Ρισπέκτ

Να μια ωραία λέξη, σεβασμός.
Τόσο βιασμένη. Κακομεταχειρισμένη στα πέρατα της σκέψης.
Χιλιολανθασμένα ειπωμένη-υπομένει σκοτωμένη ποτέ της διδαγμένη.
Δεν είναι η ηλικία. Δεν είναι η γνώση, ούτε το χρήμα για να τον απαιτήσει
(...να τον απαιτήσει;...εδώ γελάμε)
Ίσως λιγάκι τα δύσκολα βιώματα και η παιδεία απλά να τον εννοήσουν, μα δεν φτάνουν μόνο αυτά.

Αλλαγή σκέψης και ένα παραλήρημα.

Σεβάσου με.
Εμένα... κι όχι αυτό το εμένα των γύρω μου
Χωρίς να φέρεις κάποια ευθύνη.
Με αξιοπρέπεια.
Με συναίσθηση.
Με αγάπη αναπόδοτη.
Χωρίς αντάλλαγμα.
Χωρίς την οπτική σου.
Χωρίς τα ιδανικά σου.
Άνευ του που πιστεύω
Πρώτα σαν άνθρωπο.
Μετέπειτα σαν φίλο και μην ανησυχείς, για αυτό θα εξελιχθώ.
Από τι;
Μα...από το σεβασμό σου.
Τον ένα και μοναδικό σου.
Με δύναμη ρε.
Στα μάτια σου.
Με την ψυχή σου.
Ακόμα και με το κορμί σου.
Το ποιος/α είμαι ή έγινα.
και τα λάθη μου...
αυτά ακόμα περισσότερο
Μην σταματήσεις όμως, πόλεμος είναι καθημερινός που τέλος δεν έχει.
Σεβάσου με.
Κι αν δεν μπορείς,
άμα προσπάθησες και δεν μπόρεσες...
με σεβασμό να φύγεις...

Φορ ρισπέκτ