Φάρος

              Φάρος

Της νυκτός τ’ άστρα κλέβεις, άδειο βλέπω ουρανό,

πες σε ποιό θεό πιστεύεις και σ’ αρέσει που πονώ.

Δίπλα σου όταν στέκω, τρέμω, σαν μικρό να ’μαι παιδί

και στο νου μου ένα έχω, των χειλιών σου το φιλί.

Οδηγός και φώς να γίνεις, φάρος πέρα στα ανοιχτά,

μονοπάτι να μου δείχνεις, μες τα σκοτεινά νερά.

Μια ματιά να μου χαρίσεις, να μου γιάνουν οι πληγές,

με το γέλιο να σιωπήσεις, του μυαλού μου τις φωνές.

Μην βιαστείς να με αλλάξεις, μην βιαστείς να μ’ αρνηθείς,

με το ζόρι να μην ψάξεις, ελαττώματα να βρεις,

μυστικά κρυφά δεν έχω, παραμύθια με κακούς,

απ’ τα ψέματα απέχω, άλλων λόγια μην ακούς.

Ένα θέλω, μην θυμώνεις, να ’σαι πλάι μου εδώ,

με χαρά να συμπληρώνεις, της καρδιάς μου το κενό,

με το χέρι μου ν’ αγγίζω, του κορμιού σου την υφή,

όνειρα να ζωγραφίζω, για μια όμορφη ζωή.

Αν τις τύψεις αγκαλιάσεις, μέρες άσχημες σα ’ρθουν,

πάνω μου να ξαποστάσεις, όλα πάλι να χαθούν

κι αν τα λόγια δε θυμάσαι, αν η μνήμη σου χαθεί,

θα ’μαι δίπλα μην φοβάσαι, να στα πω απ’ την αρχή.

Πίσπηρας