Αδιακρίτως αδιάκριτα

Δεν είναι "απλά τα πράγματα" που λένε, να το ξέρεις. 

 

Είναι που άϊ λάβ καρδίτσα (καμία σχέση με την ταινία)  που λένε...κι εδώ δεν ήρθαμε για να πούμε λιπαρά(σωστά το γράφω).

Μαθαίνεις πράγματα όσο ζεις κι αν είσαι ξεροκέφαλος στα χώνουν μέσα σου οι καιροί. Οι παλιόκαιροι, οι κακόγευστοι που φτιάχνουν τα ίδια πράγματα και τους ίδιους ανθρώπους. Φυσιολογικό γιατί το να επισκευάσεις ή να πασαλείψεις έχει μικρότερο κοστολόγιο απ' το να φτιάξεις κάτι καινούργιο. 

Κανά δυό εκατομμύρια σκατόσοφοι ίσως και παραπάνω θα αφήσουν την εσάνς "Τι είναι οι ζωές των ανθρώπων για να επισκευάζονται και τι λόγια είναι αυτά;(θα κοτσάρουν και το "Παναγία μου" στο τέλος να επισημοποιηθεί η φράση)

Ευτυχώς οι ζωές επισκευάζονται. Βέβαια δεν είναι οι ίδιες με την αρχική τους μορφή, κάτι θα λείπει λόγω φθοράς, όμως είναι σίγουρα πιο ελαφρές για να τρέξουν περισσότερο ή πιο σκληρές-βαριές για να αντέχουν στα χτυπήματα. 

Δυστυχώς με τον παλιόκαιρο οι εργοστασιακές ρυθμίσεις, θα χαλάσουν την επισκευή πάνω στις ζωές και ξανάμανά οι ίδιοι άνθρωποι θα παραχθούν. Επανάληψη.

Μαθαίνεις πολλά με την επανάληψη. Η επανάληψη χτίζει μνήμη. 

Το 'χουμε; 

Το ωραίο αυτού του επαναλαμβανόμενου κειμένου είναι η επισκευή και...η επανάληψη.

Να αφήσουμε τιμής ένεκεν και μερικά αξιώματα αυτά που δεν χρειάζονται απόδειξη, όχι τα άλλα (ξέρετε εσείς). Στηρίζεσαι μόνο στα χέρια σου μια και τα πόδια σου κοιτάζουν τον ουρανό. Όταν στηριχτείς ή έστω ξαποστάσεις, βοηθάς κάπως να στηριχτούν και οι άλλοι γιατί πως να το κάνουμε...δεν ζεις μόνος σου και το αγάπα τον πλησίον σου το χεις έμφυτο και δεν χρειάζεται να στο κυρήξει κανένας. Το να περιμένεις βοήθεια από "ευεργέτες" γιατί νοείς πως αυτή είναι η δουλειά τους είναι πολύ πιο χρονοβόρο απο το να βοηθηθείς με τις δικές σου δυνάμεις και... λέμε τώρα...παίζει να χέστηκαν για σένα οι ανύπαρκτοι ευεργέτες της ιδιοτελούς ανιδιοτέλειας .

 

Αυτά είχα να πω  

και αυτό που μου μεινε 

είναι που τον Μαργιούλη  τον πήρε το κανό.

!!!(μέχρι να βρω ένα άλλο)

Που είσαι ασφαλής; Που νιώθεις ασφαλείς; Αν πας για το βουνό θα σε πιάσει καμία υψοφοβία, αν πας στον ουρανο μπορει να πέσεις και να μην ανοιξει αλεξίπτωτο, αν πας στην θάλασσα μπορεί και να πνιγείς. Γιατί στην ξηρά το ίδιο δεν είναι; και το Μπαγκλαντές μπορεί να είναι πιο κοντά από ότι σου λένε οι αποστάσεις.

Προστατευμενος/η. Που είναι το καταφύγιο σου; Που δεν ρίχνει καρεκλοποδαρα που δεν κρυώνεις; και που δεν θα σε βρει πυρηνικός όλεθρος; Αναμφίβολα πράγματα άν ρωτάς και δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει αυτή η έννοια. Που μπορεί να γίνει ακόμα πιο αστεία στο "ασφαλής συναισθηματικά".

Εκεί που θα κρυφτείς;; όταν μάλιστα σε κυνηγά και ο ίδιος σου ο εαυτός; που για κάποιους είναι χειρότερος από θεομηνία. 

Αλλά ήθελα να πω, αλλά γράφω κι άλλα σκέφτομαι. Ειναι που καιρό έχω να σου γράψω

!!!(μέχρι να βρω κάτι άλλο)

 

 

είναι ωραίο να γκρινιάζεις της ζωής, ανάλαφρο, δακρύβρεχτο και ευγενές. Χάδι δεν θα πάρεις πίσω, ίσως όμως εισπράξεις κανένα βλέμμα συμπόνοιας. Άραγε οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πότε γίνονται σκ@τιάρηδες και σκληροί ή το προσπερνούν αδιάφορα χωρις καν να αυτοδικαιολογηθούν;

Αυτοδικαιολογία, μια ασυναίσθητη αυτόματη εαυτού δικαιολογία 

και άλλοι μηχανισμοί  δημιουργίας ασυναίσθησης σε φτωχά λεξιλόγια 

όπως αυτό του γραφέα.

Κάτι σαν αδιαφορία όπως αυτή που τόσα χρόνια μου καλλιεργείται. 

Άραγε θα ανθήσει; 

Σε τόσο άγονο έδαφος; 

κι αν ανθήσει και βγάλει καρπούς... θα τρώγεται η ίδια σας η πίκρα; 

Προσπαθώ μαζί σας, αλήθεια προσπαθω μα όλο χάνω 

!!!(μέχρι να βρω άλλο)

Γιατί παραπονιέσαι; Αφού το χούι σου αυτό ήταν πάντα, να διαλύεις, να σπας, να καταστρέφεις είδωλα. Στο κυνήγι της διευκρίνησης του αυτονόητου. 

Το όνειρο λοιπόν ενός ανόητου... 

συγνώμη λάθος... 

του έξυπνου που με στανιό να γίνει ανόητος, 

τέλος δεν βρίσκει. 

Ζωές, 

ελκυστικά πράγματα, 

πειράματα χημείας σε γνωστές εφαρμογές 

εκατομυριοδουλεμένα στο ίδιο εργαστήριο 

μην τύχει και ξεχαστεί η φόρμουλα.

Η αλχημεία πέθανε πάνε πολλά τα χρόνια

ε ναι, ξέρεις πιά

αν βάλεις στο σωλήνα χώμα, αέρα και νερό  

δεν θα βγουν νεράίδες και ξωτικά 

μόνο λάσπη

χρώματος καφέ και φυσητή βρομιά    

μέχρι

Λέει και η θεοφανία η πρεσβυτέρα "Μάντης είσαι;!".'Οχι μανδάμ, τυφλό με λές, μάντη δύσκολα.. Στα σύννεφα του νου του ο γκαβός, προσπαθεί να συνθέσει εικόνες που μοιάζουν σε μια πραγματικότητα πραγματική κι έτσι χωρίς πραγματικά να δει , καθαρά και ξάστερα το γεγονός να ζει, συνθέτει κάτι που είναι αληθινό αλλά και μη.

Πλησιάζω αργά,εκατοστό και χιλιοστό σαν ύπουλος βρομιάρης καρτερατζης κυνηγός, να πιάσω το αληθογουρουνο το κολλητό του ψευτοκουνελου, μα...συχαίνομαι το κυνήγι