Λόουβ!

B.y.p.r.o.d.u.c.t.s.

Μιας και ήρθε αυτή η ατυχής επινόηση του παπικού ανεκπλήρωτου έρωτα..ας
αν()αφαίρούμαι αι μερικαί σκέψεις.


Ό Λόουβ είναι σαν την επιτυχημένη προσπάθεια του δόκτωρ φρανκενστάϊν, να δώσει ζωή στο δημιουργημά του και αυτό...δεν χωράει αμφιβολία. Είναι σαν να περνάς σε ένα καλώδιο έναν κεραυνό, ο οποίος διοχετεύεται με την σειρά του σε όλα τα κυτταρά σου.Εξού και ο κεραυνοβόλος έρωτας.Ψήνεσαι,καρβουνίζεσαι στους τριακόσιους χιλιάδες κέλβιν και ζητάς κι άλλο.
Ωραίο πράγμα.Όπως όλα τα καυτερά.Ανακατεύει το στομάχι καίει τα σωθικά,το μυαλό και ούτω καθ' εξής.Γιαυτό λέμε οτί περνάει και από το στομάχι.

Ο έρωτας όπως και η ηλεκτρική ενέργεια αποθηκεύεται.Απλά ο καθένας έχει διαφορετικό πυκνωτή.Κάποιοι λένε μένει στην καρδιά,σαν την χοληστερίνη (εξού και τα εμφράγματα).Κάποιοι τον βάζουν στο μυαλό (εξου και τα εγκεφ.., όόόχι, εξού και οι όμορφες αναμνήσεις(σας την έσκασα)).Κάποιους τους κάθεται στις πατούσες και τρέχουν και δεν φτάνουν(καλά να πάθουν).Κάποιοι τον παραχώνουν στην τσέπη(αχέμ, αχέμ(ο νονός))Κάποιοι τον ντύνουν με όμορφα ρούχα χρωματιστά,τον ευνουχίζουν (έλα, μην κολλάτε με τις λέξεις) και του δείνουν καινούργιο όνομα..αγάπη,λατρεία(καμία αντίρρηση).
Ένα ακόμα να αναφέρω( γιατί μακρυγορώ και δεν συνηγορώ με τα προαναφερθήσαντα).
Σε κάποιους περνά και μπαστακώνεται στον αυχένα.
Εκεί νομίζω είναι καλά και πρακτικά. Όταν κουράζεσαι απ το ξενύχτι,από την δουλειά,από το γράψιμο(κυριολεκτικό και μεταφορικό), όταν σου γελάνε η σε πεθαίνουν οι σκέψεις σου,  τότε τον πιάνεις και τον χαιδεύεις. Όταν σηκώνεις το κεφάλι σου ψηλά και κοιτάς τα αστέρια, τις μπεκάτσες, τα σύννεφα, εκεί τον τρίβεις γιατί σε φαγουρίζει. Όταν περιμένεις να ακούσεις το ονομά σου από μια φωνή,τον περιστρέφεις συνεχώς, να γυμνάζεται.Σημάδι έρωτα κι αυτό χωρίς σχόλια παρακαλώ.

Αδέξια,όταν χαμηλώνεις τα μάτια σου, τον ξεμπροστιάζεις και τον πιάνεις με τα δυο χέρια όταν σε πονάει....το έχω ψάξει δεν είναι από ψύξη.

Anyway τιμή σας, αν σας χτυπήσει κεραυνός, μην κάθεστε κάτω από αλεξικέραυνα. Μια και δυο και χίλιες και δέκα χιλιάδες αν προλάβετε. Η ζωή, είναι πολύ μικρή,γνωστό και χλευασμένο.Κάντε ότι σας φωτίσει το στομάχι σας(κάπου το έχασα εδώ, nevermind).
Να πάτε να πάρετε λουλουδάκια και όλα αυτά τα αηδιαστικά που παίρνετε να ζήσει και το εμπόριο ή γράψτε κανένα ποιηματάκι είναι και τσάμπα και κάνει δουλειά.
Γιατί δεν θα βρείτε κάτι πιο δυνατό, να μένει...
Να βγάλω κι εγώ το καπέλο μου, να σας δώσω τον δικό μου σβέρκο να το βάλετε μέσα, να αποκτήσω κι εγώ αυτά τα μάτια σας γεμάτα σπίθες-προβολείς στον κόσμο.


Ο γραφέας χαρτοπόλεμος Tin.

UNFULLFILED LOVE YARD


*******
Ποτέ δεν σε έδιωξα από δω.Τον μόνο άνθρωπο που θέλησα εδώ.Είναι μια από τις μαλακίες μου αυτά που είχα πει τότε...και το ξέρεις.Έπρεπε να τα βγάλω πέρα.Δεν γινόταν αφού έφυγες να μαθαίνεις αυτά που έβγαζε το σκατοκεφαλό μου.Και ταυτόχρονα το ήθελα κιόλλας.Σε ήθελα..σε θέλω..βάλε ότι χρόνο στο ρήμα θες.Ήταν η ελπίδα μου.Το είχα σβήσει για να μην κοιτάζω.Μόνο όταν έμπαινες παλ

***********
Μέρες της συνήθειας.Μέρες ξεβαμμένες.Μέρες του άγχους και της βαρεμάρας.Με κολλημένα χαμόγελα σαν να τα φωτοτύπισε κάποιος και όλοι γυρνάνε με μια κόπια κολλημένη με σελοτειπ στην μύτη και απο πάνω, τα μάτια να προδίδουν.
Νουαρ πάλι σήμερα;
Λίγο φως να μου δώσεις.
Δεν βλέπω τίποτα.
Αναψέ μου ένα κερί η βάλε ένα αστεράκι αυτοκόλλητο φωσφοριζέ,χαμογέλα του λίγο, να ανάψει.Μέρα να χεις όμορφη..νύχτα έχε ότι θες.
κι εγώ δίπλα μου σε θέλω.
Δίπλα μου
Με τσεκάρω σήμερα.Η διάθεση έχει πιάσει πάτο.
Μιλάω στα λόγια μου αν είναι δυνατόν.


***************



Ξέρεις πως είναι;
Να ξυπνάς το πρωί και να αναρωτιέσαι τι κάνει;Να λες στο μυαλό σου "ξημέρωσε την βγάλαμε την νύχτα"και αμέσως να σε λογοκρίνεις, βάζοντας ταμπέλα "υπερβολικέ".
Να παρακαλάς οκτώ και ένα, να δεις ένα μήνυμα και οκτώ και δυο να τραβάς από το απόθεμα της αμυνάς σου.Για κανα δυο ώρες να σε κρατάει η ρουτίνα σου,ο κόσμος και ότι άλλο, με ενδιάμεσες ξεροκαταπιές.Μόλις παρέλθει το δίωρο να κατεβάζεις το κεφάλι σου και να ψάχνεις μια γωνιά να μην σε βλέπουν να κρύψεις την φάτσα σου γιατί αρχίζει να φαίνετε...
Άμυνα πάλι,αναπνοή μεγάλη,νταηλίκι,μοιράζεις χαμόγελα τους αναστατώνεις.Τηλέφωνα...
Μιλάνε και συ σταματάς.Περίπου είκοσι δευτερόλεπτα κρατάει...και λένε "μ ακους;"
Γιατί δεν ακούς.Πάλι πήγες στα μάτια και στο γέλιο της
και στο "μ'ακούς" που έρχεται με την βία, λες "ναι, εννοείται".
Φτάνει μεσημέρι και αφού σε έχεις δικάσει χίλιες φορές και φτιάχνεις σχέδια και ανακατώνεσαι και...και...και...την νιώθεις πάλι και αναρωτιέσαι.Δύσκολα πάλι.
Ψάχνεις το κινητό σου που το έχεις κοιτάξει ένα εκατομύριο φορές και ξέρεις κάθε γρατσουνιά απάνω του να δεις, κάτι.
Που μπορεί να 'ρθει...και απογοητεύεσαι και ψάχνεις στον σάκο της άμυνας σου και αγχώνεσαι και ξανα αναρωτιέσαι μήπως δεν είχε τίποτα μέσα πιο πριν.
Πατάς κουμπιά και γράφεις να σε ξαναδικάσεις, να αφήσεις τις ανάσες σου στα λόγια, μέχρι να στις ξαναγυρίσουν πίσω ένα εκατομύριο φορές πιο βαριές.
Μόνη ελπίδα το απόγευμα γεμίζεις το απόγευμα ως το βράδυ με την ανία των άλλων και πάλι σκέφτεσαι μήπως την δω, μήπως με ψάξει.Αμέσως τρώγεσαι στα σπλάχνα σου.Ανάμεικτα όμορφα συναισθήματα που τα πετάς και τα ακυρώνεις λέγοντας "δεν με παίρνει,ενοχλώ".Δεν βγήκε και τίποτα απ το τηλέφωνο.
Έρχεται το βράδυ.Ήρθε.Ε και...Δεν ζήσαμε,μια στιγμή σήμερα.Δεν ζήσαμε.Χώρο πιάσαμε στον κόσμο.Μόνο καλές προτάσεις δεχομάστε για το βράδυ, που τις πετάμε.
Το βράδυ απερίγραπτο.Σε ταράζεις σε κενά λόγια.Πότε γελάς,πότε κατσουφιάζεις και παλεύεις με τα σκουπιδάκια της σκόνης που μπαίνουν καμιά φορά στα μάτια.Καύλες;τις ξέχασες κι αυτές.Έρχονται και σε πνίγουν και έχουν γίνει αχταρμάς με ενθυμήσεις,με προσδοκίες,με αισθήματα(σε φτύνεις και λίγο που σαι όλη μέρα γκόμενα).
Ποτό.Placebo.Καλό.Μέχρι να φτάσεις στο τελευταίο που δεν το έχεις ορίσει.Εκεί ανακατεύεται η ζαλάδα σου με τα μαλλιά της.Η οσμή του με το αρωμά της και οι σκέψεις σου λίγο γαληνεύουν πέφτουν στην φωτιά και καίγονται.Έχεις και το κινητό κοντά σου.Μήπως δεις κάτι να αξίζει να χαθείς για λίγο.Με μέτρο το ποτό.Ε καλά.. ούτως η άλλως δεν ήπιες ποτέ, για καμία.
Ο καναπές-κρεββάτι σκληρός.Σε περιμένει.Τον κοιτάς και πέφτεις,όπως είσαι...και εκεί χορταίνεις όνειρα...όνειρα.

Μια από τις ήσυχες μέρες μου.Μέρες χωρίς κλεμμένη ελπίδα.Μέρες που απλά γνωρίζω πως είναι να αγαπώ.

Ένας υπέροχος άνθρωπος πριν λίγο καιρό μου είπε:"Τι πας να εξηγήσεις Τινάκο; Τόσα χρόνια,τόσοι ποιητές και άκρη δεν έβγαλαν μαζί του"...να προσθέσω...κι όσοι δεν υπάκουσαν χαθήκανε στις ξέρες. Tres romantique και κάπως έτσι έχει το πράγμα.Απλά ζαλίζεσαι στις ενθυμήσεις όλων αυτών που ειπώθηκαν και όλων αυτών που συνέβησαν.Μπορείς να δοκιμάσεις τα πάντα.Μικρά και μεγάλα.Να φωνάξεις.Να κλάψεις.Να χαθείς σε δρόμους,στο αλκοόλ,στα χάπια στις παραισθήσεις.Να πιεις κι άλλο έρωτα.Να πεισμώσεις.Να προσπαθήσεις...και το χειρότερο από όλα να βάλεις λογική.
Κι όλα οδηγούν στις ξέρες.Ξερές, ξεραμένες, ξέρες.

Ξέρω δεν είμαι έτσι.Ίσως γιαυτό να βρίσκομαι ακόμα εδώ.

(να κάνω πειράματα επάνω μου)

Αυτή είναι η συνδεσή μας, η επικοινωνία μας;



Πέντε γραμμές σε ένα μπλόγκ;



Δεν είναι δικό μου δημιούργημα αυτό.Η ανάγκη μόνο να έρθω λίγο κοντά σου.



Μονόλογος; Γιατί στον διάλογο μόνο να οπλίζεσαι και να περιφέρεις εγωισμούς;   



Το χρειάζεσαι;

Το θες;

Σκέψου

Τι είναι;

Η καληνύχτα σου;

Μια καλημέρα;


Η ανία σου; Το τίποτα; Εγώ;


Τι;


Τι μωρέ γαμώτο σου;


Μια παλιά ιστορία; Ένα παραμύθι;



Τα φώτα και οι μηχανές σβήνανε σήμερα σιγά σιγά... και μέσα σε αυτόν το χώρο πρόσωπα κουρασμένα και χαρούμενα παίρνανε το δρόμο για το σπίτι τους...έκατσα λίγο ακόμα χαιρέτησα τις πλάτες τους και έμεινα τόσο "εγώ"...κουράστηκα τόσο μα τόσο πολύ που σκέφτηκα









εσύ

Κουράστηκα πολύ μέσα μου ρε γαμώτο.
κι όλα αυτά που κάνω δεν μου βγαίνουν πουθενά.
Να μετρηθώ που; Στον καθρέφτη; Στον άνθρωπο καθρέφτη; Δεν έχω.
Γιατί να το κάνω;
Εντάξει μωρέ μια μέρα είναι θα περάσει.Τόσο διαρκείς για να εξαφανιστείς πια.Είναι άγριο βέβαια όπως κάθε φορά...γαμώ τα σ αγαπώ μου μεσα.... εγώ και τα πειραματά μου.
Εδώ που έρχεσαι αλήθεια τι μπορεί να θες; Δεν έχει διασκέδαση εδώ.
Φτιάχνεσαι με το να βλέπεις άμα μετράς επάνω μου;
Πεθαίνω για σένα κυριολεκτικά.
Μα τι να το κάνεις;
Να το διαβάζεις; κάτσε και αυνανίσου με την εικόνα σου,ξέρω εγώ, ή φτιάξου και πήγαινε μετά να συναρμολογήσεις την εικόνα μου σε κάποιον άλλο, καλή φάση για γέλιο μέχρι δακρύων.Βέβαια και γω ένοχος είμαι αυτό το δεύτερο το χω κάνει κι εγώ.
Γράφω ωραία.Είναι γνωστό πια. Μου το έχουν πει άλλοι,άλλες. Δεν το λέω εγώ, το παίρνω σε μηνύματα πιά. "Ποιος τα γράφει αυτά ","εσύ τα γράφεις;" και το κορυφαίο "για ποια το έγραψες αυτό;" 
Το μόνο ίσως που μπορώ να διαβάσω ακόμα είναι το "γράψε ". Είναι το μόνο .

Ότι σου είπα missy. Ότι ήταν δηλαδή..αυτά.


Δεν έχω φωνή να σου φωνάξω, μου την φύμωσες
Δεν έχω κάτι άλλο να σου δώσω, τα πέταξες
Δεν υπάρχω έτσι εγώ να στέκομαι δίπλα σου και να μην θέλω να σ αγκαλιάσω.

Αυτά-αυτά για ακόμα μια φορά φιλιά στον εγωισμό σου, δυστυχώς ακόμα .. .....



Βραδιάζει

Συνταγές
εσώψυχα
αναζητήσεις
συμπεράσματα
βρώμικα τσιγάρα
τενεκεδένια και αχυρένια κατασκευάσματα
φιλιά καληνύχτες
όνειρα
ψέμα
αλήθεια
ζωή
μια οθόνη
κουράγιο
ποτά
παρέες

έρωτας
μίση ψεύτικα
λάθη
ορθογραφικά
πάθη
σβήσιμο
γράψιμο
μοναξιά ρηχή και βαθιά
λιγάκι πόνος

χαμόγελα
λήθη
μια μέρα
εσύ..

μια δυο τρεις τέσσερις πέντε εκατό χίλιες μύριες τελείες
κι όσες και να βάλω ακόμα χτυπάω
και γω και η καρδιά μου σε αυτή την δίνη.
Την οδύνη στον αυχένα μου
που στέγνωσε το στόμα μου
και πρέπει να γεμίζει
από ψεύτικα χαμογέλα στο τίποτα
ποτέ τους τα σωστά
να ψάχνω το δικό σου

έφτασα να λατρεύω τα μάτια σου και δεν με νοιάζει αν έχουν χρώμα ιδιαίτερο

κι ίσως να γιατρευόμουν στα χέρια σου που σήμερα νομίζω πως καίγομαι ολόκληρος
(και ποιον ενδιαφέρει και πόσο νόημα έχει να γράφω όλα αυτά;)

Απλά...λίγο ακόμα...μήπως την βρω στις λέξεις...







Ένα μικρό απόσπασμα για να κλείσω.


"Για μια μονάχα στιγμή σταμάτησε για μένα το ρολόι της ζωής μου, χωρίς να χτυπήσει μεσάνυχτα.Σε μια στιγμή όλοι οι ήχοι του κόσμου μαζεύτηκαν ταυτόχρονα σε έναν παλμό. Σε μια στιγμή να φτάνει σε ότι θέλησα σε ότι σκέφτηκα και να γυρνάει πίσω. Για μια φορά ολόκληρος, ολόκληρος ο κοσμός...για μια στιγμή εσύ.
Εσένα που όπως σε ανάσανα και θα πρέπει να σε φυσήξω πίσω απ' αυτήν την οπή. Ναι το ξέρω.Ναι το έχω μάθει πια, πως είναι να αγαπάς."


******
Θυμάσαι;
Μ' ακους; θυμάσαι;
Άλλαζα δρόμο.Μην τύχει και περάσω απ' το στενό που βρισκόμασταν.Δίνανε σήμα τα παιδιά."Είναι εκεί,μην περάσεις."Ήξερες την ζημιά και άλλαζες και συ δρόμο να με πετύχεις.Κατέβαζα το κεφάλι και συ φώναζες "Αντρέα..Αντρέα" γελώντας.
Βήμα γρήγορο, κατεβασμένο κεφάλι και μετά τρέξιμο.Τρέξιμο με όλη την δύναμη μου, να μου κοπεί η ανάσα, να μην βγούνε αναφιλητά.
Με γλίτωσα,με γύρισα πίσω.Για ποιο λόγο;
Για τις επιτυχίες;Για την ζωή;
Έγινες και συ μετά ένα τέρας.Δεν χόρταινες ιδεολογίες,επαναστάσεις,αηδίες.
Φορούσες και τα γυαλιά σου να είσαι πιο σοφιστικέ.
Εσύ που τρελαινόσουν με τις πληγές,που είσαι τώρα,να σου δείξω μια.Από το μετωπό μου μέχρι το γόνατο.
Ναι.


Έχω διάθεση ας τραβήξω λίγο από το μέσα μου χωρίς προσπάθεια.

Λίγος μου φαίνεται ο ορίζοντας από τότε που αποφάσισες να του λείψεις.Χρώμα δεν έχει, σπατάλη μόνο της ματιάς.Μα λίγο με νοιάζουν οι αποφάσεις σου κι έμαθα να κατοικώ στην περίμετρο της αδιαφορίας σου.Μόνο μην συνεχίσεις να κλωτσάς το τοπίο.Θα χάσει τις ρίζες της η πλάση και θα φύγουν όλα τα συννεφάκια που γκριζάρανε τόσο όμορφα τον ουρανό.



και για να μην ξεχνάς

Προσπάθησε

Προσπάθησε-προσπάθησε(και κάντο copy-paste).
Για όλα σου προσπάθησε.
Προσπάθησε,σαν χάσεις την ισορροπία, ξανα σου να σταθείς, προσπάθησε.
Προσπάθησε...προσπάθησε για την ζωή σου και αμα την χάσεις να την βρείς, προσπάθησε.
Προσπάθησε-προσπάθησε-προσπάθησε και βαφτισέ το εμμονή.Τότε προσπάθησε να γίνει υπομονή.
Προσπάθησε, να αλλάξεις. Προσπάθησε το λάθος σου χίλιες φορές να το πληρώσεις.
Προσπάθησε-προσπάθησε για όλη σου την ίδια την προσπάθεια,προσπάθησε.
Προσπάθησε να φύγει η λύπη...που είναι άσχημη και συ προσπάθησε να σε γελάσεις, να γελάς. Ξέρεις εσύ.
Προσπάθησε γιατί έτσι τώρα έμαθες και τι να κάνουμε; Προσπάθησε.

και μέσα στο κεφάλι σου προσπάθησε, να γίνει ο πόνος σου βροχή... προσπάθησε.

Προσπάθησε στα βήματα.Προσπάθησε στις λέξεις.


Προσπάθησε γιατί ακόμα ανασαίνεις κι αγαπάς.Μια λέξη γίνανε η αγάπη και η ανάσα.
Δεν πρόκειται να ρθεί, προσπάθησε.
Όταν θα κουραστείς, να πεις οτι είναι ψέμα σου προσπάθησε
Γιατί η ίδια η αλήθεια σου είναι αυτή, να προσπαθείς.
Μα έχει φύγει και συ ακόμα προσπαθείς.

Σταμάτα.

Προσπάθησες πολύ
Χίλιες φορές σου στέρησες αυτό που λεν φιλί
Έλιωσες και το μέσα σου για μια αναμονή.
Για μια συγχώρεση -
διακόσια βράδια πέρασες πνιγμένος στο κελί.
κι η μοναξιά σου απειλή.
Με την κατάθλιψή μολύβι σου μια τεθλασμένη σου γραμμή.

Μ' όλα τα θάρρη του κόσμου
προσπάθησες πολύ
 

Όταν τα χέρια σου, η σκέψη σου, η καρδιά σου σε πουλήσουν διαβασέ το για να σε βοηθήσει, ένα τσιρώτο από μένα το σκιάχτρο σου.
Για σένα ανόητο τενεκεδένιο παιδί.