προσχεδίες

Σαν ο νους νιώσει περιορισμένος θέλει να ξεφύγει.Ψάχνει εξόδους. Είναι μικρό το μέρος που κατοικεί. Στενάχωρο.Ίσως γιαυτό να οδηγούμαστε να ταξιδεύουμε. Να ελευθερωθούμε. Να βγούμε από μέσα μας.Να νιώσουμε καινούργιοι και άγνωστοι..
Είναι που βρομίζει, στα ίδια μέρη, στα ίδια τα πάντα μας και στα ίδια λάθη μας. 

Μέσα από εικόνες, από ήχους, από συναισθήματα, τρέχει. Βγάζει πόδια. Να διανύσει. Να γίνει ο ίδιος χίλιες καρποστάλ. Έτσι θα νιώσει την τέχνη της ελευθερίας, την ομορφιά της ανανέωσης.

Μέσα σε αυτό το κιβώτιο χημικών αντιδράσεων μένει και η ψυχή. Όποτε θελήσει. Όταν της τάξουν να την πάνε μια βόλτα. Μήπως και βρει κάποια να της μοιάζει.

Μια σπίθα είναι...άναψε και μέχρι να σβήσει καίει τα τοιχώματα μας. Χτυπάει να βγει να παρασύρει το σώμα, να το ενώσει με τα αστέρια που χορεύουν κάθε που φέγγει-κάθε που σβήνει στο στερέωμα.



 tin