος.
Τρέχεις κάπου στο άπειρο χωρίς πυξίδα και υψομετρητή μα πάντα θα ορίσεις ένα σημείο, μια τελεία, μήπως το χρειαστείς.
Να ξέρεις ως ταξιδιώτης που ξεκίνησες και που μπορείς να επιστρέψεις.

Κάτι να χωρέσει μέσα εκεί λοιπόν και γράφεις Εσύ. Το πληθαίνεις λέγοντας εσύ,εσύ...εσύ. Το φωνάζεις μέσα σου τόσο που να αντιχήσει έξω. Όταν τελειώσεις το επαναλαμβάνεις και όταν κουραστείς, απλά δεν το ξαναλές.

Περιμένεις. Στο τίποτα. Χωρίς να ξέρεις τίποτα.

Μα περιμένεις...

Σαν να φορούσε τα αστέρια στα ρούχα της.
...
Μα αυτό είναι μια σκέψη που θα χαθεί.(Να προλάβω).

Σαν να φορούσε τα αστέρια στα ρούχα της
και κάθε ανακάτεμα στα μαλλιά της άλλαζε τις εποχές του χρόνου
αυτή
τώρα θυμάμαι; ή το ζω με κλειστά τα μάτια;
πρέπει να κοιμηθώ... το ξέρεις;