ημερολόγιο catastrώματος

Όταν στερεύεις από έντονα συναισθήματα μόνο αηδίες μπορείς να γράψεις.
Τύπου...
κάποιου τύπου ανησυχίες,
ασυναρτησίες,
στερεοτυπίες και αρκετές -ίες που οδηγούν σε -ώματα. Εκτρώματα - αόματα.
Μια παύση να θυμηθώ γιατί  η γραφή θέλει δύο.
Συγχωρήστε με μα αν δεν ταράξεις τα νερά σου, ζωή-γραφή δεν έχει. Στα ίδια θα μένεις και ψυχή βαθιά με ριγμένη άγκυρα στο πουθενά. Πόσα να γράψεις για τους ήλιους και τα φεγγάρια και τα πουλιά αν δεν έχουν χρώματα και τα παρατηρείς μέσα από τα κυάλια σου;
Αυτά μέχρι εδώ.

Στο κλισέ "θυμάμαι", προς τιμήν μιας vanitas

Λίγο, να μιλήσεις. Μέχρι να σου κλείσει η νύχτα το στόμα.
Να αφήσεις ανοιχτά τα συρτάρια να ξεχυθούν οι σκέψεις σου
να πάρεις και δυο κενές ανάσες
να πουν την ίδια ιστορία την χθεσινή
ναι...αυτήν την μισοτελειωμένη
που λίγο σε πονά και λίγο σε αρρωσταίνει.
οπού καθάρισες...
και κάτω απ το χαλί την έσπρωξες όλη τη βρωμιά.
Δικαίωμά σου... μαγκιά σου...
και σήμερα τον έκρυψες τον ήλιο σου,
βγήκαν τα αστεράκια σου.  


Tin

.