Το πιό άγριο ναρκωτικό ο έρωτας, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ, απεξάρτηση απο αυτόν...
Tin
____∞____
Μικρές αυτοτελείς σκέψεις λοιπόν στη στάση μιας γραφής, απλής, ασύνδετης και ημιτελής.
Με ότι παρέχει η ψυχή, η καρδιά και η συνείδηση του νου. Λογάκια σαν κομμένα χαρτάκια σε φιέστα καρναβαλιού.
Φωνές,τρέξιμο,ξόδεμα,δύσκολο χώνεμα, επελάσεις, απελάσεις και κανείς δεν γνωρίζει που θα φτάσεις.
Όλα αυτά βεβαίως ριμάρουνε μα αποτελούνε την πραγματικότητα, που να πω την αλήθεια μου, με έχει μπουχτίσει και ψήνομαι να απέχω.
Χτυπάει πάλι άνοιξη εντός.
φορ σάμθινγκ λονγκ φοργκότεν...
____∞____
Ίσως να ψάχνω μια καρδιά.
Που να 'ναι μαύρη σαν τα ρούχα της, μα να χτυπάει, ε!
Με ότι παρέχει η ψυχή, η καρδιά και η συνείδηση του νου. Λογάκια σαν κομμένα χαρτάκια σε φιέστα καρναβαλιού.
Φωνές,τρέξιμο,ξόδεμα,δύσκολο χώνεμα, επελάσεις, απελάσεις και κανείς δεν γνωρίζει που θα φτάσεις.
Όλα αυτά βεβαίως ριμάρουνε μα αποτελούνε την πραγματικότητα, που να πω την αλήθεια μου, με έχει μπουχτίσει και ψήνομαι να απέχω.
Χτυπάει πάλι άνοιξη εντός.
φορ σάμθινγκ λονγκ φοργκότεν...
____∞____
Ίσως να ψάχνω μια καρδιά.
Που να 'ναι μαύρη σαν τα ρούχα της, μα να χτυπάει, ε!
...εκπτώσεις δεν κάνουμε.
Να 'χει στραβή περίοδο κίνησης αίματος στις αρτηρίες,να μου προκαλεί νευροαρρυθμίες.
Δεν ξεπουλάμε εδώ.
Δεκάρα δε δίνω για το χόουλ πάκιτζ, μα σαν λιποθυμήσει, μετά το ανεβοκατέβασμα χιλίων ορόφων, να πέσει πάνω μου.
Τα παζάρια αλλού.
Να χει σπίρτα και βενζίνη-νου να με παίζει και άμα της γουστάρει να κάνει μπάμ καλό...χολιγουντιανό.
Το τζάμπα πέθανε κι αυτό.
Στα δέκα δευτερόλεπτα απ τον χρόνο της που θα ξοδέψει να διαβάσει τα μάτια μου, να καταλάβει ότι της λέω σε ψάχνω, σε ζητάω. Σκόντο δεν κάνεις στα νοήματα.
...και με ένα γλυκόπικρο ντράμα από πούστικο κάρμα να με ξεκινήσει σαν σπινθήρας στο jump start μου, να νιώσω λίγο οικεία, μια ενθαλπία, σαν μάθημα φυσικής κι όχι χημεία.
Αυτά και τίποτα άλλο.
Η σκόνη από το σκούπισμα μπήκε κι αυτή κάτω από το χαλί κι εδώ στον λόφο που σηκώθηκε θα κάτσω στην ίδια στάση με τα χέρια μου να αγκαλιάζουν τα πόδια μου.
κι απ' αφορμή ένα σκουπιδάκι που μπήκε στα μάτια μου και με θόλωσε, να ρομαντέψω λίγο.
Πέθανα στο τσιγάρο μου σήμερα, έτσι χωρίς λόγο.
Ακόμα το θέλω....ίσως γιατί κάθε που ανασαίνω την βρώμα αυτή, έχω μια παρέα να μου δώσει κουράγιο και λίγη ψεύτικη μαγκιά σαν συναντήσω αυτό το υπέροχο σου το "εσύ".
φορ α μέμορι
____∞____
Σήμερα θα μιλήσουμε για στάσεις.
Ίσως πούμε και για στάσεις ζωής.
Θα αποφύγουμε τις πρόστυχες στάσεις και θα δούμε και τον Σίμωνα να αποχωρεί αγέρωχος και βράχος από κάποιο όρος που βρίσκετε ανεβασμένος.
Ίσως στάσεις για χάριν μιας αγάπης και κάποιου προσανατολισμού.
Είναι σίγουρο πως δεν θα μιλήσουμε για την δικιά μου στάση που δεν περνάει λεωφορείο διότι προς το παρόν εδρεύει σε λιμάνια και μαρίνες και θα περάσουμε στο δια ταύτα μπας και ταυτιστούμε.
Μια στάση εδώ.
Εδώ ε.
Όχι λίγο πιο πέρα.
Ψιτ ε; ούτε μισό μέτρο.
Γιατί αύριο θα γίνει ένα,μετά δέκα και στο τέλος θα χαιρετιόμαστε με βιντεοκλιση και θα χάσουμε την κλίση μας.
Ποια κλίση; αυτή που φαντάζομαι πως κάνει το μέτωπο σου κολλητά με το δικό μου σε μια υπόσχεση φιλιού...
Για τα καλά ανοίξαμε και απλώσαμε τα σταντ μας, πειράξαμε τα στάνταρ μας και ακούμε μουσικές ελαφρές για να περάσει μια νύχτα, ακόμα μια νύχτα με εμάς, χωρίς εμάς και με μια απαίσια,απαισιότατη μοναχικότητα παύλα μοναξιά...
φορ α στάσις
____∞____
Αποτυχία θεωρώ πως είναι, όταν οι λέξεις, που ξαναδιαβάζονται, δεν έχουν την ίδια γεύση στο νου, με την πρώτη τους γραφή.Σβήνοντας αφήνεις μεν τον ακατέργαστο όμορφο εαυτό του γραφέα και τις ευχάριστες(μπορεί και λίγο επίπονες), θυμίσεις-αναμνήσεις μα σε καταβάλει το συναίσθημα-έναυσμα, να ξαναγράψεις.
Επιτυχία είναι να ξανακάνεις κατά την γνώμη μου,το ίδιο λάθος, με πιο όμορφο τρόπο.Γιατί τα λάθη και τα συντακτικά και τα πραγματικά είναι οι μικρές ατέλειες που κάνουν μια φτωχή ζωή, πλούσια και ενδιαφέρουσα.
Είναι σύντομο το χρονικό εύρος της ζωής.Λίγοι σε θυμούνται για τα υπέρ σου(τα οποία είναι προϊόντα ανταγωνισμού)μα πολλοί περισσότεροι για τις αδυναμίες σου και τα παραστρατήματα-βήματα σου.
Γιατί ο κοινός νους πάντα θέλει την εύκολη σκέψη,
εύκολα θύματα,
εύκολες καταστάσεις,
εύκολους δρόμους,
εύκολα πράγματα,
απλά και εύκολα των εύκολων.Simplicity(λατρεύω την αγγλική γλώσσα,είναι εύκολη και απλή)
Έχοντας την δυνατότητα να αποτυπώσεις την σκέψη σου με λέξεις, πάντα τίθεται το θέμα αν η ίδια η σκέψη σου είναι σωστή και αν παρουσιάζεται με τον τρόπο που επιθυμείς.Πολλές φορές χάνεσαι και είναι αυτό που έχει στην ουσία το μοναδικό ενδιαφέρον.Ένα παράδειγμα.
Το "έχασα τον δρόμο στην ζωή μου" συμπληρώνεται με το "η ζωή όμως έχει αμέτρητα μονοπάτια". Με έναν πολύ απλό συσχετισμό λοιπόν επιτυχία είναι η αποτυχία και το αντίστροφο.
Ίσως αυτό μου επιτρέπει να σκεφτώ οτί η βλακεία και η σοφία,έχουν πάντα την ίδια κατάληξη.
Αλλού χάθηκα πάλι...
φορ τζένεραλ
____∞____
Οι μάσκες που φοράνε οι άνθρωποι ζυγίζουν τόσο πολύ.. ίσως κάποιες στιγμές το βάρος ενός ολόκληρου πλανήτη.
____∞____
Φεύγουν σιγά σιγά και χάνονται οι αναμνήσεις, ξαναγράφονται, σβήνονται, λησμονούνται, αγνοούνται κι ας λέμε πως δεν ξεχνάμε. Οι άσχημες είναι σίγουρο το ο,τί πεθαίνουν. Οι όμορφες αυτές που γλυκά πονάνε, που φέρνουνε συγκινήσεις, ξέρουν, πως σε κάθε αναθύμηση τους θα χάσουν κι ένα κομμάτι τους. Σαν κείμενα και τραγούδια θα κουράσουν το μυαλό στην επανάληψη και θα διωχθούν από τις προτιμήσεις αυτού του κοριτσιού που το λένε σκέψη.
Φεύγουν με το χρόνο και χάνονται οι αναμνήσεις. Φεύγουν με το γλυκόπικρο το drama τους αφήνοντας checkpoints σε σχήμα βελονί.
Ξανά με ένα μικρό ρομαντικό μολυβάκι θα γραφτούν καινούργιες τσίλικες ιστοριούλες νοητά στον ουρανό για μικρά και μεγάλα παιδάκια.
Παραμυθάκια με το ίδιο ζουμί,
λιγάκι από ζωή,
χωρίς τα ίδια λόγια
σε απόχρωση ξεθωριασμένου μελανί
αυτό που σιγοσβήνει σε τούτο το χάρτι....
από τη λέξη "μελανί"
____∞____
Δύσκολες σκέψεις σήμερα...μα ευτυχώς όχι ακατόρθωτες.Ο τρόπος επεξεργασίας τους είναι απλός άν και άργησα πολύ να τον μάθω.
Ανασαίνεις τον αέρα περισσότερο.Μιλάνε περισσότερο το μάτια σου. Σωπαίνεις όταν αρχίζεις να μιλάς πολύ και χύνεσαι μέσα στους ανθρώπους όταν νιώθεις το σκοτάδι να σε καταβάλει.
Θυμάσαι αυτόν/αυτήν που κοιμάται στο νου σου.Ίσως να κάνεις και ένα τσιγάρο,ίσως να στείλεις και ένα μήνυμα,να πεις ένα γειά..
Απλά,λιτά όμως, φοράς την μπλούζα σου και φεύγεις.
Είναι που δεν σε ενδιαφέρει αυτού του είδους η ζωή με δήθεν λόγια και συνεργασίες
και έχεις ανάγκη να αποχωρήσεις...
Αυτό κι εγώ κάνω.Άσχετο μα...
Θα θελα να μου έλεγες κάποια στιγμή τι κάνουνε τα δικά σου μάτια ο δικός σου αέρας
Αυτά.
____∞____
Αχ αυτό το μυαλό. Άρρωστο είναι απ τη φύση του ή μάχεται να αναιρέσει τις ίδιες του τις λειτουργίες; Η πάλι το ότι μάχεται σε έναν άνισο πόλεμο, με την ίδια του την υπόσταση, άρρωστο αυτό το κάνει;
φορ ντίας
____∞____
Η αγάπη είναι διάφανη
ποτέ της ορατή
το φως την διαπερνάει
και πως να κοιμηθεί;
πάντα της ξ αγρυπνάει
σκέφτεται, χτυπάει
και εύκολα σου χαρίζεται γιατί είναι πάντα εκεί
θες...
Να 'χει στραβή περίοδο κίνησης αίματος στις αρτηρίες,να μου προκαλεί νευροαρρυθμίες.
Δεν ξεπουλάμε εδώ.
Δεκάρα δε δίνω για το χόουλ πάκιτζ, μα σαν λιποθυμήσει, μετά το ανεβοκατέβασμα χιλίων ορόφων, να πέσει πάνω μου.
Τα παζάρια αλλού.
Να χει σπίρτα και βενζίνη-νου να με παίζει και άμα της γουστάρει να κάνει μπάμ καλό...χολιγουντιανό.
Το τζάμπα πέθανε κι αυτό.
Στα δέκα δευτερόλεπτα απ τον χρόνο της που θα ξοδέψει να διαβάσει τα μάτια μου, να καταλάβει ότι της λέω σε ψάχνω, σε ζητάω. Σκόντο δεν κάνεις στα νοήματα.
...και με ένα γλυκόπικρο ντράμα από πούστικο κάρμα να με ξεκινήσει σαν σπινθήρας στο jump start μου, να νιώσω λίγο οικεία, μια ενθαλπία, σαν μάθημα φυσικής κι όχι χημεία.
Αυτά και τίποτα άλλο.
Η σκόνη από το σκούπισμα μπήκε κι αυτή κάτω από το χαλί κι εδώ στον λόφο που σηκώθηκε θα κάτσω στην ίδια στάση με τα χέρια μου να αγκαλιάζουν τα πόδια μου.
κι απ' αφορμή ένα σκουπιδάκι που μπήκε στα μάτια μου και με θόλωσε, να ρομαντέψω λίγο.
Πέθανα στο τσιγάρο μου σήμερα, έτσι χωρίς λόγο.
Ακόμα το θέλω....ίσως γιατί κάθε που ανασαίνω την βρώμα αυτή, έχω μια παρέα να μου δώσει κουράγιο και λίγη ψεύτικη μαγκιά σαν συναντήσω αυτό το υπέροχο σου το "εσύ".
φορ α μέμορι
____∞____
Σήμερα θα μιλήσουμε για στάσεις.
Ίσως πούμε και για στάσεις ζωής.
Θα αποφύγουμε τις πρόστυχες στάσεις και θα δούμε και τον Σίμωνα να αποχωρεί αγέρωχος και βράχος από κάποιο όρος που βρίσκετε ανεβασμένος.
Ίσως στάσεις για χάριν μιας αγάπης και κάποιου προσανατολισμού.
Είναι σίγουρο πως δεν θα μιλήσουμε για την δικιά μου στάση που δεν περνάει λεωφορείο διότι προς το παρόν εδρεύει σε λιμάνια και μαρίνες και θα περάσουμε στο δια ταύτα μπας και ταυτιστούμε.
Μια στάση εδώ.
Εδώ ε.
Όχι λίγο πιο πέρα.
Ψιτ ε; ούτε μισό μέτρο.
Γιατί αύριο θα γίνει ένα,μετά δέκα και στο τέλος θα χαιρετιόμαστε με βιντεοκλιση και θα χάσουμε την κλίση μας.
Ποια κλίση; αυτή που φαντάζομαι πως κάνει το μέτωπο σου κολλητά με το δικό μου σε μια υπόσχεση φιλιού...
Για τα καλά ανοίξαμε και απλώσαμε τα σταντ μας, πειράξαμε τα στάνταρ μας και ακούμε μουσικές ελαφρές για να περάσει μια νύχτα, ακόμα μια νύχτα με εμάς, χωρίς εμάς και με μια απαίσια,απαισιότατη μοναχικότητα παύλα μοναξιά...
φορ α στάσις
____∞____
Αποτυχία θεωρώ πως είναι, όταν οι λέξεις, που ξαναδιαβάζονται, δεν έχουν την ίδια γεύση στο νου, με την πρώτη τους γραφή.Σβήνοντας αφήνεις μεν τον ακατέργαστο όμορφο εαυτό του γραφέα και τις ευχάριστες(μπορεί και λίγο επίπονες), θυμίσεις-αναμνήσεις μα σε καταβάλει το συναίσθημα-έναυσμα, να ξαναγράψεις.
Επιτυχία είναι να ξανακάνεις κατά την γνώμη μου,το ίδιο λάθος, με πιο όμορφο τρόπο.Γιατί τα λάθη και τα συντακτικά και τα πραγματικά είναι οι μικρές ατέλειες που κάνουν μια φτωχή ζωή, πλούσια και ενδιαφέρουσα.
Είναι σύντομο το χρονικό εύρος της ζωής.Λίγοι σε θυμούνται για τα υπέρ σου(τα οποία είναι προϊόντα ανταγωνισμού)μα πολλοί περισσότεροι για τις αδυναμίες σου και τα παραστρατήματα-βήματα σου.
Γιατί ο κοινός νους πάντα θέλει την εύκολη σκέψη,
εύκολα θύματα,
εύκολες καταστάσεις,
εύκολους δρόμους,
εύκολα πράγματα,
απλά και εύκολα των εύκολων.Simplicity(λατρεύω την αγγλική γλώσσα,είναι εύκολη και απλή)
Έχοντας την δυνατότητα να αποτυπώσεις την σκέψη σου με λέξεις, πάντα τίθεται το θέμα αν η ίδια η σκέψη σου είναι σωστή και αν παρουσιάζεται με τον τρόπο που επιθυμείς.Πολλές φορές χάνεσαι και είναι αυτό που έχει στην ουσία το μοναδικό ενδιαφέρον.Ένα παράδειγμα.
Το "έχασα τον δρόμο στην ζωή μου" συμπληρώνεται με το "η ζωή όμως έχει αμέτρητα μονοπάτια". Με έναν πολύ απλό συσχετισμό λοιπόν επιτυχία είναι η αποτυχία και το αντίστροφο.
Αλλού χάθηκα πάλι...
φορ τζένεραλ
____∞____
Οι μάσκες που φοράνε οι άνθρωποι ζυγίζουν τόσο πολύ.. ίσως κάποιες στιγμές το βάρος ενός ολόκληρου πλανήτη.
____∞____
Φεύγουν σιγά σιγά και χάνονται οι αναμνήσεις, ξαναγράφονται, σβήνονται, λησμονούνται, αγνοούνται κι ας λέμε πως δεν ξεχνάμε. Οι άσχημες είναι σίγουρο το ο,τί πεθαίνουν. Οι όμορφες αυτές που γλυκά πονάνε, που φέρνουνε συγκινήσεις, ξέρουν, πως σε κάθε αναθύμηση τους θα χάσουν κι ένα κομμάτι τους. Σαν κείμενα και τραγούδια θα κουράσουν το μυαλό στην επανάληψη και θα διωχθούν από τις προτιμήσεις αυτού του κοριτσιού που το λένε σκέψη.
Φεύγουν με το χρόνο και χάνονται οι αναμνήσεις. Φεύγουν με το γλυκόπικρο το drama τους αφήνοντας checkpoints σε σχήμα βελονί.
Ξανά με ένα μικρό ρομαντικό μολυβάκι θα γραφτούν καινούργιες τσίλικες ιστοριούλες νοητά στον ουρανό για μικρά και μεγάλα παιδάκια.
Παραμυθάκια με το ίδιο ζουμί,
λιγάκι από ζωή,
χωρίς τα ίδια λόγια
σε απόχρωση ξεθωριασμένου μελανί
αυτό που σιγοσβήνει σε τούτο το χάρτι....
από τη λέξη "μελανί"
____∞____
Δύσκολες σκέψεις σήμερα...μα ευτυχώς όχι ακατόρθωτες.Ο τρόπος επεξεργασίας τους είναι απλός άν και άργησα πολύ να τον μάθω.
Ανασαίνεις τον αέρα περισσότερο.Μιλάνε περισσότερο το μάτια σου. Σωπαίνεις όταν αρχίζεις να μιλάς πολύ και χύνεσαι μέσα στους ανθρώπους όταν νιώθεις το σκοτάδι να σε καταβάλει.
Θυμάσαι αυτόν/αυτήν που κοιμάται στο νου σου.Ίσως να κάνεις και ένα τσιγάρο,ίσως να στείλεις και ένα μήνυμα,να πεις ένα γειά..
Απλά,λιτά όμως, φοράς την μπλούζα σου και φεύγεις.
Είναι που δεν σε ενδιαφέρει αυτού του είδους η ζωή με δήθεν λόγια και συνεργασίες
και έχεις ανάγκη να αποχωρήσεις...
Αυτό κι εγώ κάνω.Άσχετο μα...
Θα θελα να μου έλεγες κάποια στιγμή τι κάνουνε τα δικά σου μάτια ο δικός σου αέρας
Αυτά.
____∞____
Αχ αυτό το μυαλό. Άρρωστο είναι απ τη φύση του ή μάχεται να αναιρέσει τις ίδιες του τις λειτουργίες; Η πάλι το ότι μάχεται σε έναν άνισο πόλεμο, με την ίδια του την υπόσταση, άρρωστο αυτό το κάνει;
φορ ντίας
____∞____
Η αγάπη είναι διάφανη
ποτέ της ορατή
το φως την διαπερνάει
και πως να κοιμηθεί;
πάντα της ξ αγρυπνάει
σκέφτεται, χτυπάει
και εύκολα σου χαρίζεται γιατί είναι πάντα εκεί
θες...
αγνόησέ την...
μα θα φύγει και αυτή...
φορ α κονβ
____∞____
Κάποτε έμενα σε ένα κουτί.
Που το έλεγα κελί.
Είχε τρεις τοίχους και έλειπε το ταβάνι
και δεν μπορούσα να ξεφύγω μην τύχει και δεν φτάνει
μια αλυσίδα χάρτινη,
ο ίδιος μου ο εγωισμός,
μην τύχει και πεθάνει
εγώ κι εγώ ήμασταν πολλοί
στενάχωρα στενοί
και σαν να μην έφτανε αυτό μπαστακωθήκαν διερχόμενοι
απ τις ιδέες τους περιπλανώμενοι
πλανώμενοι επιθυμιών και μόνο από τα θέλω τους ορμώμενοι
είχε συνωστισμό
και τι να κάνω...ντράπηκα...
φορ α κονβ
____∞____
Κάποτε έμενα σε ένα κουτί.
Που το έλεγα κελί.
Είχε τρεις τοίχους και έλειπε το ταβάνι
και δεν μπορούσα να ξεφύγω μην τύχει και δεν φτάνει
μια αλυσίδα χάρτινη,
ο ίδιος μου ο εγωισμός,
μην τύχει και πεθάνει
εγώ κι εγώ ήμασταν πολλοί
στενάχωρα στενοί
και σαν να μην έφτανε αυτό μπαστακωθήκαν διερχόμενοι
απ τις ιδέες τους περιπλανώμενοι
πλανώμενοι επιθυμιών και μόνο από τα θέλω τους ορμώμενοι
είχε συνωστισμό
και τι να κάνω...ντράπηκα...
πήρα κι ένα μαχαίρι και σκότωσα το εγώ
πάλι όμως δεν χωράγαμε, τραβήξαμε λαχνούς
και με μισό το μάτι τους
στραβά πως με κοιτάζανε
με διώξαν, με πετάξανε
και ότι απέμεινε στο τέλος
πάλι όμως δεν χωράγαμε, τραβήξαμε λαχνούς
και με μισό το μάτι τους
στραβά πως με κοιτάζανε
με διώξαν, με πετάξανε
και ότι απέμεινε στο τέλος
τους είπε...ευχαριστώ
ένα ευτυχισμένο πιά
ευχαριστώ
φορ γουατέβερ..
____∞____
Προς υπεράσπισην. Όσες φορές κι αν φώναξα στους τοίχους μου πως έχω δίκιο,καμιά φορά δεν γύρισε ο ήχος πίσω. Ίσως λοιπόν να έχω άδικο. Σφυριά η βαριοπούλες που θέλουν χέρια δυνατά,αδυνατώ να έχω..και περίσσεψε μόνο η φωνή.
Αυτή η φωνή που θέλει απλά να πει κάτι,έτσι από αντίδραση στα τσιμεντένια συναισθήματα των ανθρώπων.
Φορ δε ντιφένσιςζ
____∞____
Σαν χιλιάδες κουρέλια, δεμένα στην ουρά ενός χαρταετού που ανεμίζουν τρεμοπαίζουν τόσο ψηλά στον ουρανό.Τόσο ευτυχισμένα...
Έτσι μόνο μπορώ να δώ, αν ευτυχισμένος είμαι ή υπήρξα...μα ποτέ δυστυχώς την πτήση ενός χαρταετού.
Σαν μπω στην αποθήκη, για ακόμα μια χρονιά που δεν φύσηξε αέρας, θα περιμένω απλά να φυσήξει απ' το παράθυρο κάποιο αεράκι για να νιώσω σ όλα τα εκατομμύρια των κλωστών μου ρίγη.
φορ χάπινες
____∞____
Για μένα όταν το είπανε, δεν με πείραξε ποτέ. Μπορώ να πω ότι με κολάκεψε. Στην αρχή με τίμησε και μετά με ευχαρίστησε. Μα για φίλο μου...με τόσο κόπο φίλο μου...με τόσο πόνο φίλο μου. Όχι. Με θυμώνει ακόμα. Αγαπώ τους ανθρώπους για τα συναισθήματά τους, όχι για τις ταιριασμένες λογικές τους και σίγουρα όχι για τις λογικές μιας άθλιας μικροκοινωνίας που χωλαίνει από παντού. Δεν με νοιάζουν τα λεφτά, για αυτό έχω ακόμα όσα χρειάζομαι. Ίσως και περισσότερα. Δεν με νοιάζει το φαίνεσθαι γιατί εντός μου ανθίζουν όμορφες λέξεις-εικόνες κι αυτές μόνο φαίνονται. Με νοιάζουν μόνο οι άνθρωποι μου.
φορ μάντνες
____∞____
ώώώ ποια τέρατα ζουν ενώ περπατάει
στα χνάρια που αφήνει ποτάμι κυλάει
οι δαίμονες σκέψεις φοβούνται και τρέχουν
τα χέρια του δείχνουν το τι να προσέχουν
ο κόσμος νομίζει πως είναι κακόόός
μα κάτω απ΄τα γένια γελάει γλυκός
τα πάθη του ξέρει το νου του μαλώνει
σα να 'δωσε όρκο ποτέ να πληγώνει
προσέχει το βάδισμα κρύβει τον ίσκιο
κι ας ξέρει το λάθος μοιράζει το δίκιο
και έξω απ το θώρακα στέκει η καρδιά
γιατί έτσι τον έφτιαξε ο κόσμος απλά...
Το χρώμα της τέφρας φοράει το πετσί του
το χρώμα του πόνου φέγγει η ψύχη του
και πάνω απ'τα σύννεφα μένει η θωριά του
στα αστέρια του κάπου κοιτάει η ματιά του
απ' τα χίλια του μέτρα τα δυο τον νοιάζουν
και σκύβει να πει σε αυτούς που τρομάζουν
- δεν ήρθα εδώ για να ζήσω μονάχος
κι ας μοιάζουν τα μούτρα μου πέτρινος βράχος
μήπως είδατε κάπου, εδώ ένα ποντίκι;
πάλι μου τρύπησε της μπλούζας τη θήκη
εκεί που αγαπάω μου τρώει την καρδιά μου
όλο το χάνω και σπάω τα δεσμά μου
φορ δε κάιντ χάρτιντ τζάιντ
____∞____
please lady luck be on my side.και πόσο ξύλο θέλετε το ξέρετε;
Η τύχη δεν είναι το πιο δύσκολο κορίτσι. Δεν είναι το πλάσμα που σε βαριέται σε φτύνει και φεύγει και σε θυμάται μια φορά στο τόσο.
Είναι το μόνο κορίτσι που σας αγαπά. Πραγματικά σας αγαπά. Είναι η ίδια η θεά της αγάπης. Βεβαίως.
Η τύχη απλά δεν φοράει για όλους δωδεκάποντα και δεν ντύνεται ούτε μοιάζει με την σαρλίζ θερόν.
Όμως είναι αυτή που σ' αγκαλιάζει και σε περιμένει ενώ εσύ την έχεις διώξει και κάνεις στο δρόμο ότι δεν την είδες. Είναι αυτή που στεναχωριέσαι γιατί δεν κοιμήθηκε μαζί σου, αλλά σ έχει πνίξει στα φιλιά και την έχεις αφήσει να κοιμηθεί έξω από την πόρτα σου στις σκάλες και μέσα εσύ μουτζοκλαις πως τάχα δεν την είδες.
...και ακόμα σου χτυπάει το κουδούνι.
...και πάλι θα σε δει στο δρόμο με τις φόρμες της και θα σε παρακαλέσει να πάτε μια βόλτα μαζί(ενώ εσύ θα τη ρωτήσεις που είναι το αυτοκίνητο)
...που σ' αγαπάει ρε μαλάκα(αχ πόσο σ' αγαπάει)
...που αγαπάει την ίδια την ψυχή σου!
...κι είναι δίπλα σου... εκεί... στο μαξιλάρι σου...
φορ γκά(μ)μπλινγκ...
____∞____
Τα ποιήματα είναι
Όταν αμφιβάλλεις ντρέπεσαι και μετά προσβάλλεις τη λέξη.
τη λέξη πονάω.
Που είναι βαριά λέξη.
Δυσκολοχώνευτη.
Που θέλει δύο...να μοιραστεί το χάλι της.
και έχει αντίκρυσμα μονάχα σε ομοίους.
Τους ιδίους, αίτιους της λέξης.
Μα ευτυχώς, που έρχονται κι άλλες μαζί.
Μίλα.
Γύρνα.
Φύγε.
Καλύτερα.
Μα αυτά είναι για μικρά παιδιά.
Είναι που μεγαλώσαμε...και τώρα τι να κάνουμε..
φορ νιου έιτζ νόου πόετρι.
____∞____
Σήμερα φύσηξε μια έμπνευση ανοιξιάτικη, μια κούκλα.
Τ' ορκίζομαι...
να φέρουν οι άνεμοι, μια ακόμα τέτοια σαν κι αυτή
...και θα αρρωστήσω στην αγκαλιά της.
Θα φυσήξω κι εγώ τις σκέψεις μου
στην οσμή της
στην ορμή της
και θα απλώσω ότι έχω νιώσει πιο όμορφο στο χαμόγελό της
φορ α γουισσ
____∞____
Ναι-ναι-ναι.ζούμε την μέρα της μαρμότας γινόμαστε καλύτεροι στο πουθενά, για το τίποτα.
Τόσο προγραμματισμένοι,τόσο ραμμένοι στα μέτρα και στα σταθμά.
Ε και αν κάνουμε λάθος δεν έγινε και τίποτα, θα 'ρθει η μέρα η επόμενη που σαν νεκροί θα ζήσουμε ξανά
Φορ...πικ σαμθινγκ γιορσελφ
____∞____
Πως πήγαινε αυτό;
Οι ιστορίες είναι σαν τα ρούχα.ακριβώς σαν αυτά. Έχουνε χρώμα, πτυχές, ραφή,στυλ και φοριούνται από ανθρώπους διαφορετικούς. Μια ιστορία και μια μπλούζα λέγετε και φοριέται με διαφορετικό τρόπο.
Λόγω της προσκόλλησης στα σώματα,τα ρούχα όπως και οι ιστορίες, κάποιες φορές κουβαλάνε και ένα κομμάτι άυλο των ανθρώπων.
Μια ιστορία ένα παραμύθι που λάτρεψα μικρός ήταν ο γενναίος ραφτάκος.
Αυτό το αγόρι... Μια βελόνα και μια κλωστή είχε.
Τίποτε άλλο..
Φορ τζαστ ε θοτ
____∞____
Φοβάμαι.την τελευταία φορά που ξύπνησα δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ. Δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάχτυλα μου, οι ίδιες λέξεις μου να με μαλώνουν.
"Κοιμήσου" να φωνάζουν
"Μοναξιά τι λένε.. και ας μην μπορείς να πεις ούτε το όνομα της"
Φορ α φιαρ.
____∞____
Φορ μια εντολή της c που δεν χώνεψα ποτέ.
Τσεκ ποιντ σε αυτό το σημείο. Σημαδάκι ιστοριών και μέρη μυστήρια κι όμορφα κάπου μακριά.
____∞____
Να προσπαθείτε όταν επιθυμείτε.
Να πονάτε όμορφα όταν νιώθετε.
Να τρέχετε όταν σας λένε να μείνετε σε ένα σημείο.
Να πέφτετε πάνω σε τοίχους για να τους γκρεμίσετε.γυμνοί και διάφανοι.
Κι αν πληγωθείτε να φοράτε παράσημα τις πληγές σας.
Φορ ολ μάι σαντνες εντ μάι ρικαβερι
____∞____
Μια επιβαλλόμενη αλλαγή διάθεσης σαν από αντίδραση χημική και λόγω καιρού.
Δουλειά μου, δουλειά σου, δουλειά του.
Ε ναι μα ξοδευτείτε και λίγο (με τις δύο έννοιες) δεν θα πάθετε τίποτα...
Αλλά χωρίς τα ρέστα σας...
Γιατί δεν "τα βλέπετε"...
και δεν είναι πόκα εδώ...
και ο τύπος με το ύφος το μπλαζέ μπορεί και να το "παίζει"...
ή να τα "παίζει" στην υποψία πως είναι κάτι απλό, πολύ απλό, ίσως να είναι άνθρωπος. ε;
Θέλω να πω χαμένος στη μετάφραση πως όλοι γύρω κάτι θέλουμε.Το να το προσφέρει κάποιος, έτσι απλά χωρίς αλισβερίσι, δεν είναι κι αμαρτία(τι σιχαμένη λέξη είναι αυτή;).
Δεν σε γέλασε κανένας
ούτε έχει σημασία
ας σε χαρακτηρίσουνε λιγάκι τους..παιδάκι αγαθό.
Δες το σαν αγαθό.
Που λείπει απ τον καθένα..
κι εδώ
δεν είναι εκκλησία ούτε μιλάμε για κάποιον άγνωστο χριστό.
Μιλάμε για τον Χρήστο, τον κάθε χρήστο, που σήμερα, έκανε ένα καλό.
Πολύ ποιητίζω θα πρέπει να το κοιτάξω αυτό
μαζί με άλλα πολλά πράγματα βεβαίως, αλλά την παρούσα στιγμή
...απλά θα κοιμηθώ.
φορ εν άκτ
____∞____
Δεν μπορείς να πολεμήσεις όλους τους δαίμονες σου. Κάποιοι θα φάνε και λίγη από την σάρκα σου. Ίσως και να εγκαταλείψεις ίσως και να συνεχίσεις. Να μείνει πάνω σου ότι, ότι κι αν ζήτησες ότι κι αν έπραξες...το έκανες...δεν το φοβήθηκες.
Φορ α φρεντο(ου)
____∞____
Τι ανόητο; Μια ρόδα είναι και γυρίζει.
Ναι γυρίζει,αλλά γλιστρά. Βγαίνει απ τις στροφές. Είναι από καουτσούκ και φθείρεται.Είναι από ξύλο και σπάει, από μέταλλο και δύσχρηστη λόγω βάρους.
Κι όμως κινείται.Σαν την γη, αλλά πεθαίνει στην τριβή. Τρέχει με μίλια στην ώρα μα δεν στρίβει.
Σαν να μην είναι τέλεια, στην ελλειπτική φθαρμένη της τροχιά, σαν να παράγινε αναλώσιμη.
Εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια προσπαθούμε να τελειοποιήσουμε μια λάθος ανακάλυψη. Διανύσαμε την εποχή που την χρειαζόμασταν και ακόμα εμμένουμε πεισματικά σε αυτήν και κάποιες φορές παίρνουμε εξελικτικές ανάσες, όταν σταματάμε να την χρειαζόμαστε στις πτήσεις μας.
Η ανάγκη ενεργοποιεί το μυαλό να επιφωτιστεί την ανακάλυψη. Η εποχή προχώρα πέρα από τον κοινό νου, το τοπίο αλλάζει συνεχώς μορφή και εμείς ακόμα σκεφτόμαστε πως να "τσουλήσουμε". Διαχωρίζοντας με πανάρχαια πρότυπα το τι χρειάζεται και τι όχι.
Οι ακατάστατες αυτές σκέψεις δεν έχουν βαρύτητα ούτε μπορούν να σοφίσουν φιλικά στο νου.
Ίσως να μην νοείται ανόητο. Ζούμε σε έναν αέναο κύκλο και οι λίγες ελεύθερες σπειρώσεις είναι αυτές που φέρνουνε έναν καλύτερο κόσμο στην ύπαρξη. Οι ελάχιστες αυτές σπειρώσεις από αυτούς που αμφισβητούν τον τροχό καθημερινά στην σκέψη τους. Που τον θωρούν και θεωρούν πως δεν υπάρχει τελειοποιημένος. Η ανα..κάλυψη των αναγκών μας βρίσκεται πέρα από εκεί που βλέπουμε και οι πορείες περνούν τα αδιέξοδα όταν αναπηδάμε η πετάμε προσβάλλοντας την βαρύτητα.
Αν φέρεις στην ζωή, μια δύσκολη, μια ανόητη ιδέα, δοκίμασε την αν μπορεί να πετάξει.Χίλιες φορές θα σου πούνε πως δεν γίνεται. Χίλιες και μία φορές να επιμένεις στον ξοδεμένα άσκοπα χρόνο. Χίλιες και δυο χρειάζονται για να ξανανακαλύψεις έναν καλύτερο τροχό.
φορ ρι-ινβέντινγκ δε γουίλλ δατ σάουντς λάικ δε γουίλ(θέληση)
____∞____
Μικρές αυτοτελείς σκέψεις για ακόμα μια φορά κι ο κόσμος σήμερα σημασία δεν έχει. Δεν έχει αρώματα και η άνοιξη αντιστέκεται. Μπορεί γκρινιάρης να γίνομαι, γιατί θέλω ένα κορίτσι. Μπορεί πικρόχολος να γίνομαι γιατί δεν βλέπω χρώματα .
Μπορεί σημασία να μην έχει τίποτα, μα ελπίδα έχω.
Κι όσο κι αν θέλω να κάψω-να σβήσω τις λέξεις αυτές, πάντα κάτι ζωντανό τις κρατά.
Μια στιγμή
Να πιάσω τον σφυγμό μου
Να αφήσω την συννεφιά
Να ταξιδέψω
____∞____
Εγώ και τα ρομαντικά μου και για να συνέλθουμε λίγο ε;
Im off and im out.
Οι εποχές τελείωσαν που γίνονταν θαύματα
και τα μυστήρια κι αυτά. Ίσως και οι ευχές
and no bitchin about it
Η μέρα η επόμενη επανέρχεται, η μέρα της μαρμότας
τάσεις φυγής...
κι αυτές αυτοτελείς...
εντός.
____∞____
Επιστροφές σήμερα
χωρίς απόδειξη
χωρίς υπόδειξη
με μια νευρική απόληξη
αυτήν που έχει κατάληξη
στους χτύπους της καρδιάς
(το "σου" στο τέλος βάλτο εσύ....)
φορ δε τζέρνει
____∞____
Μανία ρε που την έχουν οι άνθρωποι σαν δουν κάτι να μην τους ταιριάζει να χυμάνε επάνω του να το ...
Σαν όμορφο, να το χαλάσουν.
Σαν άσχημο, να το κρύψουν
Σαν δεν το καταλαβαίνουν, να το χλευάσουν
Σαν δεν είναι δικό τους, να το αποκτήσουν
...και σαν το δουν περίεργο, να το περιφέρουν στο τσίρκο τους.
Τι σας νοιάζει;
Λύσατε τα προβλήματα σας όλα και ψάχνετε να ζήσετε μέσα από άλλα,
θεωρούμενα, δικά σας;
κι αναρωτιέμαι αν χρειάζεται να κάνω, τη σκέψη αυτή, συγκεκριμένη.
φορ νο(ου) φορ
(γενικά όταν απέχεις και δεν θέλεις να έχεις, κάποιων, σκέψεις)
____∞____
Αν με ξαναρωτήσουν τι δουλειά κάνω. Ξέρω πια με σιγουριά τι να απαντήσω. Νηπιαγωγός. Απλά τα δικά μου παιδιά είναι λίγο ιδιαίτερα. Μαλώνουν, καπνίζουν, πίνουν, από τις εκατό λεξούλες που λένε, οι ενηνταεννιά είναι βρισιές και να μην πω σε άλλες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Επίσης μιλάνε μια γλώσσα δική τους.
Είναι τα παιδιά μου όμως. Ένα άναρχο μπουλούκι και το autocorrect γράφει μπουζούκι και σιγά να μην με ακούσουνε και το φέρουνε κι αυτό εδώ.
Είναι τα παιδιά μου και ελπίζω όλες οι εργασιακές σχέσεις να είναι έτσι γιατί όπου κι αν βρισκόμαστε, οφείλουμε, να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Πολύ σοφισμος έχει πέσει και πρέπει να φυτρώσω αλλά δύο μάτια πίσω απ την πλάτη μου και να τραβήξω δύο αυτάκια και μια φαβορίτα (και μετά από ένα φιλάκι βέβαια,μην τα πάρουνε τα κλάματα πανάθεμα τα, που ανάθεμα τα) όσο γράφετε αυτή η αυτοτελής σκέψη.
Φορ ολ δε κίντεργκαρντενς.
____∞____
Ο χρόνος και ο χώρος είναι δυο σιαμαία αδέλφια κολλημένα εκ γενετής στην πλάτη τους, που δεν έχουν δει ποτέ ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Ορίζουν τις ζωές μας, μόνιμα μαλωμένα και λόγω τις αστείας αυτής κατάστασης, περπατάνε στραβά σαν τα καβούρια και την πληρώνουμε εμείς.
φορ νο(ου) μάιντ
____∞____
Όταν ο θεός ήταν μικρός
είδε ένα όνειρο
και τ' όνειρο είχε φως.
Το φως έβγαλε χρώματα.
Τα χρώματα ζωγράφισαν την ίδια την ψυχή.
απ' την ψυχή γεννήθηκε η ζωή
και η ζωή έβγαλε ήχους.
Οι ήχοι ασυγκράτητοι σκαρφίστηκαν την τέχνη
και η τέχνη θέλησε να μοιραστεί
έφτιαξε μουσική
που συνεργάστηκε με την φωνή
μην έρθει κάποτε η νύχτα και η σιωπή.
φορ α γουόρντ γκέιμ
____∞____
Πως θα περάσει το φως αν καλύπτετε απ το μαύρο; θα το απορροφήσει ολόκληρο και θα μείνει εκεί...ένα...μαυρισμένο μαύρο.
(Ίσως βέβαια λιγάκι ζεσταθεί.)
Φορ μπλακ εντ δε λάιτ.
____∞____
Που είχαμε μείνει...ναι.
"Το βλέπω παντού γραμμένο στην πιάτσα δεν έχει φράγκα" που λένε κι αυτά τα υπέροχα παιδιά.
Όταν η αφραγκία αυτή η μισητή κυρία σε παίρνει τηλέφωνο και συ κοιτάς να της το κλείσεις γιατί έχεις ενοχλήσεις, να είσαι τακτ/ικος ίσως και λίγο,τόσο δα, σκληρός.
Να εξετάζεις λόγο γιατί μπορεί λόγος να μην συντρέχει
και έχεις ένα λόχο που δεν χρειάζεται και τόση προσοχή.
Ας το παλέψει μόνος του για μια φορά, να μάθει αυτός να τρέχει
και μην πολυσκοτίζεσαι εσύ.
40 χρόνια στη γαλέρα σπυράκο μου και μην πολυσκοτίζεσαι, μην συνερίζεσαι.
Που θα πάς; ακόμα δυνατός είσαι.
Μουστάκ δασύ,
μαλλί φράντζα,
στήθος έξω
βλέμμα που σκοτώνει
(Αι σιχτίρ και δεν αντέχω πιά τις συγκινήσεις).
Μούτροοοο
φορ μάι μαθουσαλίξ.
____∞____
"God gave the sea the danger and the abyss,
but it was in it that He mirrored the sky".
&&&&
I have found out that reading is a slavish sort of dreaming. If I must dream, why not my own dreams?
&
"Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι Γελοίες.
Δεν θα ήταν ερωτικές επιστολές
αν δεν ήταν Γελοίες.
Κι εγώ στον καιρό μου
έγραψα ερωτικές επιστολές
Σαν και των άλλων Γελοίες.
Οι ερωτικές επιστολές
αν έρωτας είναι
πρέπει να είναι Γελοίες.
Αλλά τελικά,
Μόνο οι υπάρξεις
που δεν έγραψαν
ερωτικές επιστολές
Αυτές είναι Γελοίες.”
φορ δε γκρέϊτεστ
____∞____
Τα όνειρα είναι κάτι σαν τις άκρες απογυμνωμένων καλωδίων. Σαν απολήξεις που τα συνδεδεμένα άκρα τους άρχουν και οδεύουν από την ψυχή. Νομίζουμε πως καταλήγουν σε μια οθόνη του μυαλού, γι αυτό και λέμε "βλέπουμε" όνειρα. Δεν είναι αυτό όμως. Γιατί η ψυχή είναι ένας πυκνωτής και το ρεύμα που συσσωρεύεται πρέπει να ελευθερωθεί. Ο ίδιος ο μηχανικός, ο εαυτός, αυτός που έφερε την υπερφόρτιση, ο δημιουργός-ο μάστορας να ειδοποιηθεί για το πρόβλημα.Ποιο πρόβλημα; Τι λέω;
Τα όνειρα της μεταφορικής έννοιας (και μην εντάξουμε σε αυτά τα ρευματάκια της καθημερινότητας, ας βάλουμε έναν έρωτα...έναν κεραυνό) είναι αυτά που γεμίζουν και ζεσταίνουν την ψυχή...τον πυκνωτή. Χωρίς αυτά, ζωή δεν έχει.
'Όνειρα εξόδων και εισόδων μπορεί αυτό να είμαστε. Από το ίδιο υλικό που φτιάχτηκαν τα άστρα. Με αρχιτέκτονα,σχεδιαστή και καλλιτέχνη τον θεό. Αυτόν που μες την πιο βαθιά μας ζήλια, προκαλούμε και τεστάρουμε να δούμε άμα μας έφτιαξε σωστά. Τι λέω ε;
φορ... αι σιχτιρ βραδιάτικα to me and my dreams, πάω να συνεχίσω τα όνειρα μου
δεν μ' αρέσει αυτή η προσέγγιση...έχει πολύ μηχανική...
____∞____
Carly says:
Dont live for money Tin and dont live for people who live for money. Live for life herself. Live because we leave.
Simon says:
Σάιμον σεζ σαν παιχνίδι παιδικό και τα λεγόμενα τα χθεσινά ήταν λιγάκι δυνατά.Ακατανόητα και δυσκολόπεπτα τυλιγμένα σε μανδύα πλάκας.
Ο Σίμωνας δεν κρίνει, μόνο ξέρει. Δεν έχει δίκιο σε όλα μα ξέρει.Ας μείνει αυτό.
φορ λαιφ θοτς
____∞____
Είναι μια κόλαση το ξέρω... Μα κόλαση κι αν είναι...μαζί να την περάσουμε.
Φορ μελτεμ
____∞____
Κάποιες φορές ζητάω συγνώμη... τόσο πολύ, που νιώθω πως πρέπει να ζητήσω συγνώμη απ' τη συγνώμη.
φορ απόλοτζιζ.
____∞____
checkpoints
Βέβαια η ζωή δεν είναι βίντεογκέιμ αλλά νοητά τα κατασκευάζει ο νους.
Και τι να κάνεις;
Ίσως, για να ξέρεις που βρίσκεσαι και πως υπάρχεις.
Απορίες δεν υπάρχουν
Η μοναξιά επιβάλει γραφή και τα σημεία αναφοράς σε σχήμα βελονί φέρνουν και τους δυο εαυτούς πάλι στο προσκήνιο.
Καλώς να ανταμώσουν λοιπόν...
φοοορ....
____∞____
Ας φτιάξουμε ένα παραμύθι σήμερα.
Μικρό.
Κάποιοι μικροί
Φτιάξανε ένα μικρό φάρο
για ένα μικρό καΐκι
που βυθίστηκε σε ένα μικρό νησάκι
κάπου σε μια μικρή θάλασσα
Αχ,Αυτό το μικρό τους μυαλό...
Τον άναψαν
κι όλα αυτά τα μεγάλα χρόνια
μ αυτά τα μεγάλα κύματα
και αυτές τις μεγάλες προσδοκίες
εγινε φίλος μα αυτά, τα μεγάλα, σκοτάδια...
Φορ α σμαλ λιτλ μαν
____∞____
Μου λείπεις.
Πολύ μου λείπεις.
και τα έκοψες όλα γαμώτο σου...
πριν προλάβω να αμυνθώ
να επιτίθεσαι
...σαν μικρό παιδί να μοιάζω...
κατεβασμένα μούτρα και κλωτσιές στη σκόνη
...λες και σου ζήτησα του κόσμου τα πλούτη.
Να ρίξεις αυτά τα τείχη σου, να μην τα ξαναδώ στα μάτια μου!
Να αφήσεις τα νυστέρια σου, δεν έμεινε τίποτα άλλο για να ανατομήσεις!
ίσως αυτά να ζήτησα...
και τώρα πάλι θρασύς και πικρομίλητος
φορ α χαρτς κομ/πλειν
____∞____
Οκει μάνταμ
Εντ αι Φιλ τεριμπολ αι σεϊ. Ιν ολ μαϊ γιαρς σατς ε θινγκ νεβερ χαπεντ του ακτιουαλι ντισκραιμπ ιτ.
Σαν να πήγες για πικ νικ, άπλωσες το καλάθι και το σεντόνι στη χλόη, έστρωσες με χαμόγελο το τραπέζι. Κοιτάς και δεν είναι κανένας τριγύρω.
Τα μαζεύεις προς το βράδυ,όλα σε ένα μπόγο κι είναι αργά για να περάσει λεωφορείο αφού έμεινες από βενζίνη.
Ξαπλωμένος με τα χέρια στο κεφάλι, εσύ άραγε σε ποιο αστερισμό αράζεις;
Και τι να πεις;
Οκει μάνταμ και αι εμ στιουπιντ και ντοντ αντερσταντ γουαι γιου σόου κρουλ.
Αι γουιλ σλιπ μανταμ αι Φιλ μπαντ εντ σόρρυ.
Φορ θοτς αγκεν
____∞____
Μπορεί να είναι εντάξει.
Να μην τα προλαβαίνεις όλα.
Να μην προβλέπεις όλα τα ενδεχόμενα.
Να μην γνωρίζεις τα απόκρυφα του κόσμου.
Να μην έχεις την λύση σε όλα τα προβλήματα
Να μην ξέρεις πάντα αν στο σωστό μέρος βρίσκεσαι
Και λάθος να κάνεις στις επιλογές
Να μπορείς να πεις "εντάξει"
Πότε άραγε θα είναι όλα άψογα όλα σε τάξη;
Φορ σαμθινγκ
____∞____
A quarter for the merry tune
Δεκαπενταυγουστος ετσι...σκέτος...?ε όχι!
"Νυυυφφ". Σαν να θυμήθηκα μια θειά, καθόλου σου λέω, μα καθόλου εντάξει. Σε τι μονάδα άραγε μετριέται ο οπισθοδρομισμος?
Κάνοντας ένα γρήγορο πέρασμα από το καλοκαιρινό παραθεριστικό Ελλαδιστάν δηλώνω μια ακόμα φορά πως τίποτα δεν άλλαξε και δεν πρόκειται να αλλάξει. Παναγιτσες everywhere υπόσχονται μια ακόμα χρονιά σκοταδισμού και σουτ βλάσφημε σουτ, μεγαληχαρηδις.
Μόνος ακόμα μια χρονιά εις τριπλούν.
Στο μυαλό
Στο σώμα
Και στην καρδιά.
Μα παράπονο κανένα, τόση θάλασσα, ένα χρόνο περίμενα να μ αγκαλιάσει για αυτό το βράδυ.
Μικρές μοναχικά αυτοτελείς σκέψεις σ αυτήν εδώ την απεργία που το μόνο έργο της είναι να κοιτάζει από ψηλά το κελί που ζω...
Φορ εναδερ ογκαστ
____∞____
Κάποτε γνώρισα κάποιον που μ' έκανε να νιώσω,
τόσο οικεία,
τόσο ζεστά.
κι έτσι απλά τον είπα τρελό
και θύμωσε...
γιατί θύμωσε;
γιατί θύμωσες;
Ξέρεις τι ξόδεψαν άλλοι για αυτό το χάρισμα;
Ξέρεις τι ξόδεψα κι εγώ γι αυτό το χάρισμα;
Ξέρεις πόση δύναμη θέλει να τεντώσεις τη χορδή
και πόσο κουράγιο να την αφήσεις;
και συ το ξέχασες.
Γιατί ξέχασες;
νιου είτζ νόου πόετρι
____∞____
Θα μου λείψουν οι φωνές στο μπαλκόνι.
Κι ύστερα αυτή η τραγική επιβαλλόμενη ησυχία.
Με άσχημες λέξεις "σκάσε" "εσύ φταις".
Τι κόσμος ρε θε μου;
Σφαίρες παντού σαν ένα πεδίο μάχης.
Πεθαίνει η ανθρωπιά νομίζω και κάνεις δεν σκύβει να δώσει το φιλί της ζωής.
Κι άμα βγεις στην μέση και φωνάξεις " σας αγαπώ"...Θα σε πετάξουν έξω απ το κλουβί τους.
Ίσως να την γλυτώσεις, να σε "δέσουν".
Τι κόσμος ρε θε μου;
Αλλά και πάλι...Τι Θεός είσαι και εσύ ρε φίλε;
Έτσι τελειώνει ο χρόνος πάντα, με τον Αύγουστο.
Το τελείωμα, το αποκορύφωμα της βρωμιάς. Ο μεσαίωνας.
Και πάλι ένας Σεπτέμβρης, ο μήνας της ελπίδας. Ελπίδα θα τον έλεγα αν μ άφηναν να του αλλάξω όνομα. Αυτός που φέρνει τις βροχές,σβήνει τις φλόγες.
Φλυαρώ...το ξέρω.
Ίσως να θέλω να με εξαντλήσω.
Για να ξεκουραστώ.
Μπορεί και να θελα τώρα, με ένα φίλο να βαρεθώ.
Η το όνειρο μου αυτή την στιγμή μες τα μαλλιά σου να αποκοιμηθώ.
Φθινόπωρο έρχεται καληνύχτα.
____∞____
Καιρό έχω να γράψω...
Κι αυτό που θέλω να πω είναι πως παλομαι και δεν ξέρω πώς γράφεται το ρήμα αυτό.
Με χίλιους παλμούς το δευτερόλεπτο.
Τόσα που θέλω να κάνω μα τόσος λίγος χρόνος.
Η ζωή δεν είναι ένα τηλεκοντρόλ που πατάς το φαστ φόργουορντ η το ριγουαιντ.
Είναι μόνο μια προβολή. Μια και μόνο προβολή.
Όλα εδώ είναι. Άλλο δεν έχει.Όλα σε μια και μοναδική προβολή.
Φιλιά στους κόσμους τους γεμάτους, εγώ, πρέπει να κοιμηθώ
Φορ λαιφ
____∞____
Μεγάλωσα νομίζω... με πονάει λιγάκι παραπάνω ο αυχένας μου.
Ορμώ-μένος ενός βλέμματος λοιπόν.
Οου Τζόνι γιου φα-"κινγκ" φοργκότ...δάτ...τις νοτ γιορ φακινγκ μπίζνες.
Κρατάς εσύ, ως καλλιτέχνης, ελεύθερος πνεύματος και οραματιστής του κόσμου, την στάση, ότι σε νοιάζει, για εμέ τον άμα• ρτωλό...
Να σου θυμήσω πως
σαν μάστορας μαθαίνεις ότι ένα δημιούργημα εξυπηρετεί κι ένα σκοπό. Πάνω-κάτω ξέρεις, την ημερομηνία λήξης του και αυταπάτες δεν κρατάς για την αιωνιότητα και βαθιά σου ξέρεις την ατέλεια του.
Σωστά ξεχνάς πότε το δημιούργησες και ευτυχία εφήμερη προσφέρεις στην ψυχή σου.
Μα παραστρατείς. Δουλειά σου δεν είναι και τα γαλόνια του δημιουργού τα πέταξες, αφού το θέλησες, εμμονικα να κάτσεις να φιλάς και να πειράζεις το έργο σου αυτό...
Από σένα δεν το περίμενα να ξέρεις,... να γίνεις αστυνόμος και να μου φέρνεις εμετό.
Δεν θέλω πολλά να πω. Μια ενόχληση μόνο να ανταποδώσω σε μια όμορφη γωνιά που βρώμισε στον κόσμο μου εδώ.
Καληνύχτα Γιαννάκη μάιντ γιορσελφ
και το autocomplete στο μαιντ βγάζει μαϊντανό.
Φορ ε σελφ προκλειμντ κρουσειντερ
____∞____
Έκανα μια σκέψη αμαρτωλή...
Ο Θεός, ο Χριστός και τα λοιπά τα κουραφέξαλα δεν έχουν ιδιοκτησίες, μήτε βαρύτονες έννοιες βαμμένες στο όνομα τους.
Δεν τις χρειάζονται...
Τι να τις κάνουν;
Κι ακόμα μια σκέψη κακιά και μοχθηρή.
Όταν πεθάνω
κι εγώ σαν τον πατέρα μου
και ρθει ο τράγος απάνω απ το κουφάρι μου
να κάνει την ρουτίνα του
να απλώσει την χλαμύδα του
τάχα συγχωρεμένο να μ αφήσει
πείτε του
ένας άνθρωπος μωρέ
εκεί μέσα στους λίγους
Να πάει να γαμηθεί
Για ελάχιστα μετάνιωσα
Κι ούτε τα έχει φανταστεί.
Φορ νοου τερνινγκ μπακ
____∞____
Έφτιαξα μία σκεπή
Πριν είχα τα αστέρια μου και την βροχή
Τώρα υπάρχει ένα σκέπαστρο
Ένα εμπόδιο
Για να φαντάζομαι πως ο ουρανός είναι εκεί
Μπράβο μου
Πάει κι αυτός ο εαυτός μου
Τον πούλησα στη λογική
Και τώρα που στο διάολο θα αράζει η φαντασία μου
και η κάθε βρώμικη κεραμιδένια μου στιγμή
Φορ α Ρουφ
____∞____
Όλο για κάτι τελειωμένους θυμούς σου γράφω.
Όλο για κάτι συναισθήματα αντίκες.
Ημερολόγιο είσαι εσύ ή μια ντροπή;
Τι να σου φωνάξω;
Πόσες μουτζούρες και χάρτινα ανθρωπάκια να σου φτιάξω;
Άχρηστο είσαι.
Και εγώ σου πιά δεν θέλω να θυμάμαι.
Έτσι νιώθω τώρα.
Αύριο να μαι καλύτερα.
Φορ ιτ
____∞____
Το να μετανιώνει κανείς για τις εμπειρίες του είναι ταυτόσημο με το να σταματάει την εξέλιξή του. Το να αρνείται κανείς την εμπειρία του είναι σαν να βάζει ένα ψέμα στα χείλη της ίδιας του της ζωής. Είναι ταυτόσημο με το ν’ απαρνιέσαι την ψυχή σου.
Oscar Wilde
Ναι Όσκαρ ποιος άνθρωπος νοιάζεται να εξελιχθεί σήμερα; σήμερα που το να ζεις σε κάποιου είδους φυλακή θεωρείται ευλογία. Οι εμπειρίες καθενός επειδή δεν εντάσσονται σε κάποια πρότυπα, δαιμονοποιουνται μέσα στο ίδιο το μυαλό.
Κάτι άσχετο...
"Το ψέμα είναι ψέμα", λένε, ίσως γιατί κουράζει το γεγονός πως το ψέμα έχει εκδοχές καλύτερες και απ την αλήθεια. Το ψέμα εξελίσσεται, ελίσσεται, ενώ η δόλια η αλήθεια;
"Η αλήθεια δεν έχει ανάγκη ρε... ", λένε. Ναι αλλά στο τέλος, την πηδάνε τα χειρότερα ψέματα και ψυχή βαθιά.
Αυτά.
Κατά τα άλλα σκόνη. Σκόνη και λίγο τίποτα...
Φορ σαμ ριντινγκς.
____∞____
Τι είναι ο έρωτας ε;
Πώς να γράψεις και να μην μπεις στα κλισέ; τόσοι γράψανε και κανένας δεν μπόρεσε να το εξηγήσει ακριβώς.
Ας κάνω και εγώ μια προσπάθεια.
Είναι όταν έχει αφεθεί μέσα της και ξεγνιαστο το μυαλό της,
(μισό χαμόγελο κι όχι ολόκληρο),
σε μια υπέροχη ηρεμία,
εσύ κάπου κοντά
...να σαι ο πιο ευτυχισμένος παρατηρητής.
Ίσως αυτό να είναι ο έρωτας.
____∞____
Λατρεύω τους ανθρώπους που μιλάνε την γλώσσα, με έναν τρόπο που αυτοί πιστεύουν, οτί ο ακροατής τους θα τους καταλάβει.Ενώ υπάρχει μια πιθανότητα (έτσι λέω) να μην έχουν καταλάβει οι ίδιοι, το νόημα της διάλεξης τους. Κάτι τέτοιο.
Όσες επαναστάσεις και να γίνουν κατά της βλακείας, όλες θα καταλήξουν σε ήττα. Γιατί είναι σαν να ανακατεύεις όλα τα χρώματα που υπάρχουν σε ένα κουτί με μαρκαδόρους,
με μαύρο
ανεξίτηλο
μελάνι.
φορ wAY dOWN
____∞____
Πολύ ψεύτικος όμως αυτός ο κόσμος ρε παιδάκι μου.Τόσο που σε πιάνει μια σιχασιά.
Τόσο ψεύτικος νιώθω κι εγώ αυτή τι στιγμή.
Όποια μάσκα κι αν τραβήξω απ την τσέπη μου, όλες έχουνε πια τα δόντια του λύκου."Με κάτι δοντάρες ΝΑ" που έλεγε και το μητσάκι (τι να κάνει άραγε).
Γέμισε τον καλοσύνη και θα μαυρίσει κι αυτή σε ελάχιστο χρόνο σαν να την σκέπασε πετρέλαιο.
Μεγαλώνω και φοβάμαι. Βλέπω τα σενάρια πριν εξελιχθούν, τις σκέψεις και τους ανθρώπους από τα πρόσωπά τους. Ντρέπομαι να σηκώσω τα μάτια μου. Κοιτάζω πάλι το πεζοδρόμιο και τα κουτάκια του, όπως όταν ήμουν μικρός. Δεν θέλω να δω άλλα μάτια, αλήθεια.
Χάθηκε η συνοχή της ψυχής και αντί να τρομάξω, ενθουσιάστηκα. Νιώθω ελεύθερος, πολύς και διάχυτος, διαφάνος. Οι δαίμονες εξαφανίστηκαν εκεί στο τίποτα απ' όπου προήλθαν. Μόνο μπροστά, χωρίς ενδιαφέρον και ελπίδα μα μόνο μπροστά.
"Θέλω να δω κι άλλη λάμψη στα μάτια σου" είπε ένας φίλος.
Μα ξέρω μέχρι εδώ φτάνω.
Για το παραπάνω
πρέπει να φύγω απο δω.
Να αλλάξω κελί,
να αλλάξω πάλι εαυτό.
Vis esoterica, tin
____∞____
Τελικά ο καλύτερος τρόπος για να χειριστείς έναν γενικά κακό άνθρωπο, είναι απλά να τον αγνοήσεις. Όχι να του δείξεις πως "σε αγνοώ", μα πραγματικά, εσωτερικά, να ξεχάσεις ακόμα και την ύπαρξή του.Το πως γίνεται αυτό, ενώ οι ερινύες σε κατατρέχουν; Αγνοείς ακόμα και το οτιδήποτε πλαισιώνει αυτόν/ήν.
Θέλει κότσια.
φορ ένι...
____∞____
Ο ύπνος έγινε εύκολος εδώ και λίγο καιρό. Συμφιλιώνομαι με την επιλεκτική και ταυτόχρονα εξαναγκαστική μοναχικότητα του φθινοπώρου . Άλκοχολ σαμ ταιμς χελπς εντ σαμ ντάζεντ. Είναι και ένα κορίτσι που μου λείπει μα οδεύω καλά. Ξέρω για λίγο πως είναι . Σαν δέντρο οι ρίζες μου, θα ξηλώσουν και πάλι το τσιμέντο και πάλι τα φύλλα μου θα ακουμπήσουν τον ήλιο.
Μόνο...
λίγο πιο ήσυχα αυτή την φορά...
μεγάλωσα...
χρειάζομαι οξυγόνο.
φορ ντιζέρτιντ ντέζερτ σάντς
____∞____
Ίσως ο μεγαλύτερος φόβος μου, είναι πως είμαι ένα τίποτα. Μια μέρα, σαν όλες τις άλλες, κάποιος/α/ο τραβήξει την πέτσα μου και από κάτω...δεν βρεθεί τίποτα.
____∞____
Μικρές αυτοτελείς σκέψεις της κούρασης. Της κόπωσης ,., πιο πολύ της εσωτερικής.
Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο, οτί το μυαλό ξεκουράζεται όταν κουράζεται το σώμα και vice versa.
Αλλού πνέω, για αλλού πλέω, αλλού φταίω και αλλού φάν πάρκ.
Έκανα μια σκέψη σήμερα αυτή να αφήσω.
Για να δώσεις μια
κρίση
πρέπει να έχεις και μία
λύση
ίση
με αυτή της βαρύτητας, της απήχησης, της κρίσης σου.
φορ...(ε καλά θα το βρω άλλη φορά)
____∞____
Άντε...τον δέσανε τον βλάκα...να παίρνουμε σειρά κι εμείς.
Δηλαδή τι βλάκα; Βλάκας είναι μια λέξη ευγενής και μόνο ευγένεια δεν έχει το πλάσμα τούτο.
Τι να το κάνεις όμως, στεναχωριέσαι και λιγάκι το λοιπόν.
Ερωτική απογοήτευσης και το IQ του δεν τα σήκωνε κάτι τέτοια.
Ξυπνήσαν στο χαοτικό του νου, δαίμονες εμπνευσμένοι και τα religion κόλπα δεν φτάνουν να βοηθήσουν κυρία Σοφία.
Meds.Μπόλικα. Με τις χούφτες, να βγάλουμε καμιά δεκαετία.
Να μεγαλώσουν και τα δόλια τα μικρά. Ε;
Αέρα ρε.
Cheers.
φορ... (άστο, πες το στα ελληνικά)
για κάτι... πλημμελήματα
____∞____
Μου την σπάει όταν αρρωσταίνω. Θέλω να κολλήσω όλο τον κόσμο γρίπη και να μείνουν όλοι στο κρεββάτι έτσι για σπάσιμο. Να μην πει κανένας ότι δεν μοιράζομαι. Ουφ.
Θέλω να γίνομαι και γω ένας τεράστιος μπέμπης και όχι που το πουλάω μαγκιά "νταξ δεν έχω και τίποτα" . Γκρίνια κι εγώ...εκεί πείσμα.
Φορ δε φλουενζα.
____∞____
Πάντα ένιωθα πως όλα εξαρτώνται από εμένα.Από σπόρος ακόμα και family didn't help. Το να ντυθείς, να φας, να κοιμηθείς, να γελάσεις και να ψυχαγωγηθείς κρινόταν στην διάθεση του πατρός και το αγόρι αυτό υπήρξε και πολύ κωλόπαιδο μα δεν έφταιγε αυτός.
Τώρα καλούμαι να σηκώσω ένα βάρος από εννοούμενα χρωστούμενα συνείδησης και κάθε χρόνος πιο δύσκολος. Δεν έχω πολλά να πω.Τα έχω γράψει, ξαναεπιστρέφω στις κερκίδες κλείνοντας ακόμα μια χρονιά μακριά από ότι θέλησα και ευχήθηκα.
Να με χειροκροτήσω λοιπόν, στην απόλυτη ειρωνεία μου και να υποκλιθώ. Συγχαρητήρια ντενεκέ πάλι τα κατάφερες.
φορ σίζονς
____∞____
Θέλω μια βόλτα. Χωρίς το "θέλω" αυτό εννοείται.
Μια βόλτα, μακρινή η κοντινή.Αυτή θα το κρίνει.
Κάπου αλλού.Εκτός από δω.
Εκτός από δω.
Εκεί στη φαντασία.
Που κρυώνει ο αέρας κι εσύ έχεις βήχα.
Που κρυσταλλώνουν και δακρύζουν τα μάτια.
Με χέρια ξυλιασμένα κι ένα πακέτο χαρτομάντιλα στην τσέπη.
Κάπως έτσι, να εξαντληθούμε, να βγάλουμε την νύχτα.
Στερητικό συναισθήματος λέγεται.
Αγιάτρευτο πράγμα.
Καληνύχτα.
Την μία κάτω απ την άλλη.
φορ κόλντ
____∞____
checkpoint σε σχήμα ακανθώδες. Ε ναι κάπου να αράξουμε .
Η ζωή του single είναι όπως έχουν δείξει τα σίριαλ κακοραμμένα και επανειλημμένα. Πολύ σενάριο δηλαδή με καθόλου δράση. θα μου πεις o engage που μοιάζει με τον νίκολας κέιτζ (ναι αυτός με τα λίγα μαλλιά και το σατανοειδές χαμόγελο) αυτός δεν έχει ούτε σενάριο, ούτε δράση.
Από αντίδραση, εγώ,ο βήχας μου και το αλκοόλ μου, ευρισκόμενος πάλι με τους ανθρώπους μου, ελπίζω σε άλλη μια χρονιά σεναρίων.
Κάτι θυμήθηκα. Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται, λέγανε οι παλιοί.
Αλλά ανάθεμα την ώρα που βγήκαν τα αντιβηχικά σιρόπια, το αερολίν και οι χολς με βέιπορ άκτιον.
Ούτε ένα βήχα δεν σε αφήνουνε(γαμώτο) να ζήσεις.
φορ λαβ εν καφ ...λαβενκαφ
____∞____
Εισπράξαμε και σοφία yesterday. Είναι άλλο πράγμα το mindgame και άλλο το παίζω γιατί βαριέμαι σε τράπουλα ταρώ blackjack. Δίκιο έχει. Αϊ να σε καμαρώσουμε και σένα.
φορ α φρέντο(ου)
____∞____
Μικρές αυτοτελείς σκέψεις σε στυλ μιας ενοχής, μιας εποχής φθινοπωρινής και επιτέλους λίγο κρύο. Τα λογοπαίγνια μπορούν να συνεχιστούν επ άπειρον και άφιλτρον το τσιγάρο τούτο εστί.
Ζήλεψα ένα σώμα και με βλέπω να γίνομαι κουρέλι στην εκγύμναση τώρα που χειμωνιάζει. Τα αγαθά κόποις κτώνται, μα να δω πόσο θα αντέξουν τα πνευμόνια μου.
Δεν έχω πολλά να αφήσω σήμερα σαν μη αλκοολούχος. Όσο δεν είμαι διαυγής ησυχάζω απ' το νου μου, μα κάποια στιγμή πρέπει να μας μαζέψω και τους τρεις, για να λύσουμε τα προβλήματά μου.
Ζήλεψα μια προβλήτα και έναν βουβό ακροατή κι εδώ έχει μόνο ξέρα.
Δε γέλασα καθόλου σήμερα
Μα ούτε γκρίνιαξα.
Χα.
Πολύ φαρδιές είναι αυτές οι κωλοπιτζάμες θα κοιμηθώ με τα ρούχα.
φορ λό(ου)νλινες
____∞____
(λογοκριμένο)
&%$*#Χ#, το σ'αγαπώ μου για σένα, πίσω δεν το παίρνω...
φορ μαϊ ριάλιτι
____∞____
Βίρτουαλ πράιβειτ νέτγουορκ. Το πράιβειτ σημαίνει και στρατιώτης.Αμέ.
Μα πέρασε καιρός που έκανα την θητεία μου ο δόλιος. Ε ναι.
Τώρα καλούμαι εκ νέου να υπηρετήσω φοβίες υπανάπτυκτες και κάθε χρονιά τα ίδια χάλια και χειρότερα. Βεβαίως.
Μ αρέσουν οι ελεύθεροι άνθρωποι. Δηλαδή τι μ' αρέσουν; ,πεθαίνω σας λέω.
Με τραβάνε σαν μαγνήτες νεοδημίου. Μα είναι λίγοι. Οι περισσότεροι ψάχνουν σε αυτόν τον κόσμο να απομαγνητιστούν, να εκφυλίσουν και την τελευταία έλξη της ζωής απάνω τους. Γιατί γεννιόμαστε ελεύθεροι μαγνήτες και να μου το θυμάστε.
Βρήκα μια ρωγμή σε αυτή την συνέχεια.Μια που απέμεινα ένα κονσερβόκουτο, με όσο μαγνητισμό μου απέμεινε, αλλάζω ποια την πολικότητα μου.
Έτσι στην ώση και στην έλξη να παραμένω μετέωρος στον ουρανό.
Μέχρι να καρφωθώ με δύναμη στην βαρύτητα της γης.
Θετικά.Καλά τα βλέπω τα πράγματα.Τουλάχιστον για κάποιες ώρες. Μετά; θα δούμε.
φορ μαγκ/νετς.
____∞____
Δυο λόγια πάλι, μια αναφορά. Που; Μάλλον στους τοίχους του νού μου.
Σωστό είναι τώρα στις δόξες μου, σιγά σιγά να φεύγω από αυτήν την εργασία. Θα τα καταφέρουν. Κουτσά στραβά πάντα τα καταφέρουν. Είναι σκουλήκια και ξαναγεννιούνται μές το χώμα. Εγώ όμως κουράζομαι πιά. Να επιβεβαιώνω συνεχώς, πως ότι κι αν γίνει θα τα καταφέρω.
Φοβάμαι μια μέρα πως δεν θα είμαι αρκετός και θα με με ονομάσουν κι εμένα σαν τα μούτρα τους. Ίσως αυτός είναι ο μόνος φόβος μου. Αυτό που ονομάζω εγώ "τίποτα".
Κουράζομαι να κουβαλάω χαρούμενες φάτσες. Κουράζομαι να λέω γλυκά ψέματα. Γιαυτό και με κουράζει η λογική.
Η λογική είναι το χειρότερο παυσίπονο στον πόνο της ζωής. Ποτέ δεν θα καταλάβεις αν έζησες με δαύτη. Ποτέ.
Για λίγες στιγμές παιδικότητας, ξεπουλάω την ζωή μου στη λογική.
Δεν θέλω να διαβάσω τίποτα, γιατί ψάχνω τον άνθρωπο πίσω από τα κείμενα και με θυμώνει πόσο μεταμφιέζουν οι λέξεις.
Άλλες σοφίες-βλακίες δεν έχω για σήμερα. Στερεύω.
Γιατί δεν γράφεις; Ρώτησα έναν φίλο.
-Είμαι καλά, γι αυτό μάλλον.
Με ένα απλό συμπέρασμα λοιπόν βάση παραλληλισμού, γράφουμε εμείς που δεν είμαστε καλά.
Γνώμες ανθρώπων.
φορ ράντ/ομ
____∞____
Πάει και ο σουίτ νοέμβρης που μόνο σουίτ δεν ήταν.
Ήρθε και το κρύο που μόνο κρύο δεν είναι.
Έχω κι έναν πονοκέφαλο που πιο πολύ μοίαζει με σεισμό. Τι άλλο; Γκρίνιες μεγάλες έχουν τα πνευμόνια μου και η νύχτα είναι ακόμα ντροπαλή. Ξεκίνησα την ξενάγηση μα οι άνθρωποι είναι φέτος πιο θυμωμένοι, τους φταίνε φαίνεται περισσότερα από πέρυσι.
Τα τελευταία embers(δεν έχουμε τέτοια λέξη εδώ και είμαστε απασχολημένοι να καυχιόμαστε για τη λέξη "φιλότιμο") μου, που θυμίζανε αγόρι της προκοπής που λεγε κι η γιαγιά μου, τα πήρε η λήθη.
Να θυμηθώ του χρόνου να ψάξω για δουλειά σε καμιά φάμπρικα της προκοπής όπως του Αι Βασίλη. Λέω να του την στήσω την πρωτοχρονιά με το βιογραφικό μου ανα χείρας,μπορεί να θέλει να καλύψει κανένα τζάμι στο έλκυθρο ή να σκουπίζει την μύξα του. Κάνει κρύο εκεί πάνω.
Δεκέμβρης ε; Πόσοι από δαύτους.
Α στο διάλο βαρέθηκα.
Φορ νοβεμπερ Εντ μαι λάστ έμπερ
____∞____
Κρύο πολύ έχει έξω. Φοβάμαι μην αρχίσει να κάνει και μέσα παγωνιά.
Στερεύω και από πιασάρικες φράσεις εγωισμού.
Αρχίζω να σβήνω και σκουριάζω. Πόσο το συχαίνομαι αυτό το στάδιο...
Οι μοναξίες σίγουρα δεν είναι για αυτούς που σκέφτονται πολύ. Κάποια στιγμή απ την πολύ κουβέντα, θα μαλώσεις κι άντε να βρεις άνθρωπο για να το κάνεις εκτός απ τον καθρέφτη. Έτσι μένεις παρεξηγημένος με σένα.
Μ αρέσει να μου μιλούν. Όχι ρηχά.Ριχτά.Απλόχερα. Σκέψεις πεταχτές. Τσιμπήματα στ' αυτιά μου.
Μ αρέσει και το άτιμο το ακλοόλ κρατάει τα αυτιά μου ανοιχτά.
Μ αρέσουν οι σκληράδες. Οι έξυπνες όμως. Που σε τρέχουν.Για χιλιόμετρα χωρίς ούτε νερό.
Μ αρέσει η μουσική χωρίς τα λόγια.Τα λόγια τα θέλω να της κάνουν μόνο παρέα.
Μ αρέσει κάποιες φορές να μην υποστηρίζω τα πάντα.Χωρίς δίκιο να χαλάω ένα δίκιο.
Μ αρέσει ο κόσμος και το σούσουρο και τα πρόσωπα και τα μάτια.
Μ αρέσει η βροχή κι ο κρύος ήλιος και ο ουρανός και πιο πολύ η θάλασσα.
Μ αρέσει η εξέλιξη μα δεν μ αρέσει η λήξη.
Αυτοψυχοθεραπεία ή κατι τέτοιο. Δεν πίστευα ότι έπρεπε να το ξαναχρησιμοποιήσω.
φορ σελφ σαστέιν
Κι ένα Υ.Σ για την καληνύχτα που λένε. Δεν μ αρέσουν κάτι μαλακισμένοι εγωισμοί.
____∞____
Εγώ δεν έχω φάρμακο για την θλίψη. Μπουκάρει πάντα ολόκληρη, όταν εξαντληθώ να την κρατάω, με την πλάτη μου πίσω από μια πόρτα με σπασμένο χερούλι.
Ποτέ λίγη. Απότομα πάντα, εκεί που πονάω πιο πολύ...στον αυχένα μου.
Δεν έχω να πω πολλά για αυτήν.
Την ξέρω καλά όπως κι εσύ.
Δοκίμασα πολλά μα τίποτα.
Λίγο αφήνομαι και πάλι εκεί...μπροστά μου.
φορ σέιμ ολ σόροου
____∞____
Τι μέρα κι αυτή;
Μου χρεώσανε κάτι σκουπίδια
γιατί όταν περνώ δεν λέω "καλημέρα".
Αυτήν την ψεύτικη με τα εισαγωγικά
ξέρεις...αυτήνε που βρωμίζει τον αέρα
που λένε αυτά τα μούτρα, κάθε, μέρα.
Για μένα είναι μια λέξη ακριβή. Μονάκριβη, δύσκολη λέξη.
Είναι υπόσχεση, είναι ματιά, δεν ξέρει από κοινωνισμούς μόνο να 'ναι γλυκιά.
Με τσιμπάει στο λαιμό κάθε φορά.
- Έέει μου λέει. Που με δίνεις; Ποιός με ζητά;
Με διορθώνω "υπερβολικέ"
Μετά το μετανιώνω... στης κουβέντας την φορά.
Θα 'θελα να ξερα ποιος είπε οτι την έφτιαξε ο θεός
κι όχι ένας άκρατος και ασυνείδητος εγωισμός.
να του ανοίξω το κεφάλι για να γεμίσει απ την δικιά μου μέρα
ναι-ναι-ναι όπως το είπατε, καλή σας...μέρα
φορ ε γκουντντέι
____∞____
Δεν μου αρέσω.
Σήμερα το αποφάσισα.
Δεν μου αρέσει κι ο κόσμος που ζω.
Ξόδεψα το "να μεγαλώνω", για να βρω λύσεις για αυτά τα δύο... και άκρη δεν έβγαλα.
Τόσα χρόνια μάζευω σκουπίδια-πληροφορίες κι ακόμα να ησυχάσω.
Συλλέκτης (με δύο λάμδα) αϋπνίας, κακιάς νοοτροπίας
Συμμαζεμένος (ας γελάσω), συμαδεμένος (να θυμηθώ να κλάψω)
στου αδιεξόδου μου αυτή την ενοχή
φορ α στέϊτμεντ
____∞____
Που τελειώνει αυτό
Ανικανοποίητος
Αχόρταγος
Αταίριαστος
Ανέκφραστός
...κι είμαστε ακόμα στο Α
φορ έι
____∞____
Σιχαίνομαι τις γιορτές και τα φιξαρισμένα συναισθήματα. Φέτος δηλώνω αγανακτισμένος. Από τα ασυμπλήρωτα τεστ, τα χαλασμένα ωράρια και τις ανεκπλήρωτες ζωές.
Ενώ ξεχνώ νοητικά, δεν μπορώ να ξεχάσω τι ένιωσα, κι αυτό, είναι η μεγαλύτερη ατιμία της ψυχής μου.
Αυτά για σήμέρα μαλακισμένο ημερολόγιο. Μετά από τόσο καιρό παραμένει αφόρητο,αφόρετο και αφοπλιστικό...το πόσο μου λείπει.
φορ χερ
(έχεις κάμια λύση να περάσει μια μέρα να μην σε σκεφτώ)
____∞____
maybe abusive fathers lead to a relocation inside of ones spirit.A constant need to be free. Not spesificaly physical but phycological abuse most and more does the trick also.
Maybe this, is what leads someone to write.I love writing... in english.Gives me the freedom, to not be, me.
____∞____
Πάνε δυο μήνες; Ε δεν θα τα χαλάσουμε κιόλας.Κάπου εκεί και κάτι τέτοιο. Η ζωή ανιαρή, δεν αξίζει αναφορές και ούτε ένας έρωτας στον ορίζοντα να μου δώσει κουράγιο να αντέξω την αβάσταχτη ελαφρότητα του τίποτα. Μια συγκίνηση δανεική σήμερα και κανα δυο χθόνια-καταχθόνια σχέδια για να επιστρέψω σε μια προηγούμενη μορφή. Μία περσόνα παλιά και ξεχασμένη από εμέ τον ίδιο σκοτωμένη αγωνίζεται να βγεί.
Ως μετακαταθληπτικός μυρίζω τους ομοίους μου στην αγωνία της υπαρξής τους και βαδίζω άστοχος σε μία νέα χρονιά-τροχιά γύρω απο κάποιον εαυτό.
Θα κλείσω.
Είπα πολλά
κι είπα να ζήσω
να δω
να πω
κάπου εδώ
στον άμβωνα αυτής της εσωτερικής κραυγής μου.
φορ ολντ τάιμς σέικ
____∞____
Μικρές αυτοτελείς όμορφες σκεψεις οι τελευταίες του είδους και σιγά σιγά να κλείνει αυτό το παράρτημα περίπτερο.
Memory is a bitch. Το έχουμε αναλύσει και δεν θα μείνουμε σε αυτό. Να πούμε για την ελπίδα αυτή που ξεχνάμε και την πετάμε μα ευτυχώς δεν φεύγει από τα μάτια.
Της φορτώνουμε το κίνητρο, για πολυτελές αυτοκίνητο, λες και ζήτησε να ζει σαν πλούσια. Οχι. Η ελπίδα δεν κινείται είναι βαριά σαν το μολύβι, εσύ θα την μετακινήσεις κι αν σου βαστάει και μπορείς βγαλτην από πάνω σου.
Πολύ σοφία έπεσε και δεν συνδέεται κιόλας. Να κλείνω.
Φορ εν Εντ.
____∞____
ένα ευτυχισμένο πιά
ευχαριστώ
φορ γουατέβερ..
____∞____
Προς υπεράσπισην. Όσες φορές κι αν φώναξα στους τοίχους μου πως έχω δίκιο,καμιά φορά δεν γύρισε ο ήχος πίσω. Ίσως λοιπόν να έχω άδικο. Σφυριά η βαριοπούλες που θέλουν χέρια δυνατά,αδυνατώ να έχω..και περίσσεψε μόνο η φωνή.
Αυτή η φωνή που θέλει απλά να πει κάτι,έτσι από αντίδραση στα τσιμεντένια συναισθήματα των ανθρώπων.
Φορ δε ντιφένσιςζ
____∞____
Σαν χιλιάδες κουρέλια, δεμένα στην ουρά ενός χαρταετού που ανεμίζουν τρεμοπαίζουν τόσο ψηλά στον ουρανό.Τόσο ευτυχισμένα...
Έτσι μόνο μπορώ να δώ, αν ευτυχισμένος είμαι ή υπήρξα...μα ποτέ δυστυχώς την πτήση ενός χαρταετού.
Σαν μπω στην αποθήκη, για ακόμα μια χρονιά που δεν φύσηξε αέρας, θα περιμένω απλά να φυσήξει απ' το παράθυρο κάποιο αεράκι για να νιώσω σ όλα τα εκατομμύρια των κλωστών μου ρίγη.
φορ χάπινες
____∞____
Για μένα όταν το είπανε, δεν με πείραξε ποτέ. Μπορώ να πω ότι με κολάκεψε. Στην αρχή με τίμησε και μετά με ευχαρίστησε. Μα για φίλο μου...με τόσο κόπο φίλο μου...με τόσο πόνο φίλο μου. Όχι. Με θυμώνει ακόμα. Αγαπώ τους ανθρώπους για τα συναισθήματά τους, όχι για τις ταιριασμένες λογικές τους και σίγουρα όχι για τις λογικές μιας άθλιας μικροκοινωνίας που χωλαίνει από παντού. Δεν με νοιάζουν τα λεφτά, για αυτό έχω ακόμα όσα χρειάζομαι. Ίσως και περισσότερα. Δεν με νοιάζει το φαίνεσθαι γιατί εντός μου ανθίζουν όμορφες λέξεις-εικόνες κι αυτές μόνο φαίνονται. Με νοιάζουν μόνο οι άνθρωποι μου.
φορ μάντνες
____∞____
ώώώ ποια τέρατα ζουν ενώ περπατάει
στα χνάρια που αφήνει ποτάμι κυλάει
οι δαίμονες σκέψεις φοβούνται και τρέχουν
τα χέρια του δείχνουν το τι να προσέχουν
ο κόσμος νομίζει πως είναι κακόόός
μα κάτω απ΄τα γένια γελάει γλυκός
τα πάθη του ξέρει το νου του μαλώνει
σα να 'δωσε όρκο ποτέ να πληγώνει
προσέχει το βάδισμα κρύβει τον ίσκιο
κι ας ξέρει το λάθος μοιράζει το δίκιο
και έξω απ το θώρακα στέκει η καρδιά
γιατί έτσι τον έφτιαξε ο κόσμος απλά...
Το χρώμα της τέφρας φοράει το πετσί του
το χρώμα του πόνου φέγγει η ψύχη του
και πάνω απ'τα σύννεφα μένει η θωριά του
στα αστέρια του κάπου κοιτάει η ματιά του
απ' τα χίλια του μέτρα τα δυο τον νοιάζουν
και σκύβει να πει σε αυτούς που τρομάζουν
- δεν ήρθα εδώ για να ζήσω μονάχος
κι ας μοιάζουν τα μούτρα μου πέτρινος βράχος
μήπως είδατε κάπου, εδώ ένα ποντίκι;
πάλι μου τρύπησε της μπλούζας τη θήκη
εκεί που αγαπάω μου τρώει την καρδιά μου
όλο το χάνω και σπάω τα δεσμά μου
φορ δε κάιντ χάρτιντ τζάιντ
____∞____
please lady luck be on my side.και πόσο ξύλο θέλετε το ξέρετε;
Η τύχη δεν είναι το πιο δύσκολο κορίτσι. Δεν είναι το πλάσμα που σε βαριέται σε φτύνει και φεύγει και σε θυμάται μια φορά στο τόσο.
Είναι το μόνο κορίτσι που σας αγαπά. Πραγματικά σας αγαπά. Είναι η ίδια η θεά της αγάπης. Βεβαίως.
Η τύχη απλά δεν φοράει για όλους δωδεκάποντα και δεν ντύνεται ούτε μοιάζει με την σαρλίζ θερόν.
Όμως είναι αυτή που σ' αγκαλιάζει και σε περιμένει ενώ εσύ την έχεις διώξει και κάνεις στο δρόμο ότι δεν την είδες. Είναι αυτή που στεναχωριέσαι γιατί δεν κοιμήθηκε μαζί σου, αλλά σ έχει πνίξει στα φιλιά και την έχεις αφήσει να κοιμηθεί έξω από την πόρτα σου στις σκάλες και μέσα εσύ μουτζοκλαις πως τάχα δεν την είδες.
...και ακόμα σου χτυπάει το κουδούνι.
...και πάλι θα σε δει στο δρόμο με τις φόρμες της και θα σε παρακαλέσει να πάτε μια βόλτα μαζί(ενώ εσύ θα τη ρωτήσεις που είναι το αυτοκίνητο)
...που σ' αγαπάει ρε μαλάκα(αχ πόσο σ' αγαπάει)
...που αγαπάει την ίδια την ψυχή σου!
...κι είναι δίπλα σου... εκεί... στο μαξιλάρι σου...
φορ γκά(μ)μπλινγκ...
____∞____
Τα ποιήματα είναι
Όταν αμφιβάλλεις ντρέπεσαι και μετά προσβάλλεις τη λέξη.
τη λέξη πονάω.
Που είναι βαριά λέξη.
Δυσκολοχώνευτη.
Που θέλει δύο...να μοιραστεί το χάλι της.
και έχει αντίκρυσμα μονάχα σε ομοίους.
Τους ιδίους, αίτιους της λέξης.
Μα ευτυχώς, που έρχονται κι άλλες μαζί.
Μίλα.
Γύρνα.
Φύγε.
Καλύτερα.
Μα αυτά είναι για μικρά παιδιά.
Είναι που μεγαλώσαμε...και τώρα τι να κάνουμε..
φορ νιου έιτζ νόου πόετρι.
____∞____
Σήμερα φύσηξε μια έμπνευση ανοιξιάτικη, μια κούκλα.
Τ' ορκίζομαι...
να φέρουν οι άνεμοι, μια ακόμα τέτοια σαν κι αυτή
...και θα αρρωστήσω στην αγκαλιά της.
Θα φυσήξω κι εγώ τις σκέψεις μου
στην οσμή της
στην ορμή της
και θα απλώσω ότι έχω νιώσει πιο όμορφο στο χαμόγελό της
φορ α γουισσ
____∞____
Ναι-ναι-ναι.ζούμε την μέρα της μαρμότας γινόμαστε καλύτεροι στο πουθενά, για το τίποτα.
Τόσο προγραμματισμένοι,τόσο ραμμένοι στα μέτρα και στα σταθμά.
Ε και αν κάνουμε λάθος δεν έγινε και τίποτα, θα 'ρθει η μέρα η επόμενη που σαν νεκροί θα ζήσουμε ξανά
Φορ...πικ σαμθινγκ γιορσελφ
____∞____
Πως πήγαινε αυτό;
Οι ιστορίες είναι σαν τα ρούχα.ακριβώς σαν αυτά. Έχουνε χρώμα, πτυχές, ραφή,στυλ και φοριούνται από ανθρώπους διαφορετικούς. Μια ιστορία και μια μπλούζα λέγετε και φοριέται με διαφορετικό τρόπο.
Λόγω της προσκόλλησης στα σώματα,τα ρούχα όπως και οι ιστορίες, κάποιες φορές κουβαλάνε και ένα κομμάτι άυλο των ανθρώπων.
Μια ιστορία ένα παραμύθι που λάτρεψα μικρός ήταν ο γενναίος ραφτάκος.
Αυτό το αγόρι... Μια βελόνα και μια κλωστή είχε.
Τίποτε άλλο..
Φορ τζαστ ε θοτ
____∞____
Φοβάμαι.την τελευταία φορά που ξύπνησα δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ. Δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάχτυλα μου, οι ίδιες λέξεις μου να με μαλώνουν.
"Κοιμήσου" να φωνάζουν
"Μοναξιά τι λένε.. και ας μην μπορείς να πεις ούτε το όνομα της"
Φορ α φιαρ.
____∞____
Φορ μια εντολή της c που δεν χώνεψα ποτέ.
Τσεκ ποιντ σε αυτό το σημείο. Σημαδάκι ιστοριών και μέρη μυστήρια κι όμορφα κάπου μακριά.
____∞____
Να προσπαθείτε όταν επιθυμείτε.
Να πονάτε όμορφα όταν νιώθετε.
Να τρέχετε όταν σας λένε να μείνετε σε ένα σημείο.
Να πέφτετε πάνω σε τοίχους για να τους γκρεμίσετε.γυμνοί και διάφανοι.
Κι αν πληγωθείτε να φοράτε παράσημα τις πληγές σας.
Να σκέφτεστε, να αγαπάτε...γιατί μαζί ζούμε, δεν ζούμε μόνοι μας. Μόνο πεθαίνουμε μόνοι μας.
Φορ ολ μάι σαντνες εντ μάι ρικαβερι
____∞____
Μια επιβαλλόμενη αλλαγή διάθεσης σαν από αντίδραση χημική και λόγω καιρού.
Δουλειά μου, δουλειά σου, δουλειά του.
Ε ναι μα ξοδευτείτε και λίγο (με τις δύο έννοιες) δεν θα πάθετε τίποτα...
Αλλά χωρίς τα ρέστα σας...
Γιατί δεν "τα βλέπετε"...
και δεν είναι πόκα εδώ...
και ο τύπος με το ύφος το μπλαζέ μπορεί και να το "παίζει"...
ή να τα "παίζει" στην υποψία πως είναι κάτι απλό, πολύ απλό, ίσως να είναι άνθρωπος. ε;
Θέλω να πω χαμένος στη μετάφραση πως όλοι γύρω κάτι θέλουμε.Το να το προσφέρει κάποιος, έτσι απλά χωρίς αλισβερίσι, δεν είναι κι αμαρτία(τι σιχαμένη λέξη είναι αυτή;).
Δεν σε γέλασε κανένας
ούτε έχει σημασία
ας σε χαρακτηρίσουνε λιγάκι τους..παιδάκι αγαθό.
Δες το σαν αγαθό.
Που λείπει απ τον καθένα..
κι εδώ
δεν είναι εκκλησία ούτε μιλάμε για κάποιον άγνωστο χριστό.
Μιλάμε για τον Χρήστο, τον κάθε χρήστο, που σήμερα, έκανε ένα καλό.
Πολύ ποιητίζω θα πρέπει να το κοιτάξω αυτό
μαζί με άλλα πολλά πράγματα βεβαίως, αλλά την παρούσα στιγμή
...απλά θα κοιμηθώ.
φορ εν άκτ
____∞____
Δεν μπορείς να πολεμήσεις όλους τους δαίμονες σου. Κάποιοι θα φάνε και λίγη από την σάρκα σου. Ίσως και να εγκαταλείψεις ίσως και να συνεχίσεις. Να μείνει πάνω σου ότι, ότι κι αν ζήτησες ότι κι αν έπραξες...το έκανες...δεν το φοβήθηκες.
Φορ α φρεντο(ου)
____∞____
Τι ανόητο; Μια ρόδα είναι και γυρίζει.
Ναι γυρίζει,αλλά γλιστρά. Βγαίνει απ τις στροφές. Είναι από καουτσούκ και φθείρεται.Είναι από ξύλο και σπάει, από μέταλλο και δύσχρηστη λόγω βάρους.
Κι όμως κινείται.Σαν την γη, αλλά πεθαίνει στην τριβή. Τρέχει με μίλια στην ώρα μα δεν στρίβει.
Σαν να μην είναι τέλεια, στην ελλειπτική φθαρμένη της τροχιά, σαν να παράγινε αναλώσιμη.
Εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια προσπαθούμε να τελειοποιήσουμε μια λάθος ανακάλυψη. Διανύσαμε την εποχή που την χρειαζόμασταν και ακόμα εμμένουμε πεισματικά σε αυτήν και κάποιες φορές παίρνουμε εξελικτικές ανάσες, όταν σταματάμε να την χρειαζόμαστε στις πτήσεις μας.
Η ανάγκη ενεργοποιεί το μυαλό να επιφωτιστεί την ανακάλυψη. Η εποχή προχώρα πέρα από τον κοινό νου, το τοπίο αλλάζει συνεχώς μορφή και εμείς ακόμα σκεφτόμαστε πως να "τσουλήσουμε". Διαχωρίζοντας με πανάρχαια πρότυπα το τι χρειάζεται και τι όχι.
Οι ακατάστατες αυτές σκέψεις δεν έχουν βαρύτητα ούτε μπορούν να σοφίσουν φιλικά στο νου.
Ίσως να μην νοείται ανόητο. Ζούμε σε έναν αέναο κύκλο και οι λίγες ελεύθερες σπειρώσεις είναι αυτές που φέρνουνε έναν καλύτερο κόσμο στην ύπαρξη. Οι ελάχιστες αυτές σπειρώσεις από αυτούς που αμφισβητούν τον τροχό καθημερινά στην σκέψη τους. Που τον θωρούν και θεωρούν πως δεν υπάρχει τελειοποιημένος. Η ανα..κάλυψη των αναγκών μας βρίσκεται πέρα από εκεί που βλέπουμε και οι πορείες περνούν τα αδιέξοδα όταν αναπηδάμε η πετάμε προσβάλλοντας την βαρύτητα.
Αν φέρεις στην ζωή, μια δύσκολη, μια ανόητη ιδέα, δοκίμασε την αν μπορεί να πετάξει.Χίλιες φορές θα σου πούνε πως δεν γίνεται. Χίλιες και μία φορές να επιμένεις στον ξοδεμένα άσκοπα χρόνο. Χίλιες και δυο χρειάζονται για να ξανανακαλύψεις έναν καλύτερο τροχό.
φορ ρι-ινβέντινγκ δε γουίλλ δατ σάουντς λάικ δε γουίλ(θέληση)
____∞____
Μπορεί σημασία να μην έχει τίποτα, μα ελπίδα έχω.
Κι όσο κι αν θέλω να κάψω-να σβήσω τις λέξεις αυτές, πάντα κάτι ζωντανό τις κρατά.
Μια στιγμή
Να πιάσω τον σφυγμό μου
Να αφήσω την συννεφιά
Να ταξιδέψω
____∞____
Εγώ και τα ρομαντικά μου και για να συνέλθουμε λίγο ε;
Im off and im out.
Οι εποχές τελείωσαν που γίνονταν θαύματα
και τα μυστήρια κι αυτά. Ίσως και οι ευχές
and no bitchin about it
Η μέρα η επόμενη επανέρχεται, η μέρα της μαρμότας
τάσεις φυγής...
κι αυτές αυτοτελείς...
εντός.
____∞____
Επιστροφές σήμερα
χωρίς απόδειξη
χωρίς υπόδειξη
με μια νευρική απόληξη
αυτήν που έχει κατάληξη
στους χτύπους της καρδιάς
(το "σου" στο τέλος βάλτο εσύ....)
φορ δε τζέρνει
____∞____
Μανία ρε που την έχουν οι άνθρωποι σαν δουν κάτι να μην τους ταιριάζει να χυμάνε επάνω του να το ...
Σαν όμορφο, να το χαλάσουν.
Σαν άσχημο, να το κρύψουν
Σαν δεν το καταλαβαίνουν, να το χλευάσουν
Σαν δεν είναι δικό τους, να το αποκτήσουν
...και σαν το δουν περίεργο, να το περιφέρουν στο τσίρκο τους.
Τι σας νοιάζει;
Λύσατε τα προβλήματα σας όλα και ψάχνετε να ζήσετε μέσα από άλλα,
θεωρούμενα, δικά σας;
κι αναρωτιέμαι αν χρειάζεται να κάνω, τη σκέψη αυτή, συγκεκριμένη.
φορ νο(ου) φορ
(γενικά όταν απέχεις και δεν θέλεις να έχεις, κάποιων, σκέψεις)
____∞____
Αν με ξαναρωτήσουν τι δουλειά κάνω. Ξέρω πια με σιγουριά τι να απαντήσω. Νηπιαγωγός. Απλά τα δικά μου παιδιά είναι λίγο ιδιαίτερα. Μαλώνουν, καπνίζουν, πίνουν, από τις εκατό λεξούλες που λένε, οι ενηνταεννιά είναι βρισιές και να μην πω σε άλλες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Επίσης μιλάνε μια γλώσσα δική τους.
Είναι τα παιδιά μου όμως. Ένα άναρχο μπουλούκι και το autocorrect γράφει μπουζούκι και σιγά να μην με ακούσουνε και το φέρουνε κι αυτό εδώ.
Είναι τα παιδιά μου και ελπίζω όλες οι εργασιακές σχέσεις να είναι έτσι γιατί όπου κι αν βρισκόμαστε, οφείλουμε, να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Πολύ σοφισμος έχει πέσει και πρέπει να φυτρώσω αλλά δύο μάτια πίσω απ την πλάτη μου και να τραβήξω δύο αυτάκια και μια φαβορίτα (και μετά από ένα φιλάκι βέβαια,μην τα πάρουνε τα κλάματα πανάθεμα τα, που ανάθεμα τα) όσο γράφετε αυτή η αυτοτελής σκέψη.
Φορ ολ δε κίντεργκαρντενς.
____∞____
Ο χρόνος και ο χώρος είναι δυο σιαμαία αδέλφια κολλημένα εκ γενετής στην πλάτη τους, που δεν έχουν δει ποτέ ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Ορίζουν τις ζωές μας, μόνιμα μαλωμένα και λόγω τις αστείας αυτής κατάστασης, περπατάνε στραβά σαν τα καβούρια και την πληρώνουμε εμείς.
φορ νο(ου) μάιντ
____∞____
Όταν ο θεός ήταν μικρός
είδε ένα όνειρο
και τ' όνειρο είχε φως.
Το φως έβγαλε χρώματα.
Τα χρώματα ζωγράφισαν την ίδια την ψυχή.
απ' την ψυχή γεννήθηκε η ζωή
και η ζωή έβγαλε ήχους.
Οι ήχοι ασυγκράτητοι σκαρφίστηκαν την τέχνη
και η τέχνη θέλησε να μοιραστεί
έφτιαξε μουσική
που συνεργάστηκε με την φωνή
μην έρθει κάποτε η νύχτα και η σιωπή.
φορ α γουόρντ γκέιμ
____∞____
Πως θα περάσει το φως αν καλύπτετε απ το μαύρο; θα το απορροφήσει ολόκληρο και θα μείνει εκεί...ένα...μαυρισμένο μαύρο.
(Ίσως βέβαια λιγάκι ζεσταθεί.)
Φορ μπλακ εντ δε λάιτ.
____∞____
Που είχαμε μείνει...ναι.
"Το βλέπω παντού γραμμένο στην πιάτσα δεν έχει φράγκα" που λένε κι αυτά τα υπέροχα παιδιά.
Όταν η αφραγκία αυτή η μισητή κυρία σε παίρνει τηλέφωνο και συ κοιτάς να της το κλείσεις γιατί έχεις ενοχλήσεις, να είσαι τακτ/ικος ίσως και λίγο,τόσο δα, σκληρός.
Να εξετάζεις λόγο γιατί μπορεί λόγος να μην συντρέχει
και έχεις ένα λόχο που δεν χρειάζεται και τόση προσοχή.
Ας το παλέψει μόνος του για μια φορά, να μάθει αυτός να τρέχει
και μην πολυσκοτίζεσαι εσύ.
40 χρόνια στη γαλέρα σπυράκο μου και μην πολυσκοτίζεσαι, μην συνερίζεσαι.
Που θα πάς; ακόμα δυνατός είσαι.
Μουστάκ δασύ,
μαλλί φράντζα,
στήθος έξω
βλέμμα που σκοτώνει
(Αι σιχτίρ και δεν αντέχω πιά τις συγκινήσεις).
Μούτροοοο
φορ μάι μαθουσαλίξ.
____∞____
"God gave the sea the danger and the abyss,
but it was in it that He mirrored the sky".
&&&&
I have found out that reading is a slavish sort of dreaming. If I must dream, why not my own dreams?
&
"Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι Γελοίες.
Δεν θα ήταν ερωτικές επιστολές
αν δεν ήταν Γελοίες.
Κι εγώ στον καιρό μου
έγραψα ερωτικές επιστολές
Σαν και των άλλων Γελοίες.
Οι ερωτικές επιστολές
αν έρωτας είναι
πρέπει να είναι Γελοίες.
Αλλά τελικά,
Μόνο οι υπάρξεις
που δεν έγραψαν
ερωτικές επιστολές
Αυτές είναι Γελοίες.”
~Fernando Pessoa~
φορ δε γκρέϊτεστ
____∞____
Τα όνειρα είναι κάτι σαν τις άκρες απογυμνωμένων καλωδίων. Σαν απολήξεις που τα συνδεδεμένα άκρα τους άρχουν και οδεύουν από την ψυχή. Νομίζουμε πως καταλήγουν σε μια οθόνη του μυαλού, γι αυτό και λέμε "βλέπουμε" όνειρα. Δεν είναι αυτό όμως. Γιατί η ψυχή είναι ένας πυκνωτής και το ρεύμα που συσσωρεύεται πρέπει να ελευθερωθεί. Ο ίδιος ο μηχανικός, ο εαυτός, αυτός που έφερε την υπερφόρτιση, ο δημιουργός-ο μάστορας να ειδοποιηθεί για το πρόβλημα.Ποιο πρόβλημα; Τι λέω;
Τα όνειρα της μεταφορικής έννοιας (και μην εντάξουμε σε αυτά τα ρευματάκια της καθημερινότητας, ας βάλουμε έναν έρωτα...έναν κεραυνό) είναι αυτά που γεμίζουν και ζεσταίνουν την ψυχή...τον πυκνωτή. Χωρίς αυτά, ζωή δεν έχει.
'Όνειρα εξόδων και εισόδων μπορεί αυτό να είμαστε. Από το ίδιο υλικό που φτιάχτηκαν τα άστρα. Με αρχιτέκτονα,σχεδιαστή και καλλιτέχνη τον θεό. Αυτόν που μες την πιο βαθιά μας ζήλια, προκαλούμε και τεστάρουμε να δούμε άμα μας έφτιαξε σωστά. Τι λέω ε;
φορ... αι σιχτιρ βραδιάτικα to me and my dreams, πάω να συνεχίσω τα όνειρα μου
δεν μ' αρέσει αυτή η προσέγγιση...έχει πολύ μηχανική...
____∞____
Carly says:
Dont live for money Tin and dont live for people who live for money. Live for life herself. Live because we leave.
Simon says:
Σάιμον σεζ σαν παιχνίδι παιδικό και τα λεγόμενα τα χθεσινά ήταν λιγάκι δυνατά.Ακατανόητα και δυσκολόπεπτα τυλιγμένα σε μανδύα πλάκας.
Ο Σίμωνας δεν κρίνει, μόνο ξέρει. Δεν έχει δίκιο σε όλα μα ξέρει.Ας μείνει αυτό.
φορ λαιφ θοτς
____∞____
Είναι μια κόλαση το ξέρω... Μα κόλαση κι αν είναι...μαζί να την περάσουμε.
Φορ μελτεμ
____∞____
Κάποιες φορές ζητάω συγνώμη... τόσο πολύ, που νιώθω πως πρέπει να ζητήσω συγνώμη απ' τη συγνώμη.
φορ απόλοτζιζ.
____∞____
checkpoints
Βέβαια η ζωή δεν είναι βίντεογκέιμ αλλά νοητά τα κατασκευάζει ο νους.
Και τι να κάνεις;
Ίσως, για να ξέρεις που βρίσκεσαι και πως υπάρχεις.
Απορίες δεν υπάρχουν
Η μοναξιά επιβάλει γραφή και τα σημεία αναφοράς σε σχήμα βελονί φέρνουν και τους δυο εαυτούς πάλι στο προσκήνιο.
Καλώς να ανταμώσουν λοιπόν...
φοοορ....
____∞____
Ας φτιάξουμε ένα παραμύθι σήμερα.
Μικρό.
Κάποιοι μικροί
Φτιάξανε ένα μικρό φάρο
για ένα μικρό καΐκι
που βυθίστηκε σε ένα μικρό νησάκι
κάπου σε μια μικρή θάλασσα
Αχ,Αυτό το μικρό τους μυαλό...
Τον άναψαν
κι όλα αυτά τα μεγάλα χρόνια
μ αυτά τα μεγάλα κύματα
και αυτές τις μεγάλες προσδοκίες
εγινε φίλος μα αυτά, τα μεγάλα, σκοτάδια...
Φορ α σμαλ λιτλ μαν
____∞____
Μου λείπεις.
Πολύ μου λείπεις.
και τα έκοψες όλα γαμώτο σου...
πριν προλάβω να αμυνθώ
να επιτίθεσαι
...σαν μικρό παιδί να μοιάζω...
κατεβασμένα μούτρα και κλωτσιές στη σκόνη
...λες και σου ζήτησα του κόσμου τα πλούτη.
Να ρίξεις αυτά τα τείχη σου, να μην τα ξαναδώ στα μάτια μου!
Να αφήσεις τα νυστέρια σου, δεν έμεινε τίποτα άλλο για να ανατομήσεις!
ίσως αυτά να ζήτησα...
και τώρα πάλι θρασύς και πικρομίλητος
φορ α χαρτς κομ/πλειν
____∞____
Οκει μάνταμ
Εντ αι Φιλ τεριμπολ αι σεϊ. Ιν ολ μαϊ γιαρς σατς ε θινγκ νεβερ χαπεντ του ακτιουαλι ντισκραιμπ ιτ.
Σαν να πήγες για πικ νικ, άπλωσες το καλάθι και το σεντόνι στη χλόη, έστρωσες με χαμόγελο το τραπέζι. Κοιτάς και δεν είναι κανένας τριγύρω.
Τα μαζεύεις προς το βράδυ,όλα σε ένα μπόγο κι είναι αργά για να περάσει λεωφορείο αφού έμεινες από βενζίνη.
Ξαπλωμένος με τα χέρια στο κεφάλι, εσύ άραγε σε ποιο αστερισμό αράζεις;
Και τι να πεις;
Οκει μάνταμ και αι εμ στιουπιντ και ντοντ αντερσταντ γουαι γιου σόου κρουλ.
Αι γουιλ σλιπ μανταμ αι Φιλ μπαντ εντ σόρρυ.
Φορ θοτς αγκεν
____∞____
Μπορεί να είναι εντάξει.
Να μην τα προλαβαίνεις όλα.
Να μην προβλέπεις όλα τα ενδεχόμενα.
Να μην γνωρίζεις τα απόκρυφα του κόσμου.
Να μην έχεις την λύση σε όλα τα προβλήματα
Να μην ξέρεις πάντα αν στο σωστό μέρος βρίσκεσαι
Και λάθος να κάνεις στις επιλογές
Να μπορείς να πεις "εντάξει"
Πότε άραγε θα είναι όλα άψογα όλα σε τάξη;
Φορ σαμθινγκ
____∞____
A quarter for the merry tune
Δεκαπενταυγουστος ετσι...σκέτος...?ε όχι!
"Νυυυφφ". Σαν να θυμήθηκα μια θειά, καθόλου σου λέω, μα καθόλου εντάξει. Σε τι μονάδα άραγε μετριέται ο οπισθοδρομισμος?
Κάνοντας ένα γρήγορο πέρασμα από το καλοκαιρινό παραθεριστικό Ελλαδιστάν δηλώνω μια ακόμα φορά πως τίποτα δεν άλλαξε και δεν πρόκειται να αλλάξει. Παναγιτσες everywhere υπόσχονται μια ακόμα χρονιά σκοταδισμού και σουτ βλάσφημε σουτ, μεγαληχαρηδις.
Μόνος ακόμα μια χρονιά εις τριπλούν.
Στο μυαλό
Στο σώμα
Και στην καρδιά.
Μα παράπονο κανένα, τόση θάλασσα, ένα χρόνο περίμενα να μ αγκαλιάσει για αυτό το βράδυ.
Μικρές μοναχικά αυτοτελείς σκέψεις σ αυτήν εδώ την απεργία που το μόνο έργο της είναι να κοιτάζει από ψηλά το κελί που ζω...
Φορ εναδερ ογκαστ
____∞____
Κάποτε γνώρισα κάποιον που μ' έκανε να νιώσω,
τόσο οικεία,
τόσο ζεστά.
κι έτσι απλά τον είπα τρελό
και θύμωσε...
γιατί θύμωσε;
γιατί θύμωσες;
Ξέρεις τι ξόδεψαν άλλοι για αυτό το χάρισμα;
Ξέρεις τι ξόδεψα κι εγώ γι αυτό το χάρισμα;
Ξέρεις πόση δύναμη θέλει να τεντώσεις τη χορδή
και πόσο κουράγιο να την αφήσεις;
και συ το ξέχασες.
Γιατί ξέχασες;
νιου είτζ νόου πόετρι
____∞____
Θα μου λείψουν οι φωνές στο μπαλκόνι.
Κι ύστερα αυτή η τραγική επιβαλλόμενη ησυχία.
Με άσχημες λέξεις "σκάσε" "εσύ φταις".
Τι κόσμος ρε θε μου;
Σφαίρες παντού σαν ένα πεδίο μάχης.
Πεθαίνει η ανθρωπιά νομίζω και κάνεις δεν σκύβει να δώσει το φιλί της ζωής.
Κι άμα βγεις στην μέση και φωνάξεις " σας αγαπώ"...Θα σε πετάξουν έξω απ το κλουβί τους.
Ίσως να την γλυτώσεις, να σε "δέσουν".
Τι κόσμος ρε θε μου;
Αλλά και πάλι...Τι Θεός είσαι και εσύ ρε φίλε;
Έτσι τελειώνει ο χρόνος πάντα, με τον Αύγουστο.
Το τελείωμα, το αποκορύφωμα της βρωμιάς. Ο μεσαίωνας.
Και πάλι ένας Σεπτέμβρης, ο μήνας της ελπίδας. Ελπίδα θα τον έλεγα αν μ άφηναν να του αλλάξω όνομα. Αυτός που φέρνει τις βροχές,σβήνει τις φλόγες.
Φλυαρώ...το ξέρω.
Ίσως να θέλω να με εξαντλήσω.
Για να ξεκουραστώ.
Μπορεί και να θελα τώρα, με ένα φίλο να βαρεθώ.
Η το όνειρο μου αυτή την στιγμή μες τα μαλλιά σου να αποκοιμηθώ.
Φθινόπωρο έρχεται καληνύχτα.
____∞____
Καιρό έχω να γράψω...
Κι αυτό που θέλω να πω είναι πως παλομαι και δεν ξέρω πώς γράφεται το ρήμα αυτό.
Με χίλιους παλμούς το δευτερόλεπτο.
Τόσα που θέλω να κάνω μα τόσος λίγος χρόνος.
Η ζωή δεν είναι ένα τηλεκοντρόλ που πατάς το φαστ φόργουορντ η το ριγουαιντ.
Είναι μόνο μια προβολή. Μια και μόνο προβολή.
Όλα εδώ είναι. Άλλο δεν έχει.Όλα σε μια και μοναδική προβολή.
Φιλιά στους κόσμους τους γεμάτους, εγώ, πρέπει να κοιμηθώ
Φορ λαιφ
____∞____
Μεγάλωσα νομίζω... με πονάει λιγάκι παραπάνω ο αυχένας μου.
Ορμώ-μένος ενός βλέμματος λοιπόν.
Οου Τζόνι γιου φα-"κινγκ" φοργκότ...δάτ...τις νοτ γιορ φακινγκ μπίζνες.
Κρατάς εσύ, ως καλλιτέχνης, ελεύθερος πνεύματος και οραματιστής του κόσμου, την στάση, ότι σε νοιάζει, για εμέ τον άμα• ρτωλό...
Να σου θυμήσω πως
σαν μάστορας μαθαίνεις ότι ένα δημιούργημα εξυπηρετεί κι ένα σκοπό. Πάνω-κάτω ξέρεις, την ημερομηνία λήξης του και αυταπάτες δεν κρατάς για την αιωνιότητα και βαθιά σου ξέρεις την ατέλεια του.
Σωστά ξεχνάς πότε το δημιούργησες και ευτυχία εφήμερη προσφέρεις στην ψυχή σου.
Μα παραστρατείς. Δουλειά σου δεν είναι και τα γαλόνια του δημιουργού τα πέταξες, αφού το θέλησες, εμμονικα να κάτσεις να φιλάς και να πειράζεις το έργο σου αυτό...
Από σένα δεν το περίμενα να ξέρεις,... να γίνεις αστυνόμος και να μου φέρνεις εμετό.
Δεν θέλω πολλά να πω. Μια ενόχληση μόνο να ανταποδώσω σε μια όμορφη γωνιά που βρώμισε στον κόσμο μου εδώ.
Καληνύχτα Γιαννάκη μάιντ γιορσελφ
και το autocomplete στο μαιντ βγάζει μαϊντανό.
Φορ ε σελφ προκλειμντ κρουσειντερ
____∞____
Έκανα μια σκέψη αμαρτωλή...
Ο Θεός, ο Χριστός και τα λοιπά τα κουραφέξαλα δεν έχουν ιδιοκτησίες, μήτε βαρύτονες έννοιες βαμμένες στο όνομα τους.
Δεν τις χρειάζονται...
Τι να τις κάνουν;
Κι ακόμα μια σκέψη κακιά και μοχθηρή.
Όταν πεθάνω
κι εγώ σαν τον πατέρα μου
και ρθει ο τράγος απάνω απ το κουφάρι μου
να κάνει την ρουτίνα του
να απλώσει την χλαμύδα του
τάχα συγχωρεμένο να μ αφήσει
πείτε του
ένας άνθρωπος μωρέ
εκεί μέσα στους λίγους
Να πάει να γαμηθεί
Για ελάχιστα μετάνιωσα
Κι ούτε τα έχει φανταστεί.
Φορ νοου τερνινγκ μπακ
____∞____
Έφτιαξα μία σκεπή
Πριν είχα τα αστέρια μου και την βροχή
Τώρα υπάρχει ένα σκέπαστρο
Ένα εμπόδιο
Για να φαντάζομαι πως ο ουρανός είναι εκεί
Μπράβο μου
Πάει κι αυτός ο εαυτός μου
Τον πούλησα στη λογική
Και τώρα που στο διάολο θα αράζει η φαντασία μου
και η κάθε βρώμικη κεραμιδένια μου στιγμή
Φορ α Ρουφ
____∞____
Όλο για κάτι τελειωμένους θυμούς σου γράφω.
Όλο για κάτι συναισθήματα αντίκες.
Ημερολόγιο είσαι εσύ ή μια ντροπή;
Τι να σου φωνάξω;
Πόσες μουτζούρες και χάρτινα ανθρωπάκια να σου φτιάξω;
Άχρηστο είσαι.
Και εγώ σου πιά δεν θέλω να θυμάμαι.
Έτσι νιώθω τώρα.
Αύριο να μαι καλύτερα.
Φορ ιτ
____∞____
Το να μετανιώνει κανείς για τις εμπειρίες του είναι ταυτόσημο με το να σταματάει την εξέλιξή του. Το να αρνείται κανείς την εμπειρία του είναι σαν να βάζει ένα ψέμα στα χείλη της ίδιας του της ζωής. Είναι ταυτόσημο με το ν’ απαρνιέσαι την ψυχή σου.
Oscar Wilde
Ναι Όσκαρ ποιος άνθρωπος νοιάζεται να εξελιχθεί σήμερα; σήμερα που το να ζεις σε κάποιου είδους φυλακή θεωρείται ευλογία. Οι εμπειρίες καθενός επειδή δεν εντάσσονται σε κάποια πρότυπα, δαιμονοποιουνται μέσα στο ίδιο το μυαλό.
Κάτι άσχετο...
"Το ψέμα είναι ψέμα", λένε, ίσως γιατί κουράζει το γεγονός πως το ψέμα έχει εκδοχές καλύτερες και απ την αλήθεια. Το ψέμα εξελίσσεται, ελίσσεται, ενώ η δόλια η αλήθεια;
"Η αλήθεια δεν έχει ανάγκη ρε... ", λένε. Ναι αλλά στο τέλος, την πηδάνε τα χειρότερα ψέματα και ψυχή βαθιά.
Αυτά.
Κατά τα άλλα σκόνη. Σκόνη και λίγο τίποτα...
Φορ σαμ ριντινγκς.
____∞____
Τι είναι ο έρωτας ε;
Πώς να γράψεις και να μην μπεις στα κλισέ; τόσοι γράψανε και κανένας δεν μπόρεσε να το εξηγήσει ακριβώς.
Ας κάνω και εγώ μια προσπάθεια.
Είναι όταν έχει αφεθεί μέσα της και ξεγνιαστο το μυαλό της,
(μισό χαμόγελο κι όχι ολόκληρο),
σε μια υπέροχη ηρεμία,
εσύ κάπου κοντά
...να σαι ο πιο ευτυχισμένος παρατηρητής.
Ίσως αυτό να είναι ο έρωτας.
____∞____
Λατρεύω τους ανθρώπους που μιλάνε την γλώσσα, με έναν τρόπο που αυτοί πιστεύουν, οτί ο ακροατής τους θα τους καταλάβει.Ενώ υπάρχει μια πιθανότητα (έτσι λέω) να μην έχουν καταλάβει οι ίδιοι, το νόημα της διάλεξης τους. Κάτι τέτοιο.
Όσες επαναστάσεις και να γίνουν κατά της βλακείας, όλες θα καταλήξουν σε ήττα. Γιατί είναι σαν να ανακατεύεις όλα τα χρώματα που υπάρχουν σε ένα κουτί με μαρκαδόρους,
με μαύρο
ανεξίτηλο
μελάνι.
φορ wAY dOWN
____∞____
Πολύ ψεύτικος όμως αυτός ο κόσμος ρε παιδάκι μου.Τόσο που σε πιάνει μια σιχασιά.
Τόσο ψεύτικος νιώθω κι εγώ αυτή τι στιγμή.
Όποια μάσκα κι αν τραβήξω απ την τσέπη μου, όλες έχουνε πια τα δόντια του λύκου."Με κάτι δοντάρες ΝΑ" που έλεγε και το μητσάκι (τι να κάνει άραγε).
Γέμισε τον καλοσύνη και θα μαυρίσει κι αυτή σε ελάχιστο χρόνο σαν να την σκέπασε πετρέλαιο.
Μεγαλώνω και φοβάμαι. Βλέπω τα σενάρια πριν εξελιχθούν, τις σκέψεις και τους ανθρώπους από τα πρόσωπά τους. Ντρέπομαι να σηκώσω τα μάτια μου. Κοιτάζω πάλι το πεζοδρόμιο και τα κουτάκια του, όπως όταν ήμουν μικρός. Δεν θέλω να δω άλλα μάτια, αλήθεια.
Χάθηκε η συνοχή της ψυχής και αντί να τρομάξω, ενθουσιάστηκα. Νιώθω ελεύθερος, πολύς και διάχυτος, διαφάνος. Οι δαίμονες εξαφανίστηκαν εκεί στο τίποτα απ' όπου προήλθαν. Μόνο μπροστά, χωρίς ενδιαφέρον και ελπίδα μα μόνο μπροστά.
"Θέλω να δω κι άλλη λάμψη στα μάτια σου" είπε ένας φίλος.
Μα ξέρω μέχρι εδώ φτάνω.
Για το παραπάνω
πρέπει να φύγω απο δω.
Να αλλάξω κελί,
να αλλάξω πάλι εαυτό.
Vis esoterica, tin
____∞____
Τελικά ο καλύτερος τρόπος για να χειριστείς έναν γενικά κακό άνθρωπο, είναι απλά να τον αγνοήσεις. Όχι να του δείξεις πως "σε αγνοώ", μα πραγματικά, εσωτερικά, να ξεχάσεις ακόμα και την ύπαρξή του.Το πως γίνεται αυτό, ενώ οι ερινύες σε κατατρέχουν; Αγνοείς ακόμα και το οτιδήποτε πλαισιώνει αυτόν/ήν.
Θέλει κότσια.
φορ ένι...
____∞____
Ο ύπνος έγινε εύκολος εδώ και λίγο καιρό. Συμφιλιώνομαι με την επιλεκτική και ταυτόχρονα εξαναγκαστική μοναχικότητα του φθινοπώρου . Άλκοχολ σαμ ταιμς χελπς εντ σαμ ντάζεντ. Είναι και ένα κορίτσι που μου λείπει μα οδεύω καλά. Ξέρω για λίγο πως είναι . Σαν δέντρο οι ρίζες μου, θα ξηλώσουν και πάλι το τσιμέντο και πάλι τα φύλλα μου θα ακουμπήσουν τον ήλιο.
Μόνο...
λίγο πιο ήσυχα αυτή την φορά...
μεγάλωσα...
χρειάζομαι οξυγόνο.
φορ ντιζέρτιντ ντέζερτ σάντς
____∞____
Ίσως ο μεγαλύτερος φόβος μου, είναι πως είμαι ένα τίποτα. Μια μέρα, σαν όλες τις άλλες, κάποιος/α/ο τραβήξει την πέτσα μου και από κάτω...δεν βρεθεί τίποτα.
____∞____
Μικρές αυτοτελείς σκέψεις της κούρασης. Της κόπωσης ,., πιο πολύ της εσωτερικής.
Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο, οτί το μυαλό ξεκουράζεται όταν κουράζεται το σώμα και vice versa.
Αλλού πνέω, για αλλού πλέω, αλλού φταίω και αλλού φάν πάρκ.
Έκανα μια σκέψη σήμερα αυτή να αφήσω.
Για να δώσεις μια
κρίση
πρέπει να έχεις και μία
λύση
ίση
με αυτή της βαρύτητας, της απήχησης, της κρίσης σου.
φορ...(ε καλά θα το βρω άλλη φορά)
____∞____
Άντε...τον δέσανε τον βλάκα...να παίρνουμε σειρά κι εμείς.
Δηλαδή τι βλάκα; Βλάκας είναι μια λέξη ευγενής και μόνο ευγένεια δεν έχει το πλάσμα τούτο.
Τι να το κάνεις όμως, στεναχωριέσαι και λιγάκι το λοιπόν.
Ερωτική απογοήτευσης και το IQ του δεν τα σήκωνε κάτι τέτοια.
Ξυπνήσαν στο χαοτικό του νου, δαίμονες εμπνευσμένοι και τα religion κόλπα δεν φτάνουν να βοηθήσουν κυρία Σοφία.
Meds.Μπόλικα. Με τις χούφτες, να βγάλουμε καμιά δεκαετία.
Να μεγαλώσουν και τα δόλια τα μικρά. Ε;
Αέρα ρε.
Cheers.
φορ... (άστο, πες το στα ελληνικά)
για κάτι... πλημμελήματα
____∞____
Μου την σπάει όταν αρρωσταίνω. Θέλω να κολλήσω όλο τον κόσμο γρίπη και να μείνουν όλοι στο κρεββάτι έτσι για σπάσιμο. Να μην πει κανένας ότι δεν μοιράζομαι. Ουφ.
Θέλω να γίνομαι και γω ένας τεράστιος μπέμπης και όχι που το πουλάω μαγκιά "νταξ δεν έχω και τίποτα" . Γκρίνια κι εγώ...εκεί πείσμα.
Φορ δε φλουενζα.
____∞____
Πάντα ένιωθα πως όλα εξαρτώνται από εμένα.Από σπόρος ακόμα και family didn't help. Το να ντυθείς, να φας, να κοιμηθείς, να γελάσεις και να ψυχαγωγηθείς κρινόταν στην διάθεση του πατρός και το αγόρι αυτό υπήρξε και πολύ κωλόπαιδο μα δεν έφταιγε αυτός.
Τώρα καλούμαι να σηκώσω ένα βάρος από εννοούμενα χρωστούμενα συνείδησης και κάθε χρόνος πιο δύσκολος. Δεν έχω πολλά να πω.Τα έχω γράψει, ξαναεπιστρέφω στις κερκίδες κλείνοντας ακόμα μια χρονιά μακριά από ότι θέλησα και ευχήθηκα.
Να με χειροκροτήσω λοιπόν, στην απόλυτη ειρωνεία μου και να υποκλιθώ. Συγχαρητήρια ντενεκέ πάλι τα κατάφερες.
φορ σίζονς
____∞____
Θέλω μια βόλτα. Χωρίς το "θέλω" αυτό εννοείται.
Μια βόλτα, μακρινή η κοντινή.Αυτή θα το κρίνει.
Κάπου αλλού.Εκτός από δω.
Εκτός από δω.
Εκεί στη φαντασία.
Που κρυώνει ο αέρας κι εσύ έχεις βήχα.
Που κρυσταλλώνουν και δακρύζουν τα μάτια.
Με χέρια ξυλιασμένα κι ένα πακέτο χαρτομάντιλα στην τσέπη.
Κάπως έτσι, να εξαντληθούμε, να βγάλουμε την νύχτα.
Στερητικό συναισθήματος λέγεται.
Αγιάτρευτο πράγμα.
Καληνύχτα.
Την μία κάτω απ την άλλη.
φορ κόλντ
____∞____
checkpoint σε σχήμα ακανθώδες. Ε ναι κάπου να αράξουμε .
Η ζωή του single είναι όπως έχουν δείξει τα σίριαλ κακοραμμένα και επανειλημμένα. Πολύ σενάριο δηλαδή με καθόλου δράση. θα μου πεις o engage που μοιάζει με τον νίκολας κέιτζ (ναι αυτός με τα λίγα μαλλιά και το σατανοειδές χαμόγελο) αυτός δεν έχει ούτε σενάριο, ούτε δράση.
Από αντίδραση, εγώ,ο βήχας μου και το αλκοόλ μου, ευρισκόμενος πάλι με τους ανθρώπους μου, ελπίζω σε άλλη μια χρονιά σεναρίων.
Κάτι θυμήθηκα. Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται, λέγανε οι παλιοί.
Αλλά ανάθεμα την ώρα που βγήκαν τα αντιβηχικά σιρόπια, το αερολίν και οι χολς με βέιπορ άκτιον.
Ούτε ένα βήχα δεν σε αφήνουνε(γαμώτο) να ζήσεις.
φορ λαβ εν καφ ...λαβενκαφ
____∞____
Εισπράξαμε και σοφία yesterday. Είναι άλλο πράγμα το mindgame και άλλο το παίζω γιατί βαριέμαι σε τράπουλα ταρώ blackjack. Δίκιο έχει. Αϊ να σε καμαρώσουμε και σένα.
φορ α φρέντο(ου)
____∞____
Μικρές αυτοτελείς σκέψεις σε στυλ μιας ενοχής, μιας εποχής φθινοπωρινής και επιτέλους λίγο κρύο. Τα λογοπαίγνια μπορούν να συνεχιστούν επ άπειρον και άφιλτρον το τσιγάρο τούτο εστί.
Ζήλεψα ένα σώμα και με βλέπω να γίνομαι κουρέλι στην εκγύμναση τώρα που χειμωνιάζει. Τα αγαθά κόποις κτώνται, μα να δω πόσο θα αντέξουν τα πνευμόνια μου.
Δεν έχω πολλά να αφήσω σήμερα σαν μη αλκοολούχος. Όσο δεν είμαι διαυγής ησυχάζω απ' το νου μου, μα κάποια στιγμή πρέπει να μας μαζέψω και τους τρεις, για να λύσουμε τα προβλήματά μου.
Ζήλεψα μια προβλήτα και έναν βουβό ακροατή κι εδώ έχει μόνο ξέρα.
Δε γέλασα καθόλου σήμερα
Μα ούτε γκρίνιαξα.
Χα.
Πολύ φαρδιές είναι αυτές οι κωλοπιτζάμες θα κοιμηθώ με τα ρούχα.
φορ λό(ου)νλινες
____∞____
(λογοκριμένο)
&%$*#Χ#, το σ'αγαπώ μου για σένα, πίσω δεν το παίρνω...
φορ μαϊ ριάλιτι
____∞____
Βίρτουαλ πράιβειτ νέτγουορκ. Το πράιβειτ σημαίνει και στρατιώτης.Αμέ.
Μα πέρασε καιρός που έκανα την θητεία μου ο δόλιος. Ε ναι.
Τώρα καλούμαι εκ νέου να υπηρετήσω φοβίες υπανάπτυκτες και κάθε χρονιά τα ίδια χάλια και χειρότερα. Βεβαίως.
Μ αρέσουν οι ελεύθεροι άνθρωποι. Δηλαδή τι μ' αρέσουν; ,πεθαίνω σας λέω.
Με τραβάνε σαν μαγνήτες νεοδημίου. Μα είναι λίγοι. Οι περισσότεροι ψάχνουν σε αυτόν τον κόσμο να απομαγνητιστούν, να εκφυλίσουν και την τελευταία έλξη της ζωής απάνω τους. Γιατί γεννιόμαστε ελεύθεροι μαγνήτες και να μου το θυμάστε.
Βρήκα μια ρωγμή σε αυτή την συνέχεια.Μια που απέμεινα ένα κονσερβόκουτο, με όσο μαγνητισμό μου απέμεινε, αλλάζω ποια την πολικότητα μου.
Έτσι στην ώση και στην έλξη να παραμένω μετέωρος στον ουρανό.
Μέχρι να καρφωθώ με δύναμη στην βαρύτητα της γης.
Θετικά.Καλά τα βλέπω τα πράγματα.Τουλάχιστον για κάποιες ώρες. Μετά; θα δούμε.
φορ μαγκ/νετς.
____∞____
Δυο λόγια πάλι, μια αναφορά. Που; Μάλλον στους τοίχους του νού μου.
Σωστό είναι τώρα στις δόξες μου, σιγά σιγά να φεύγω από αυτήν την εργασία. Θα τα καταφέρουν. Κουτσά στραβά πάντα τα καταφέρουν. Είναι σκουλήκια και ξαναγεννιούνται μές το χώμα. Εγώ όμως κουράζομαι πιά. Να επιβεβαιώνω συνεχώς, πως ότι κι αν γίνει θα τα καταφέρω.
Φοβάμαι μια μέρα πως δεν θα είμαι αρκετός και θα με με ονομάσουν κι εμένα σαν τα μούτρα τους. Ίσως αυτός είναι ο μόνος φόβος μου. Αυτό που ονομάζω εγώ "τίποτα".
Κουράζομαι να κουβαλάω χαρούμενες φάτσες. Κουράζομαι να λέω γλυκά ψέματα. Γιαυτό και με κουράζει η λογική.
Η λογική είναι το χειρότερο παυσίπονο στον πόνο της ζωής. Ποτέ δεν θα καταλάβεις αν έζησες με δαύτη. Ποτέ.
Για λίγες στιγμές παιδικότητας, ξεπουλάω την ζωή μου στη λογική.
Δεν θέλω να διαβάσω τίποτα, γιατί ψάχνω τον άνθρωπο πίσω από τα κείμενα και με θυμώνει πόσο μεταμφιέζουν οι λέξεις.
Άλλες σοφίες-βλακίες δεν έχω για σήμερα. Στερεύω.
Γιατί δεν γράφεις; Ρώτησα έναν φίλο.
-Είμαι καλά, γι αυτό μάλλον.
Με ένα απλό συμπέρασμα λοιπόν βάση παραλληλισμού, γράφουμε εμείς που δεν είμαστε καλά.
Γνώμες ανθρώπων.
φορ ράντ/ομ
____∞____
Πάει και ο σουίτ νοέμβρης που μόνο σουίτ δεν ήταν.
Ήρθε και το κρύο που μόνο κρύο δεν είναι.
Έχω κι έναν πονοκέφαλο που πιο πολύ μοίαζει με σεισμό. Τι άλλο; Γκρίνιες μεγάλες έχουν τα πνευμόνια μου και η νύχτα είναι ακόμα ντροπαλή. Ξεκίνησα την ξενάγηση μα οι άνθρωποι είναι φέτος πιο θυμωμένοι, τους φταίνε φαίνεται περισσότερα από πέρυσι.
Τα τελευταία embers(δεν έχουμε τέτοια λέξη εδώ και είμαστε απασχολημένοι να καυχιόμαστε για τη λέξη "φιλότιμο") μου, που θυμίζανε αγόρι της προκοπής που λεγε κι η γιαγιά μου, τα πήρε η λήθη.
Να θυμηθώ του χρόνου να ψάξω για δουλειά σε καμιά φάμπρικα της προκοπής όπως του Αι Βασίλη. Λέω να του την στήσω την πρωτοχρονιά με το βιογραφικό μου ανα χείρας,μπορεί να θέλει να καλύψει κανένα τζάμι στο έλκυθρο ή να σκουπίζει την μύξα του. Κάνει κρύο εκεί πάνω.
Δεκέμβρης ε; Πόσοι από δαύτους.
Α στο διάλο βαρέθηκα.
Φορ νοβεμπερ Εντ μαι λάστ έμπερ
____∞____
Κρύο πολύ έχει έξω. Φοβάμαι μην αρχίσει να κάνει και μέσα παγωνιά.
Στερεύω και από πιασάρικες φράσεις εγωισμού.
Αρχίζω να σβήνω και σκουριάζω. Πόσο το συχαίνομαι αυτό το στάδιο...
Οι μοναξίες σίγουρα δεν είναι για αυτούς που σκέφτονται πολύ. Κάποια στιγμή απ την πολύ κουβέντα, θα μαλώσεις κι άντε να βρεις άνθρωπο για να το κάνεις εκτός απ τον καθρέφτη. Έτσι μένεις παρεξηγημένος με σένα.
Μ αρέσει να μου μιλούν. Όχι ρηχά.Ριχτά.Απλόχερα. Σκέψεις πεταχτές. Τσιμπήματα στ' αυτιά μου.
Μ αρέσει και το άτιμο το ακλοόλ κρατάει τα αυτιά μου ανοιχτά.
Μ αρέσουν οι σκληράδες. Οι έξυπνες όμως. Που σε τρέχουν.Για χιλιόμετρα χωρίς ούτε νερό.
Μ αρέσει η μουσική χωρίς τα λόγια.Τα λόγια τα θέλω να της κάνουν μόνο παρέα.
Μ αρέσει κάποιες φορές να μην υποστηρίζω τα πάντα.Χωρίς δίκιο να χαλάω ένα δίκιο.
Μ αρέσει ο κόσμος και το σούσουρο και τα πρόσωπα και τα μάτια.
Μ αρέσει η βροχή κι ο κρύος ήλιος και ο ουρανός και πιο πολύ η θάλασσα.
Μ αρέσει η εξέλιξη μα δεν μ αρέσει η λήξη.
Αυτοψυχοθεραπεία ή κατι τέτοιο. Δεν πίστευα ότι έπρεπε να το ξαναχρησιμοποιήσω.
φορ σελφ σαστέιν
Κι ένα Υ.Σ για την καληνύχτα που λένε. Δεν μ αρέσουν κάτι μαλακισμένοι εγωισμοί.
____∞____
Εγώ δεν έχω φάρμακο για την θλίψη. Μπουκάρει πάντα ολόκληρη, όταν εξαντληθώ να την κρατάω, με την πλάτη μου πίσω από μια πόρτα με σπασμένο χερούλι.
Ποτέ λίγη. Απότομα πάντα, εκεί που πονάω πιο πολύ...στον αυχένα μου.
Δεν έχω να πω πολλά για αυτήν.
Την ξέρω καλά όπως κι εσύ.
Δοκίμασα πολλά μα τίποτα.
Λίγο αφήνομαι και πάλι εκεί...μπροστά μου.
φορ σέιμ ολ σόροου
____∞____
Τι μέρα κι αυτή;
Μου χρεώσανε κάτι σκουπίδια
γιατί όταν περνώ δεν λέω "καλημέρα".
Αυτήν την ψεύτικη με τα εισαγωγικά
ξέρεις...αυτήνε που βρωμίζει τον αέρα
που λένε αυτά τα μούτρα, κάθε, μέρα.
Για μένα είναι μια λέξη ακριβή. Μονάκριβη, δύσκολη λέξη.
Είναι υπόσχεση, είναι ματιά, δεν ξέρει από κοινωνισμούς μόνο να 'ναι γλυκιά.
Με τσιμπάει στο λαιμό κάθε φορά.
- Έέει μου λέει. Που με δίνεις; Ποιός με ζητά;
Με διορθώνω "υπερβολικέ"
Μετά το μετανιώνω... στης κουβέντας την φορά.
Θα 'θελα να ξερα ποιος είπε οτι την έφτιαξε ο θεός
κι όχι ένας άκρατος και ασυνείδητος εγωισμός.
να του ανοίξω το κεφάλι για να γεμίσει απ την δικιά μου μέρα
ναι-ναι-ναι όπως το είπατε, καλή σας...μέρα
φορ ε γκουντντέι
____∞____
Δεν μου αρέσω.
Σήμερα το αποφάσισα.
Δεν μου αρέσει κι ο κόσμος που ζω.
Ξόδεψα το "να μεγαλώνω", για να βρω λύσεις για αυτά τα δύο... και άκρη δεν έβγαλα.
Τόσα χρόνια μάζευω σκουπίδια-πληροφορίες κι ακόμα να ησυχάσω.
Συλλέκτης (με δύο λάμδα) αϋπνίας, κακιάς νοοτροπίας
Συμμαζεμένος (ας γελάσω), συμαδεμένος (να θυμηθώ να κλάψω)
στου αδιεξόδου μου αυτή την ενοχή
φορ α στέϊτμεντ
____∞____
Που τελειώνει αυτό
Ανικανοποίητος
Αχόρταγος
Αταίριαστος
Ανέκφραστός
...κι είμαστε ακόμα στο Α
φορ έι
____∞____
Σιχαίνομαι τις γιορτές και τα φιξαρισμένα συναισθήματα. Φέτος δηλώνω αγανακτισμένος. Από τα ασυμπλήρωτα τεστ, τα χαλασμένα ωράρια και τις ανεκπλήρωτες ζωές.
Ενώ ξεχνώ νοητικά, δεν μπορώ να ξεχάσω τι ένιωσα, κι αυτό, είναι η μεγαλύτερη ατιμία της ψυχής μου.
Αυτά για σήμέρα μαλακισμένο ημερολόγιο. Μετά από τόσο καιρό παραμένει αφόρητο,αφόρετο και αφοπλιστικό...το πόσο μου λείπει.
φορ χερ
(έχεις κάμια λύση να περάσει μια μέρα να μην σε σκεφτώ)
____∞____
maybe abusive fathers lead to a relocation inside of ones spirit.A constant need to be free. Not spesificaly physical but phycological abuse most and more does the trick also.
Maybe this, is what leads someone to write.I love writing... in english.Gives me the freedom, to not be, me.
____∞____
Πάνε δυο μήνες; Ε δεν θα τα χαλάσουμε κιόλας.Κάπου εκεί και κάτι τέτοιο. Η ζωή ανιαρή, δεν αξίζει αναφορές και ούτε ένας έρωτας στον ορίζοντα να μου δώσει κουράγιο να αντέξω την αβάσταχτη ελαφρότητα του τίποτα. Μια συγκίνηση δανεική σήμερα και κανα δυο χθόνια-καταχθόνια σχέδια για να επιστρέψω σε μια προηγούμενη μορφή. Μία περσόνα παλιά και ξεχασμένη από εμέ τον ίδιο σκοτωμένη αγωνίζεται να βγεί.
Ως μετακαταθληπτικός μυρίζω τους ομοίους μου στην αγωνία της υπαρξής τους και βαδίζω άστοχος σε μία νέα χρονιά-τροχιά γύρω απο κάποιον εαυτό.
Θα κλείσω.
Είπα πολλά
κι είπα να ζήσω
να δω
να πω
κάπου εδώ
στον άμβωνα αυτής της εσωτερικής κραυγής μου.
φορ ολντ τάιμς σέικ
____∞____
Μικρές αυτοτελείς όμορφες σκεψεις οι τελευταίες του είδους και σιγά σιγά να κλείνει αυτό το παράρτημα περίπτερο.
Memory is a bitch. Το έχουμε αναλύσει και δεν θα μείνουμε σε αυτό. Να πούμε για την ελπίδα αυτή που ξεχνάμε και την πετάμε μα ευτυχώς δεν φεύγει από τα μάτια.
Της φορτώνουμε το κίνητρο, για πολυτελές αυτοκίνητο, λες και ζήτησε να ζει σαν πλούσια. Οχι. Η ελπίδα δεν κινείται είναι βαριά σαν το μολύβι, εσύ θα την μετακινήσεις κι αν σου βαστάει και μπορείς βγαλτην από πάνω σου.
Πολύ σοφία έπεσε και δεν συνδέεται κιόλας. Να κλείνω.
Φορ εν Εντ.
____∞____
Είδες λαβράκο μου; Είδες! Να τα θυμάσαι όμως αυτά. Γιατί αλήθεια είναι ότι ξεχνάμε κι εσύ δεν είσαι ο Οδυσσέας που δέθηκε στο κατάρτι και μετά τσίριζε... Ντου! μη δούμε σειρήνα και δεν πάμε να πέσουμε στον βράχο...ε ναι!
Το χαμόγελο έχει ακουστική. Όσο πιο μεγάλο είναι και όσο λιγότερο θόρυβο κάνει τόσο μεγαλύτερη ακουστική έχει.
Εμείς με καρδιά τυχαίας προσπέλασης και ένα σαράβαλο υποσυνείδητο ξυπνάμε μες τη νύχτα όχι γιατί βλέπουμε όνειρα ή γιατί ήπιαμε πολύ μα γιατί βλέπουμε εσάς. Δεν χόρτασε τσιγάρο η μέρα μας να σας ξεχάσει κι έτσι σιγά σιγά έρχεστε στον ύπνο μας να μας θυμίσετε (τι;)μην τύχει και σας ξεχάσαμε.φορ ε χόουπ
____∞____
Είμαι λίγο στα ντεφορμέ μου. Με χτύπησε η σκλήρυνση πάλι. Πάντα ήθελα να σου πω τόσα πολλά...μα οι ζωές μας είναι τόσα κοντά και τόσο μακριά.
____∞____
Μου φέρε τύχη για αυτό θα γράψω λιγο ακόμα εδώ.Αν και οι σελίδες του χαρτιού πρέπει να ανανεώνονται. Ετσι είναι πάντα...σαν μικρές αυτοτελείς σκέψεις στη στάση μιας επίμονης γραφής δεν σταματουν όσο ζούμε να γεννιούνται.
Είμαι λιγάκι ζαλισμενος...άντε καλά ψέματα...είμαι πολύ ζαλισμενος για να εννοήσω αυτό που συμβαίνει στην καρδιά μου.
Θέλω να σου πω τόσα πολλά μα σιγά-σιγα, ήσυχα, ήσυχα βρε και ανήσυχα.
Δεν μετριούνται μωρέ οι στιγμές που ζήτησα να φιλήσω τον αυχένα σου, να σ αγκαλιάσω αλλιώτικα, γλυκά, να σου πω στο αυτί...κοιμήσου πρέπει να ξαναβγούν τα σύννεφα κι ο ήλιος αύριο, δουλειά σου είναι, εσύ ορίζεις τις εποχές στα δάχτυλα σου!
Δύο εαυτούς με χώρισα κι ο ένας δεν ακούγεται και για λίγο, μέχρι να κατέβεις απ τον δικό μου αυχένα σε όλη την ύπαρξη μου θα μαι λιγάκι σοβαρός. Αλλά θα μου φύγει. Ειναι που κανένας απ τους δύο δεν ξέρει αν είναι ψεύτικο η αληθινο.
Μα σίγουρο σου λέω είναι, ότι
Σε θελω
Σε ψάχνω
...
____∞____
έκλεισα τα φωτα
Εκλεισα τα φώτα ξέρεις γιατι;
Γιατί κάθε γαμημένη χαραμάδα φωτός θα προσβαλε τις νύχτες που σε σκέφτηκα και δεν σε είχα...
____∞____
Θα αφήνω πετραδακια σαν τον χανσελ μην ανησυχείς. Μετά αμα δεν τα θες βαλτα σε ένα βάζο και ριχτο μου στο κεφάλι. Δεν παθαίνω τίποτα. Ούτως ή άλλως δεν μπόρεσα να σταματήσω να σε επιθυμώ. Δύο στιγμές που είναι ήσυχα τα μάτια σου αξίζουν πιο πολυ από κι απ τη μαρμιτα που ναι γεμάτη χρυσό κι ευχές στην άκρη του ουρανίου τόξου.
Πω πωωω.. ατε ατε απασφαλισα όλο τέτοια μου ρχονται
____∞____
Αλλιως αλλιώς αλλιώς
Τι να μου κάνουν οι φτωχές οι λέξεις μου όταν δεν υπάρχει έστω ένα κύτταρο μου να μην σε ζητάει. Να με ήσυχος έμαθα, να μαι ανήσυχος έμαθα, πως να μην σε αγκαλιάσω τώρα...αυτό πως να μαθω.
Μα θα το μάθω για να ξέρω αύριο πως να σε περιμένω.
Σε θελω σε θελω σε θελω ρε
Και προσέχω τα λόγια μου μωρε γιατι δεν μπορώ να προβλέψω και δεν με νοιάζει βρε τι θα μου ξημερωσει αύριο.
Κι όλο λέω σκιαχτρακο σταμάτα...
ζηστο είναι αλήθεια...
Είναι αυτή...
Αυτη που ανάσαινε τους κόσμους που χρωματιζε η ψυχή σου.
Μονο σύντομα ρε συ, να δώσεις το τιμόνι
Γιατί έχει αρχίσει το κορμι σου να πεισμωνει
Για αυτά που σήμερα χρωστάς
Οταν ξανά θα την βουτήξεις να της πεις
Τώρα θα μάθεις να πετάς.
Ουφ
:P
____∞____
Εχω δυο μαξιλάρια να ξέρεις. Το ένα για σενα, να εδώ...
Και δύο μάτια έχω. Κλειστά όμως. Φοβάμαι μην ανοίξουν και φύγεις. Και πώς γράφω; δεν γράφω. Ενα καλωδιο συνδέω και προσπαθώ να ακούσω την καρδιά σου...τα λόγια σου, τα πάντα σου.
Ετσι τα λεω εγώ να ξέρεις κι όταν στερευω, σιγουρευομαι ότι ακόμα διαταζεις τον αέρα τη γη και το στερέωμα και συνεχίζω.
Ετσι είναι.
Εμένα η καρδιά μου νεράιδα σε γνωρισε, νεράιδα σε ξέρει.
____∞____
Ναι. Ισως να πρέπει τα μάτια σου να κλείσουνε και να ονειρευτούν. Για σένα σήμερα μόνο για σένα. Τα άλλα να περιμένουν. Ναι, να περιμένουν.
Κι εγω περιμένω... κι ας μην περιμένω...
Γιατι είμαι εντάξει και σε σκέφτομαι οχι απαιτητικα, μα ολόκληρα και απλά. Στο νου μου μέσα εγώ σ αγκαλιάζω δεν μπόρεσα ποτέ να σε αγνοώ, με ότι έχω κι ότι σκεφτώ.
Την δόση μου έμαθα να την παιρνω από παλιά με την υποψία ότι θα σε πετύχω και κάπου θα σε δω, για αυτό ποτέ δεν θα μαι αχάριστος και πάντα θα ευγνωμονώ ότι σε πέτυχα με τις πυτζάμες σου,ναι.
Ξέρεις; αυτό που μου συμβαίνει ειναι μοναδικό. Δέκα χιλιάδες άστρα άναψαν το δικό μου το σκουριασμένο το ξεκουτιασμενο το αστέρι και κάθε φορά ανάβω και δεν σταματώ.
Ξέρεις... Εσύ μου έμαθες να γράφω και όταν καταλαβα πως είναι να νιώθεις και να γραφεις πάλι εσύ μου έμαθες να με διορθώνω.
Ατε άτε ξερω πολύ σοβαρότητα έπεσε. Αύριο
____∞____
Οι μικρές αυτοτελείς σκέψεις είναι εξωτερικεύσεις μιας αντίδρασης των "θέλω" ενος γραφάκου ενάντια στα "Πρέπειθέλω" μιας σύντομης προβολής των γύρω. Μοιάζουν εγωιστικά, μα κι αν είναι γραφτήκανε για να μην χαθούν ποτέ τα πυρομαχικά που σπάνε τοίχους, ταβάνια, πατώματα και αλυσίδες.
Ήθελα να σου πω για την σιωπή. Η σιωπή έχει φωνή, την πιό εκκωφαντική φωνή για αυτούς που μιλάνε στην σιωπή. Γιατί ο ήχος γυρνάει πάντα πίσω και αντηχεί. Πολύ πολύ σοβαρότητα όμως ας αλλάξω ροπή.
Ροπή;
Εσύ δεν έχεις ροπή.
Δυο άτομα που μένουν σ αυτό το κορμί κι η γνώμη τους μόνο σε σένα συμφωνεί.
Ποιά τάση και ποιά στροφή;
Όταν κοιτάζουνε τα μάτια σου απέναντι εγώ στα χείλια σου έχω χαθεί.
Η ποίηση, η φτώχεια δηλαδή
ξέρεις μονάχα αλληγωρεί
να γράψω μέσα απ' αυτή;
γιατί;
μια λέξη μόνο
ένα "εσύ"
φτάνει και περισσεύει να στροβιλίζομαι μές τα μαλλιά σου μια μέρα σαν κι αυτή...
____∞____
Όταν είμαι καλά δεν γράφω αλλά θα κάνω μια εξαίρεση
(σιγά βαρβάτε και σπουδαίε)
Έχεις μαζέψει τις λέξεις μου μέσα στο σωματάκι σου και κάθε που σε κοιτάζω ντρέπονται και κρύβονται. Λένε "να βγούμε" και εκεί στην αντανάκλαση του γαλαζοπρασινογκρι ρυγίζουνε και πάλι μέσα στο στόμα μου...σαν τα φιλιά σου κάπως... Δόσεις άγριων ναρκωτικών παραισθησιογών αναισθητικών και ίσως ταυτόχρονα συνδιασμός αλκοολ και βαρβυτουρικών. Όλα στο μπλέντερ.
Μπαα δε νομίζω κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Μια ταυτόχρονη σύντηξη και σχάση, ναι.
Ήθελα να σου πω πως σήμερα κρατάει περισσότερο μέσα στο στόμα μου η μυρωδιά σου. Πάλι καλά.
Να σε παρομοιάσω, χα, όλα φτωχά.
Ίσως είσαι η ίδια η χαρά που προκαλείται σε ένα πρόσωπο όταν βλέπει στο fast forward ένα λουλουδάκι που από σπόράκι μεγαλώνει, στρέφεται στον ήλιο και ανοίγει όλα του τα πέταλα.
Κάτι τέτοιο.
Να κοιμηθείς(γιατί θα κουτουλάς)...να προσέχεις...καληνύχτα σου...σε θέλω
____∞____
Το χαμόγελο
Είναι ένα δύσκολο θέμα που ότι κι αν πεις γι αυτό ποτέ δεν θα το χορτάσεις. Το χαμόγελο όχι το γέλιο, έτσι για να κρατάμε κι έναν χαρακτήρα ρομαντικ. Πολλά ρήματα ταιριάζουν από δω και πέρα γενικά στο πως αλλάζει την ζωή μας. Αλλά καλύτερα να το ρίξουμε στην ποιήση καθότι ποιητές δεν είμαστε αλλά κάπως αλλιώς να μιλήσουμε.
Με τραβάς
από την μπλούζα μου
κι από κάτω απο αυτήν...την πέτσα μου το είναι μου
ίσως ακόμα και το πως θέλω να είμαι
μα στοπ με μένα πίσω σε σένα
όλο με σταματούν και πάλι με ξεκινάς
Η δική σου παράσταση μ όλα τα φώτα της
αυτή που χτίζει αναμνήσεις και αλλιώνει και λιώνει ποτέ δεν τελειώνει
κι όλο το φως εκτοπίζει πετά και ζαλίζει να μείνει η μόνη
Γύρισα να σε δω
αλλά πως γαμώτο μου χαμογελάς και δεν ξέρω μετά τι να σου πω;
Τόσες φορές το είπα και να το χωνέψω δεν μπορώ
Όχι όχι όχι δεν είναι λόγια αυτά
σου το ξανάπα
από αδέσποτο αστέρι έπεσες και τρύπωσες στα κρυφά
Είχαν κάποτε μια μηχανή
νομίζω φωτογραφική
αυτή είχε ένα φλας που τύφλωνε τα μάτια
έκαιγε τόσο πολύ που φόραγες και γάντια
και κάτι δυσμοιροι στεκόντουσαν μπροστά
να μην καούνε στεκόντουσαν μακριά
μετά το τσαφ να μείνουνε στη ιστορία
μήπως και ζήσουνε μες τα βιβλία
χαμογελάστε τους λέγανε
να δείξουν τα δοντάκια τα λευκά
με τις φωτογραφίες δεν τα πήγαινα ποτέ καλά
κι έτσι εγώ το βρήκα εδώ κοντά
κάπου εδώ κάτω στα βουβά.
σε σένα
ένα ολοζώντανο χαμόγελο
σαν ένα ατέλειωτο σπινθήρα σε μετάξι
και δεν βλέπω πιά ούτε κοντά ούτε μακριά
και που να πας σε οφθαλμίατρο;
ή σε γιατρό για τα αισθηματικά;
γελάς στο ίδιο το χαμόγελο
το ξέρεις;
ίσως γελάς το ίδιο το χαμόγελο
μπα όχι
χαμογελάς μέσα στο ίδιο το χαμόγελο
αλλά ούτε αυτό μ αρέσει
γιατί είναι που μετά ανάβεις κι αυτά τα μάτια σου
κι όλα μου τα λόγια σκίζονται σαν χαρτιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα εξεταστεί και θα αγνοηθεί.