Η βροχή

Πέφτεις

Δεν μπορώ να σε κρατήσω το ξέρεις;
Σου φωνάζω και σβήνεις την φωνή μου-πεθαίνω-το ξέρεις; 

Κομπιάζω και χάνεσαι στα άπειρα μικρά σου πρίσματα.
Τα χρισματά σου-με πνίγουν το ξέρεις;
Κι ανοίγουν τα μάτια μου στα σύννεφα σου και πάλι μισεύεις.
Τρέμω με βλέπεις;
και η κιμωλία μου γράφει τα λόγια μου αχνά και τα παίρνεις...
τα πετάς...
Σου μιλάω, ποια είναι η γλώσσα που καταλαβαίνεις;
Να σταματήσω να τρέχω για σενα-να κρυφτώ-να μη με ξέρεις;
Απλώνω τα χέρια ψηλά για να δεις, τον μαυροπίνακα που γράφει το όνομά σου-μα η ίδια σκηνή ξανά και φεύγεις.
Ζητιάνος-επαίτης.
Έγινα για σένα που λείπεις
και φέρεις
τους κόσμους των άστρων
στα μάτια σου μεσα-
Σ αγαπώ ρε... το ξέρεις;

Tin 


Ποτέ δεν αλλάζεις.
με τον ίδιο ρυθμό
μόνο φωνάζεις-να φύγω απο δω
θέλω να πέσω μαζί σου-να ντυθώ το φιλί σου
Κι όμως δεν είμαι τέτοιος εγώ

...μου φαίνεται λίγο-κι εγώ δεν χορταίνω
όλο μ' αφήνεις-να περιμένω(γαμώτο σαπίζω-βαραίνω)
ξανά να σε δω...
αυτός είναι πάνω κι εγώ είμαι εδώ κι όλο τον διώχνεις-τον μαζεύω εγώ
βρίζει τον ήλιο, κλωτσάει τον αέρα και μιλάει για 'σένα ηλιόλουστη μέρα.
και τι να του πω; "στα ίδια κι εγώ"; να πω σ' αγαπώ;
που τρέχω στους δρόμους μην σε χάσω λεπτό;
κάθε που πέφτεις...αυτός γίνομαι εγώ.
θέλω να υπάρχω όπου υπάρχεις στη γη ή στον ουρανό.

 and...the scarecrow