Δίχως γαμπρούς … η Ευτυχία

        

            Δίχως γαμπρούς … η Ευτυχία

-Μεγάλη Βαγγέλη μου, μεγάλη;

-Μεγάλη… τι μεγάλη. Δεν είναι και σαν τη Πελοπόννησο!

 …κι όμως είναι. Ίσως και μεγαλύτερη. Κάποιες φορές, ο κόσμος ολόκληρος μοιάζει σαν μια μικρή κουκίδα μπροστά της. Δυστυχώς το μέγεθος γίνεται αντιληπτό, με την απουσία της μόνο. Η ευτυχία ξεκινάει από μέσα μας, αγγίζει ευγενικά τα πάντα δίπλα της και επιστρέφει πάλι πίσω στη πηγή της. Ένα αεράκι δροσερό, που κάποιους απλά ενοχλεί κι άλλους ξανανιώνει.

   Η ευτυχία είναι ψυχική κατάσταση, δεν είναι ανθρώπου δικαίωμα. Όσο κι αν το θέλεις, όσο κι αν πιστεύεις ότι υπέμενες πολλά και τώρα πια το αξίζεις, όσο κι αν γνωρίζεις τη δύναμή της και τη σέβεσαι, δεν σημαίνει ότι θα τη νιώσεις. Είναι μια γαλήνια ισορροπία, για κάθε άτομο ξεχωριστή. Για κάθε στιγμή διαφορετική. Δεν προσφέρεται, δεν χαρίζεται, δεν πουλιέται. Πολλοί …γαμπροί εμφανίστηκαν και ζήτησαν το χέρι της, μα εκείνη ασυγκίνητη. Γνωρίζει την αξία της.

   Η ευτυχία μπορεί να μην βρίσκεται στα όλα ή μπορεί να κρύβεται στο τίποτα. Να διαρκεί μια αιωνιότητα ή λίγες μικρές στιγμές. Να αναζωπυρώνεται μέσα στο πλήθος κι άλλες φορές να σιγοκαίει μέσα σε υγιείς μοναξιές. Μπορεί να βαδίζει ανάμεσα στην αρρώστια και στο πόνο, με την ίδια απλότητα που μπορεί στην υγεία και τη χαρά.

   Η ευτυχία είναι ταμπού. Μέσα σε δύσκολους καιρούς και άσχημες καταστάσεις, κοινωνικά απαράδεκτη. Δεν θέλει παρηγοριά, δεν θέλει εξήγηση, δεν θέλει συμβουλή. Ένας άκαρδος μαγικός καθρέφτης, στα μάτια δυστυχισμένων ανθρώπων, που τονίζει με θράσος την έλλειψη της. Μία σκληρή υπενθύμιση, της ομορφιάς της ζωής.

   Η ευτυχία είναι παντού, αν έχεις χρόνο να παρατηρήσεις, τον κόσμο γύρω σου με μια πιο ήρεμη ματιά.

Πίσπηρας