στα δάχτυλα σου παίζει ένα μικρό μολυβάκι
χαράζει ένα χάρτινο μικρό ανθρωπάκι
....Με ένα
Διαβήτη τριπλό, μικρό αστρολάβο
στον νου σου το χάραξες μπροστά σου σα σκλάβο
τα άκρα του πράσινα, τα χείλια του μαύρα
τεθλασμένο χαμόγελο, φτωχό από χάδια
κι όμως χορεύει!
Με χέρια ακίδες σε σκόρπια σημεία
μάτια κουκίδες και μύτη τελεία
σα φτωχό ποιηματάκι με χαμένη ουσία
μα μ'αγάπη γεμάτο σε σένα θυσία
Το ξεχνάς και....
ξεφτίζει θολώνει, σε δύο διαστάσεις
περνάνε οι σελίδες των στριπ που διαβάζεις
μια γόμα το γδέρνει, το χρώμα του χάνει
μουτζούρα θα γίνει... είναι λίγο...δεν φτάνει.
Και-
εκεί στον κρότο της λάμψης του έργου μιας τέχνης
ενώ ποτέ σου δεν ξέρεις τι θέλεις να έχεις
κλεισμένο θα μείνει στα φύλλα του μπλοκ σου
ένα χάρτινο πλάσμα φτιαγμένο δικό σου
μα εγώ-
ξέρω την ψυχή του, για σένα ανοίγει
αντί να γίνει σαΐτα να πετάξει-να φύγει
ακόμα
περιμένει να γυρίσει η σελίδα
να δει των ματιών σου αυτήν την ακτίνα
ο γραφίτης να λιώσει, να πάρει φωτιά
καλύτερα καμένο...
παρά πνιγμένο...
ξανά...στη μοναξιά.
Tin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα εξεταστεί και θα αγνοηθεί.