Γράψε σου λέω, αράδιασε γραμμές.
Με λίγο από ζωή...με λίγο ψέμα δηλαδή.
Γιατί δεν μπορείς να τρέξεις.
Ανάθεμά σε γράψε.
και κάψε όλες τις σκέψεις σου.
Πες την αλήθεια πως βαρέθηκες να περιμένεις τις βροχές.
Να χάνονται οι ήχοι και μόνο απ τα παράθυρα να τις ακούς.
Φτιάξε ένα παραμύθι.
Δώσε τριπλά νοήματα στις λέξεις
ένα για εκείνη
ένα που σβήνει
Κι ένα για σένα
Χάδι να γίνει, τσιμπιά στο λαιμό, απάτη χαμόγελου που φθίνει.
Σήκωσε τα μανίκια σου που σε ενοχλούν.
Στείλε στο διάολο τις διαταγές σου, τις αποφάσεις σου.
Μόνο ερημιά για έρημους που ζουν για μια φορά ορίζουν.
Πες "μου λείπει" κι ας είναι ασήμαντο.
Ζυγίσου στον καθρέφτη σου.
κοίτα την αντανάκλαση
και γράψε ανάθεμά σε
Χωρίς όρια και παρορμήσεις.
Την αλήθεια ρε.
Δεν ξεχνάς μωρέ.
Δεν μπορείς να ξεχάσεις.
Ζεις μες το καρναβάλι των σκιών της.
Αυτό είχες κι αυτό σου μεινε...γράψε!
Σβήσου από πάνω σου, ξεθωριάσου και γίνε μελάνι
Πες το...
Είσαι αυτή, που φευγαλέο βλέμμα από περαστικούς, δεν τ' άφησες να μην γυρίσει να σε ξανακοιτάξει. Σαν να έχασαν τα μάτια στιγμή, και τραβιούνται μόνα τους πίσω...μην τύχει και χάσουν κάτι, που δεν θα το ξαναδούν.
Tin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα εξεταστεί και θα αγνοηθεί.